Ανακαλύφθηκε ο «δολοφόνος» των αστεριών της θάλασσας: Βακτήριο πίσω από τη μαζική εξαφάνιση

Ο ένοχος δεν είναι ιός, όπως πίστευαν μέχρι πρόσφατα, αλλά ένα θανατηφόρο βακτήριο που απειλεί με αλυσιδωτικές συνέπειες ολόκληρα οικοσυστήματα.

Η αρχή του αφανισμού και το εσφαλμένο «κυνήγι ιών»

Η μυστηριώδης επιδημία που ξεκίνησε το 2013 και έγινε γνωστή ως sea star wasting disease προκάλεσε την εξαφάνιση περίπου 5 δισεκατομμυρίων θαλάσσιων αστεριών (sea stars), από το Μεξικό μέχρι την Αλάσκα. Η εικόνα των αστεριών που παρουσίαζαν πληγές, έχαναν τα πλοκάμια τους και διαλύονταν σε λίγες μέρες, προκαλούσε σοκ, αλλά και επιστημονική αμηχανία. Οι περισσότεροι ειδικοί υπέθεταν ότι υπεύθυνος ήταν κάποιος ιός, αλλά δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν.

Το βακτήριο πίσω από τη θαλάσσια καταστροφή

Η πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Ecology and Evolution έφερε την ανατροπή. Ο «δολοφόνος» είναι το Vibrio pectenicida, ένα βακτήριο γνωστό για τις μολύνσεις που προκαλεί σε οστρακοειδή. Το βακτήριο εντοπίστηκε στο κοελομικό υγρό των αστεριών, μετά από πολυετείς μελέτες και νέες αναλυτικές μεθόδους.

Το βακτήριο προσβάλλει τα πλοκάμια των αστεριών, προκαλώντας σοβαρές πληγές και τελικά την αποκόλλησή τους, με αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση του οργανισμού.

Οικολογικός ντόμινο-αφανισμός στον Ειρηνικό

Η εξαφάνιση των αστεριών, και ιδιαίτερα του sunflower sea star (το πιο πληγέν είδος, με μείωση 90%), είχε καταστροφικές επιπτώσεις για το θαλάσσιο οικοσύστημα. Οι αστερίες λειτουργούσαν ως φυσικοί θηρευτές των θαλάσσιων αχινών. Χωρίς αυτούς, οι αχινοί πολλαπλασιάστηκαν ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας σχεδόν το 95% των δασών φυκιών στη Βόρεια Καλιφόρνια — περιοχές που θεωρούνται κρίσιμες για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα.

Οι ελπίδες για αποκατάσταση

Τώρα που εντοπίστηκε η αιτία, οι επιστήμονες προσπαθούν να εντοπίσουν ανθεκτικούς πληθυσμούς αστεριών, να τους εκθρέψουν σε αιχμαλωσία και να εξετάσουν την πιθανή χρήση προβιοτικών για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού τους. Ο τελικός στόχος είναι η ανασύσταση των πληθυσμών και η σωτηρία των δασών φυκιών, που λειτουργούν ως «τροπικά δάση του ωκεανού» και φιλοξενούν χιλιάδες είδη.

Η ανακάλυψη φέρνει ελπίδα, αλλά και επείγουσα ανάγκη για δράση.

Πηγή: pagenews.gr