Αλάσκα 2025 – Ο Τραμπ άρχισε ήδη τα δώρα προς τον “φίλο” Πούτιν

Η Παρασκευή 8 Αυγούστου παρουσιαζόταν ως η τελική από πολλές προθεσμίες για την επιβολή αυτών που οι σύμμαχοι και υμνητές του Τραμπ αποκαλούσαν «κυρώσεις που θα έσπαγαν κόκκαλα». Τελικά, αντί για τιμωρία, ο Πούτιν έλαβε ακόμη ένα δώρο: μια διμερή σύνοδο χωρίς την παρουσία άλλου μέρους, της Ουκρανίας δηλαδή

Λίγες ημέρες πριν από τη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα, το παρασκήνιο θυμίζει το Ελσίνκι του 2018, όταν ο Τραμπ προκάλεσε σοκ απορρίπτοντας δημόσια τις δικές του υπηρεσίες πληροφοριών. Με την Ουκρανία στο επίκεντρο και χωρίς όρους ή ανταλλάγματα, ο Τραμπ προσφέρει στον ρώσο ηγέτη μια ευκαιρία να ενισχύσει την εικόνα του και να διαπραγματευθεί ως ίσος με τον «ηγέτη της Δύσης».

Στο προεδρικό μέγαρο του Ελσίνκι, η Φιόνα Χιλ, τότε ειδική του Λευκού Οίκου για τη Ρωσία, αναστατώθηκε τόσο πολύ από τα σχόλια του Τραμπ στη κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πούτιν που «κοίταξε γύρω για να δει αν υπήρχε συναγερμός ώστε να διακόψει το τρομακτικό θέαμα», γράφει η Telegraph.

Στην Αλάσκα, όπου οι Τραμπ και Πούτιν θα συναντηθούν στις 15 Αυγούστου, η σημασία αυτής της συνόδου είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από εκείνη του 2018 στο Ελσίνκι. Τότε, οι δύο ηγέτες ασχολούνταν με τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και τη ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές του 2016. Ηταν η δημόσια απόρριψη από τον Τραμπ της εκτίμησης των δικών του υπηρεσιών πληροφοριών στο δεύτερο ζήτημα που έκανε την Χιλ να θέλει να σταματήσει μια περίσταση «ντροπιαστική» και «ταπεινωτική για τη χώρα» της.

Αυτή τη φορά, οι πρόεδροι θα συζητήσουν για τον πιο αιματηρό πόλεμο στην Ευρώπη από το 1945 και αν ο Πούτιν καταφέρει ξανά να κάνει έστω και έναν αμερικανό αξιωματούχο να νιώσει αμηχανία, θα είναι ακόμη μια επιτυχία του, σημειώνει η Telegraph. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα το προσπαθήσει.

Ο Τραμπ ήδη του έχει δώσει αρκετούς λόγους για να είναι πιο ικανοποιημένος από ποτέ. Η περασμένη εβδομάδα υποτίθεται ότι θα ήταν η στιγμή που ο πρόεδρος θα γινόταν «σκληρός» και οι εκνευρισμένες του εκρήξεις για τον ρώσο ομόλογό του (είναι «τρελός», «αηδιαστικός», «λέει βλακείες»), θα οδηγούσαν τις ΗΠΑ να στραγγαλίσουν τα έσοδα του Κρεμλίνου επιβάλλοντας δευτερογενείς κυρώσεις σε χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο.

Η Παρασκευή 8 Αυγούστου παρουσιαζόταν ως η τελική από πολλές προθεσμίες για την επιβολή αυτών που οι σύμμαχοι του Τραμπ αποκαλούσαν «κυρώσεις που θα έσπαγαν κόκκαλα». Τελικά, αντί για τιμωρία, ο Πούτιν έλαβε ακόμη ένα δώρο: μια διμερή σύνοδο χωρίς την παρουσία άλλου μέρους, της Ουκρανίας δηλαδή. Η συμφωνία για αυτή τη συνάντηση ήταν το μόνο αποτέλεσμα των συνομιλιών του Πούτιν με τον αμερικανό απεσταλμένο, Στιβ Γουίτκοφ, στο Κρεμλίνο.

