Δύση: Ανεξάρτητη Παλαιστίνη μόνο διά της Παλαιστινιακής Αρχής

Ολα τα σχέδια των Δυτικών περί ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους προϋποθέτουν την πολιτική εξαφάνιση της Χαμάς και όποιου άλλου, φανταμενταλιστή ή μη, αμφισβητεί το εβραϊκό κράτος

«Ποια Παλαιστίνη πρέπει να αναγνωρίσουμε; Αυτήν της Χαμάς ή αυτήν της Παλαιστινιακής Αρχής, διαδόχου της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης; Λίγοι θέτουν αυτό το ερώτημα, όμως οι δύο παλαιστινιακές πραγματικότητες δεν βρίσκονται σε αρμονία. Το αντίθετο, έχουν μεγάλες αντιθέσεις».

Αυτή ήταν η εισαγωγή της Corriere della Sera (Τζανλούκα Μερκούρι) σε εκτενές κείμενο υπό τον τίτλο «Γιατί η Παλαιστίνη, αν ποτέ υπάρξει, θα είναι αυτή της Παλαιστινιακής Αρχής και όχι της Χαμάς». Το ερώτημα που έθεσε ο αρθρογράφος είναι ανάλογο του ποια Ελλάδα αναγνώρισαν οι μεγάλες δυνάμεις το 1830, εκείνη του λαού ή εκείνη των κοτζαμπάσηδων.

Αυτή που συνέφερε στα σχέδιά τους, είναι η απάντηση, αφού για να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος, η Ελλάδα έπρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσει τους εσωτερικούς λογαριασμούς της με εμφυλίους πολέμους αμέσως μετά την Επανάσταση. Το καίριο ερώτημα περί Παλαιστίνης, λοιπόν, είναι ποιο παλαιστινιακό κράτος συμφέρει τις σημερινές μεγάλες δυνάμεις.

Με την ιστορική διαδρομή που έκανε ο Μερκούρι προσπάθησε να αποδείξει γιατί συμφέρει τη Δύση η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους υπό την ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής. Η Παλαιστίνη που πρέπει να αναγνωριστεί, έγραψε, είναι αναμφίβολα αυτή της Παλαιστινιακής Αρχής, διότι αυτή ανέλαβε τον ρόλο του νομίμου εκπροσώπου της Παλαιστίνης από τη δεκαετία του ’60 και μετά. Τον ρόλο της τον αναγνώρισε ο Αραβικός Σύνδεσμος, ο ΟΗΕ, ακόμη και το Ισραήλ με τις Συμφωνίες του Οσλο, που συνυπέγραψαν το 1993 ο Γιάσερ Αραφάτ της ΟΑΠ και ο ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν.

Και ο αρθρογράφος συνέχισε την παράθεση των ιστορικών στοιχείων. Ο Αραφάτ είχε ήδη ανακηρύξει παλαιστινιακό κράτος το 1988. Με τις Συμφωνίες του Οσλο η Παλαιστίνη απέκτησε μερική αυτονομία μόνο σε ορισμένες περιοχές της Δυτικής Οχθης και της Γάζας, αν και υπήρξε αναγνώριση του Ισραήλ ως κράτους από πλευράς παλαιστινιακής ηγεσίας. Περισσότερα από 30 χρόνια πέρασαν από τότε, όμως το Ισραήλ δεν αναγνώρισε ποτέ παλαιστινιακό κράτος.

Αυτή η ασυμμετρία, σχολίασε ο αρθρογράφος, είναι το προπατορικό αμάρτημα της ειρηνευτικής διαδικασίας. Γιατί δεν γεννήθηκε ποτέ παλαιστινιακό κράτος; Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν χάσει όλες τις ευκαιρίες, ιδιαίτερα αυτές που προσέφεραν οι πρωθυπουργοί Εχούντ Μπάρακ το 1999 και Εχούντ Ολμερτ το 2007, οι οποίοι ουσιαστικά παραδέχτηκαν επί χάρτου τμήματα της Δυτικής Οχθης που σήμερα είναι χαμένα για τους Παλαιστινίους.

Αλλά εκείνα ήταν αδύναμα σχέδια, διότι οι δύο ισραηλινοί ηγέτες ήταν και εκείνοι αδύναμοι εκείνη την εποχή. Και η παλαιστινιακή ηγεσία, τόσο ο Αραφάτ όσο και ο Μαχμούντ Αμπάς κατόπιν, πολιορκήθηκαν από τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό της Χαμάς. Η Χαμάς κέρδισε την υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού ακριβώς επειδή η ειρηνευτική διαδικασία του Οσλο διέψευσε τις ελπίδες του και δεν οδήγησε σε παλαιστινιακό κράτος. Φαύλος κύκλος, εν ολίγοις, σχολίασε ο Μερκούρι, ο οποίος ανέφερε ότι και «ο ισραηλινός πασιφισμός» των Ράμπιν και Σιμόν Πέρες περιορίστηκε αμέσως από τον εξτρεμισμό της ισραηλινής Δεξιάς.

