Μία από τις ισχυρότερες σεισμικές δονήσεις της σύγχρονης εποχής φαίνεται πως αποτέλεσε τον καταλύτη για μια εξαιρετικά σπάνια αλληλουχία ηφαιστειακών εκρήξεων στη ρωσική ακτογραμμή του Ειρηνικού. Ο σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε στις 30 Ιουλίου κοντά στη Χερσόνησο Καμτσάτκα —ο ισχυρότερος στην περιοχή από το 1952— ενεργοποίησε τουλάχιστον έξι ηφαίστεια κατά μήκος του δακτυλίου του πυρός, ενώ ένα έβδομο φαίνεται πως βρίσκεται στα πρόθυρα έκρηξης.
Σύμφωνα με τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών και τον Αλεξέι Οζέροφ, διευθυντή του Ινστιτούτου Ηφαιστειολογίας και Σεισμολογίας, η έντονη σεισμική δραστηριότητα των τελευταίων ημερών «διέγειρε τα μαγματικά κέντρα και τα τροφοδότησε με επιπλέον ενέργεια». Όπως εξηγεί, πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, το οποίο δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε τέτοια ένταση εδώ και περίπου 300 χρόνια. Ο ίδιος το χαρακτήρισε ως μια «παρέλαση ηφαιστειακών εκρήξεων».
Αφύπνιση του Κρασενινίκοφ
Ανάμεσα στα ενεργοποιημένα ηφαίστεια, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η αφύπνιση του Κρασενινίκοφ, το οποίο δεν είχε επιδείξει ροή λάβας από το 1463. Σήμερα εμφανίζει σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης, σύμφωνα με τον αναπληρωτή διευθυντή του φυσικού αποθέματος Κρονότσκι, Βσεβόλοντ Γιακόβλεφ.
Το πιο ενεργό ηφαίστειο της περιοχής ωστόσο είναι το Κλιουτσέφσκοϊ, το οποίο εκπέμπει τέφρα σε ύψος άνω των 10 χιλιομέτρων, με το νέφος να εκτείνεται ήδη 215 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά. Η Ομάδα Αντίδρασης Ηφαιστειακών Εκρήξεων της Καμτσάτκα διατηρεί τον πορτοκαλί κωδικό συναγερμού, προειδοποιώντας ότι ενδέχεται να σημειωθούν νέες εκρήξεις ανά πάσα στιγμή, με πιθανές επιπτώσεις σε διεθνείς αεροπορικές πτήσεις.
Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχουν ανθρώπινοι οικισμοί στην άμεση περιοχή των ηφαιστείων και προς το παρόν δεν υφίσταται άμεση απειλή για τον πληθυσμό.
Η σχέση μεταξύ ισχυρών σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων δεν είναι καινούρια υπόθεση για τη γεωεπιστημονική κοινότητα. Ο Χάρολντ Τόμπιν, καθηγητής σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, επισημαίνει ότι τέτοιοι σεισμοί μπορούν να «ταρακουνήσουν» το υπόγειο μαγματικό σύστημα, διευκολύνοντας την άνοδο της μάγματος και ενδεχομένως πυροδοτώντας έκρηξη, ειδικά εάν το ηφαίστειο είναι ήδη σε προ-εκρηκτική φάση.
Αντίστοιχα, ο γεωφυσικός Πολ Σίγκαλ από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ υπενθυμίζει το παράδειγμα του σεισμού των 9,5 Ρίχτερ στη Χιλή το 1960, ο οποίος επίσης προκάλεσε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Όπως αναφέρει, ένας τόσο ισχυρός σεισμός μπορεί να τροποποιήσει τις πιέσεις στον φλοιό της γης, διευκολύνοντας την κίνηση μάγματος προς την επιφάνεια.
Πηγή: Pagenews.gr
