Η απειλή του Τσίπρα επαναπροσδιορίζει τις ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ

Στην ελληνική Κεντροαριστερά, το rebranding μοιάζει με ανακαίνιση χωρίς σχέδιο. Το νέο πολιτικό όχημα του Αλέξη Τσίπρα δεν έχει ακόμη ξεδιπλώσει σαφή στρατηγική, όμως ήδη ασκεί υπόγεια πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, φέρνοντας τον Σωκράτη Φάμελλο και τον Αλέξη Χαρίτση πιο κοντά. Οι δύο ηγετικές φιγούρες του κόμματος φέρονται να συζητούν κοινές πρωτοβουλίες, καθώς η ανάγκη για πολιτική συνοχή και ανανέωση καθίσταται επιτακτική.

Η Κεντροαριστερά μοιάζει παγιδευμένη στη δική της φούσκα. Η επανάληψη των ίδιων καταγγελιών εναντίον της κυβέρνησης, χωρίς προγραμματικό αντίβαρο, κουράζει. Τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι αδιάψευστος μάρτυρας: απογοήτευση, αποχή, πολιτική απάθεια. Οι ψηφοφόροι δεν επενδύουν σε γενικόλογες καταγγελίες αλλά σε λύσεις. Και αυτό το κενό το αντιλαμβάνονται, αργά αλλά σταθερά, οι βασικοί παίκτες του προοδευτικού χώρου.

Την ίδια στιγμή, η σκιά του Τσίπρα πλανάται πάνω από το χώρο σαν υπενθύμιση του παλιού – χωρίς όμως ακόμα να εκπέμπει κάτι πραγματικά νέο. Αντί για ρήξεις, το «κόμμα Τσίπρα» κινείται με αινιγματικό βηματισμό, χωρίς σαφές πολιτικό σχέδιο. Και όμως, μόνο με σαφείς θέσεις για κρίσιμα ζητήματα — από την πράσινη μετάβαση μέχρι την ακρίβεια και τη συνταγματική μεταρρύθμιση — μπορεί να δημιουργηθεί ρεύμα.

Πίσω από τις κουρτίνες, άνθρωποι με γνώση της εσωκομματικής γεωμετρίας διαπιστώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να εμπνεύσει, καθώς συνεχίζει να «βλέπει τα άπλυτα των άλλων» αντί να καθαρίσει το δικό του παράθυρο θέασης της πραγματικότητας. Το αφήγημα «είμαστε καλύτεροι από τη ΝΔ» δεν αρκεί. Το ζητούμενο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατυπώσει ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης.

Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Οι πολιτικές συγκυρίες δεν περιμένουν. Όπως υπενθυμίζει και η φράση του Ισοκράτη, «ξοδεύοντας τον εαυτό σου σ’ αυτά που δεν χρειάζεται, δεν επαρκείς γι’ αυτά που πρέπει». Αν ο Φάμελλος και ο Χαρίτσης δεν δώσουν απαντήσεις πέρα από το αντι-μητσοτακικό μέτωπο και αν ο Τσίπρας δεν επαναπροσδιορίσει τι πρεσβεύει, τότε το νέο κόμμα θα καταλήξει θολή εκδοχή του παλιού. Και η Κεντροαριστερά θα παραμείνει εγκλωβισμένη σε μια πολιτική μετέωρη — χωρίς ρεαλιστικό πλάνο εξουσίας.

Για την ώρα, η Δεξιά δεν χρειάζεται να κερδίσει. Της αρκεί να παρακολουθεί την Αριστερά να ηττάται μόνη της.

Πηγή: pagenews.gr