Ο Ράμπιν, πάντως, δεν είχε πειστεί για την ανάγκη δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους και, στην πραγματικότητα, δεν σταμάτησε ποτέ την επέκταση των εβραϊκών οικισμών. Αυτή η επέκταση τις επόμενες δεκαετίες και επί Νετανιάχου πήρε διαστάσεις, έτσι η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους κατέστη ανέφικτη. Η ισραηλινή Δεξιά έδωσε τα αποφασιστικά πλήγματα στην ειρηνευτική διαδικασία, πρώτα με τη σφαγή στο τζαμί της Χεβρώνας, τον Φεβρουάριο του 1994, και στη συνέχεια με τη δολοφονία του Ράμπιν, τον Νοέμβριο του 1995 από τον τρομοκράτη Ιγκάλ Αμίρ. Από την άνοιξη του 1994 ξεκίνησε μακρά σειρά επιθέσεων αυτοκτονίας της Χαμάς, με αποτέλεσμα περίπου 800 θανάτους σε διάστημα 15 ετών. Μετά το πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου 2023 (1.200 θάνατοι Ισραηλινών, συμπεριλαμβανομένων 900 αμάχων και 250 απαχθέντων) που πυροδότησε την τωρινή σύγκρουση, το Ισραήλ έχασε την διεθνή υποστήριξη που εκδηλώθηκε αρχικώς επειδή αντέδρασε δυσανάλογα βίαια (60.000 θάνατοι σύμφωνα με τη Χαμάς, πάνω από 100.000 σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές).

Μπορεί η Χαμάς να καταστραφεί ολοσχερώς; Η απάντηση είναι απλή και αρνητική. Ο Νετανιάχου διατυμπανίζει ότι θα επιτύχει την «ολική καταστροφή» του ισλαμιστικού κινήματος, όμως όλοι οι παρατηρητές συμφωνούν ότι ρεαλιστικός στόχος είναι η δραστική μείωσή του, κάτι που έχει ήδη συντελεστεί, και όχι η οριστική εξάλειψη της Χαμάς.

Θα συνεχίσει λοιπόν η Χαμάς να πρωταγωνιστεί; Η απάντηση και εδώ είναι απλή και αρνητική. Είναι σαφές, έγραψε ο Μερκούρι, ότι αν το Ισραήλ πειστεί να προσέλθει σε κάποια διαδικασία ειρήνευσης, η Χαμάς πρέπει να έχει ήδη καταστεί περιθώριο, αφοπλισμένη και αποκλεισμένη από τη διακυβέρνηση της Γάζας. Μα, είναι ρεαλιστικός στόχος η περιθωριοποίηση της Χαμάς; Ναι, απεφάνθη ο ιταλός δημοσιογράφος. Η υποστήριξή της έχει μειωθεί σημαντικά με τον πόλεμο και την καταστροφή, ενώ ενδοπαλαιστινιακές συνομιλίες διεξάγονται εδώ και μήνες και αφορούν τη συγκρότηση τεχνοκρατικής κυβέρνησης χωρίς τζιχαντιστές.

Η Χαμάς, συνέχισε το κείμενο της Corriere, κατά καιρούς στέλνει μηνύματα ότι προτίθεται να αποχωρήσει με κάποια ανταλλάγματα, διαβεβαιώσεις για τα επιζώντα μέλη της και για τη συμβολή της στην εθνική υπόθεση. Βασικό ρόλο ενδέχεται να παίξει ο Μοχάμεντ Νταχλάν, πρώην συνεργάτης του Αραφάτ και από τους λίγους Παλαιστινίους που εμπιστεύονται οι Ισραηλινοί.

Παλαιστίνη και Παλαιστινιακή Αρχή

Είναι η Παλαιστινιακή Αρχή πιο αξιόπιστη από τη Χαμάς; Απολύτως. Πολέμησε σε έναν αιματηρό εμφύλιο εναντίον της Χαμάς το 2006-2007 και εκδιώχθηκε από τη Γάζα, ενώ συνεχίζει να καταπολεμά τον εξτρεμισμό στη Δυτική Οχθη. Ο Νετανιάχου, ωστόσο, υπέσκαπτε συνεχώς την Παλαιστινιακή Αρχή και, αντιθέτως, ενίσχυε τη Χαμάς χρηματοδοτώντας την μέσω Κατάρ. Πίστευε ότι με τα λεφτά και την εξουσία θα απέφευγε τα χειρότερα και συγχρόνως θα δίχαζε τους Παλαιστινίους, όμως προέκυψε η 7η Οκτωβρίου.

Είναι η Παλαιστινιακή Αρχή διεφθαρμένη; Σίγουρα. Αλλά και το εβραϊκό κράτος μαστίζεται από ενδημική διαφθορά, όμως δεν έχει απομονωθεί για αυτόν τον λόγο από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Νετανιάχου έχει εις βάρος του τρεις δίκες με κατηγορίες περί διαφθοράς και χρησιμοποιεί τον πόλεμο για να καθυστερήσει το δικαστικό αποτέλεσμα.

Ο Μερκούρι κατέληξε σε συμπέρασμα: «Αν κάποτε η ειρηνευτική διαδικασία αναβιώσει, ο μόνος πιθανός συνομιλητής θα είναι η Παλαιστινιακή Αρχή. Ολα τα ειρηνευτικά σχέδια, είτε αραβικά είτε αμερικανικά είτε ευρωπαϊκά, προϋποθέτουν κεντρικό ρόλο για μια μεταρρυθμισμένη Παλαιστινιακή Αρχή και οπωσδήποτε τον αφοπλισμό της Χαμάς. Αν ποτέ γεννηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, αυτό θα γίνει μέσω της Παλαιστινιακής Αρχής».

Πηγή: Pagenews.gr