Το 2023 καταγράφηκαν οι πιο ακραίοι και παρατεταμένοι θαλάσσιοι καύσωνες (MHWs) στην ιστορία, φαινόμενα που προκάλεσαν ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα και αποκάλυψαν μια νέα, πιο επικίνδυνη φάση στην κλιματική κρίση. Περιοχές όπως ο Βόρειος Ατλαντικός, ο Τροπικός Ειρηνικός και ο Νότιος Ειρηνικός επλήγησαν σφοδρά, με ορισμένα επεισόδια να διαρκούν έως και 525 ημέρες και να καλύπτουν το 96% των ωκεανών του πλανήτη.
Οι θερμοκρασίες των θαλασσών αυξήθηκαν δραματικά, με τις πιο ακραίες ανωμαλίες να φτάνουν έως και 1,63°C πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα, ιδιαίτερα κατά την έναρξη του φαινομένου Ελ Νίνιο στον Τροπικό Ανατολικό Ειρηνικό. Αυτές οι συνθήκες είχαν καταστροφικές επιπτώσεις: λευκάνσεις κοραλλιογενών υφάλων, κατάρρευση τροφικών αλυσίδων, ζημιές στην αλιεία και την υδατοκαλλιέργεια, και απώλειες που απειλούν άμεσα τις παράκτιες οικονομίες.
Μέσα από τη χρήση δορυφορικών δεδομένων υψηλής ανάλυσης και ωκεάνιας ανάλυσης του προγράμματος ECCO2, η ερευνητική ομάδα του Tianyun Dong κατέδειξε τους βασικούς μηχανισμούς πίσω από τα φαινόμενα:
-
Ασθενέστεροι άνεμοι
-
Αραιότερη νεφοκάλυψη, που επέτρεψε μεγαλύτερη ηλιακή ακτινοβολία να θερμάνει τα νερά
-
Ασυνήθιστες μεταβολές στα ρεύματα
-
Μεταβολές στη στρωματοποίηση των ωκεανών, που εγκλώβισαν τη θερμότητα στην επιφάνεια.
Οι επιστήμονες εκτιμούν πως αυτά τα επεισόδια δεν είναι απλώς μεμονωμένα περιστατικά, αλλά προειδοποιητικά σημάδια μιας σημαντικής μεταβολής στη σχέση μεταξύ ωκεανού και ατμόσφαιρας. Η συνέργεια τοπικών και παγκόσμιων παραγόντων οδηγεί σε ένα νέο, ασταθές καθεστώς θερμότητας, που θα μπορούσε να αποτελέσει πρώιμο δείκτη για ένα κλιματικό σημείο καμπής.
Η επιστημονική ανάλυση δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εφησυχασμό: αν δεν περιοριστούν δραστικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και δεν ενισχυθούν οι πολιτικές προστασίας των ωκεάνιων οικοσυστημάτων, τέτοιοι καύσωνες ίσως αποτελέσουν τη νέα κανονικότητα — με καταστροφικές συνέπειες για τη βιοποικιλότητα και τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Πηγή: pagenews.gr