Αρχικά, αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου ανέφεραν ότι ο ρώσος ηγέτης θα έπρεπε να συναντήσει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προκειμένου να γίνει δεκτή η συνάντηση με τον Τραμπ. Ωστόσο, σημειώνει η Telegraph, μέσα σε 24 ώρες, ο Τραμπ απέρριψε τον όρο, λέγοντας ότι θα συναντούσε τον Πούτιν ούτως ή άλλως. Με την τύχη της Ουκρανίας στο τραπέζι, κανένας Ουκρανός δεν πρέπει να «εμποδίσει» τις συνομιλίες. Θα μπορούσε να είχε θέσει άλλο όρο: εκεχειρία στο μέτωπο ή έστω παύση των ρωσικών επιθέσεων με πυραύλους και drones στο Κίεβο.

Αντίθετα, δεν έθεσε καμία απαίτηση και δεν πήρε τίποτα ως αντάλλαγμα. Οταν πρέπει να διαχειριστεί τον Πούτιν, όλοι οι κανόνες της «τέχνης της συμφωνίας» φαίνεται να εξαφανίζονται για τον Τραμπ. Στο μυαλό του Πούτιν, γράφει η Telegraph, η ιδανική έκβαση του πολέμου θα ήταν μια επανάληψη της Διάσκεψης της Γιάλτας του 1945, όταν ο Στάλιν εξασφάλισε τη συγκατάθεση του Ρούζβελτ και του Τσόρτσιλ για σοβιετική κυριαρχία στην Κεντρική Ευρώπη.

Με τον ίδιο τρόπο, ο Πούτιν θέλει να κερδίσει την έγκριση του Τραμπ για ρωσική κυριαρχία στην Ουκρανία. Πιστεύει ότι η καλύτερη ευκαιρία του είναι να διαπραγματευτεί με τον αμερικανό πρόεδρο ως ίσος προς ίσο, αποφασίζοντας τη μοίρα ενός μικρότερου κράτους που απλώς θα υπακούσει ό,τι συμφωνήσουν οι «μεγάλες δυνάμεις».

Στη δική του αφήγηση, η Ουκρανία δεν είναι κυρίαρχο κράτος που λαμβάνει αποφάσεις, αλλά ένα ανίσχυρο παιχνίδι της Δύσης, δηλαδή των ΗΠΑ, που αντιστέκεται μόνο κατ’ εντολή των αφεντικών της. Ο Σεργκέι Καραγκάνοφ, που συνδυάζει ρόλο θεωρητικού της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής και φανατικού δημαγωγού, το εξέφρασε λέγοντας: «Δεν πολεμάμε με την Ουκρανία και τους άτυχους και αποχαυνωμένους Ουκρανούς, που οι διεφθαρμένες ελίτ και τα αφεντικά τους έριξαν στη μηχανή του κιμά• πολεμάμε με τη Δύση».

Ενας τέτοιος πόλεμος, κατά τον Πούτιν, μπορεί να λυθεί μόνο μιλώντας απευθείας με τον ηγέτη της Δύσης, και όσο λιγότερη συμμετοχή έχουν οι «αποχαυνωμένοι» Ουκρανοί όπως ο Ζελένσκι, τόσο το καλύτερο. Ετσι, καταλήγει η Telegraph, ήταν απολύτως λογικό ότι μόλις ο Γουίτκοφ τελείωσε τη συνάντησή του με τον Πούτιν, ο σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου, Γιούρι Ουσάκοφ, απέρριψε κατηγορηματικά την ιδέα μιας τριμερούς συνόδου.

«Οσο για μια τριμερή συνάντηση που, για κάποιο λόγο, η Ουάσινγκτον ανέφερε», είπε ο Ουσάκοφ, «αυτό ήταν απλώς κάτι που έθεσε η αμερικανική πλευρά κατά τη συνάντηση στο Κρεμλίνο. Δεν συζητήθηκε καν. Η ρωσική πλευρά άφησε αυτήν την επιλογή εντελώς ασχολίαστη».

Πηγή: Pagenews.gr