“Εμπιστοσύνη, Πάθος, Θάνατος: Γιατί η Ελισάβετ Α’ δεν Παντρεύτηκε Ποτέ”

450 χρόνια μετά την τελευταία επίσκεψη της βασίλισσας Ελισάβετ Α’ στο Κάστρο του Κένιλγουορθ, ένα σύγχρονο καλλιτεχνικό έργο αποκαλύπτει τις προσωπικές και πολιτικές αποχρώσεις πίσω από την περίφημη απόφασή της να μην παντρευτεί ποτέ. Ήταν φόβος, στρατηγική ή μια πράξη ριζοσπαστικής αυτονομίας;

Το καλοκαίρι του 1575, η 41χρονη βασίλισσα Ελισάβετ Α’ επισκέφθηκε το Κάστρο του Κένιλγουορθ — μια επίσκεψη-ορόσημο, που ερμηνεύτηκε ως η ύστατη προσπάθεια του Ρόμπερτ Ντάντλι, στενού της φίλου και ενδεχομένως εραστή, να την πείσει να τον παντρευτεί. Το εντυπωσιακό σκηνικό των γιορτών που οργάνωσε, με πυροτεχνήματα, μάσκες και φαντασμαγορικές παραστάσεις, κόστιζε τότε £1.000 την ημέρα — μια μικρή περιουσία.

Η «παράσταση» όμως ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή. Ο λόγος; Ίσως η βασίλισσα ενοχλήθηκε από το θέμα: η θεά Άρτεμις αναζητά τη νύμφη Ζαμπέτα (δηλαδή Ελισάβετ), την οποία η Ήρα προτρέπει να εγκαταλείψει την αγνότητα και να παντρευτεί. Αν και ο Ντάντλι προσπάθησε να κερδίσει την καρδιά της, η Ελισάβετ κράτησε αποστάσεις — με πολιτική και ψυχολογική σκοπιμότητα.

Η βασίλισσα είχε λόγους να αποφεύγει τον γάμο. Η παιδική της εμπειρία, με τη μητέρα της Άννα Μπολέυν αποκεφαλισμένη από τον πατέρα της, Χένρι Η’, την επηρέασε βαθιά. Οι επικίνδυνες επιπλοκές της γέννας, που στοίχισαν τη ζωή σε πολλές βασίλισσες, ήταν άλλη μια ανησυχία. Και φυσικά, η πολιτική: ένας γάμος με ξένο πρίγκιπα θα ενίσχυε ξένες επιρροές. Ένας Άγγλος ευγενής; Θα προκαλούσε διχόνοια. Η Ελισάβετ, έξυπνη, μορφωμένη και περήφανη, ήξερε ότι η ανεξαρτησία της ήταν το δυνατότερο της όπλο.

Η καλλιτέχνις Lindsey Mendick, μέσα από το έργο Wicked Game, αποδίδει την Ελισάβετ ως λέαινα και τον Ντάντλι ως αρκούδα σε ένα εκρηκτικό σκακιστικό πεδίο — μια μεταφορά της διαρκούς στρατηγικής που απαιτούσε η εξουσία χωρίς ανδρική στήριξη.

Η Ελισάβετ Α’ έμεινε γνωστή ως «Παρθένα Βασίλισσα», παντρεμένη με την ίδια τη χώρα της. Κάποιοι μιλούν για φόβο, άλλοι για καθαρή πολιτική. Ίσως, όμως, ήταν απλώς μια γυναίκα που ήθελε να μείνει ελεύθερη σε έναν κόσμο που δεν το ανεχόταν.

Βασικό στοιχείο της πολιτικής ιδιοφυΐας της Ελισάβετ ήταν ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησε την ανύπαντρη κατάστασή της ως διπλωματικό εργαλείο. Η προοπτική ενός γάμου παρέμενε πάντα στο τραπέζι, επιτρέποντάς της να παίζει στρατηγικά με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις — άλλοτε δίνοντας ελπίδες στη Γαλλία, άλλοτε στην Ισπανία, διατηρώντας ισορροπίες χωρίς να δεσμεύεται. Παράλληλα, στο εσωτερικό της χώρας, η εικόνα της “Παρθένας Βασίλισσας” ενίσχυε την αίσθηση της αφοσίωσής της στο έθνος, παρουσιάζοντάς την όχι ως μια απλή γυναίκα με προσωπικές επιθυμίες, αλλά ως μια σχεδόν μυθική μορφή — την ίδια τη μητέρα της Αγγλίας.

Πηγή: pagenews.gr