Ντόναλντ Τραμπ: Το όνειρο για Νόμπελ Ειρήνης σκοντάφτει στην οικονομική (και πολιτική) πραγματικότητα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κρύψει ποτέ την επιθυμία του να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα όμως, φαίνεται πως η φιλοδοξία αυτή έχει πάρει νέες διαστάσεις: σύμφωνα με τη νορβηγική εφημερίδα Dagens Naeringsliv, ο ίδιος ο Τραμπ τηλεφώνησε πρόσφατα στον υπουργό Οικονομικών της Νορβηγίας στους δρόμους του Όσλο, ρωτώντας… πώς μπορεί να προταθεί για το βραβείο.

Αν και δεν είναι μυστικό ότι ο Τραμπ έχει ρητώς ζητήσει την υποψηφιότητά του –παρουσιάζοντας τις παρεμβάσεις του σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή ως «ειρηνευτικές»– η εικόνα του στην κοινότητα των Νομπελίστών οικονομολόγωνμόνο θετική δεν είναι.

«Δεν θα μου το δώσουν, ό,τι κι αν κάνω» – Ο Τραμπ παραπονιέται, το Truth Social “φλέγεται”

Σε ανάρτησή του στο Truth Social, ο Τραμπ εξέφρασε αγανάκτηση:«Όχι, δεν θα πάρω Νόμπελ Ειρήνης ό,τι και να κάνω – Ρωσία, Ουκρανία, Ισραήλ ή Ιράν, δεν έχει σημασία… Αλλά ο λαός ξέρει και αυτό είναι το μόνο που με νοιάζει!»

Παράλληλα, επενδύει σε διεθνείς κινήσεις με στόχο να χτίσει προφίλ «μεσολαβητή», όπως η πρόσφατη «ειρηνευτική σύνοδος» μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, που του χάρισε τη δέσμευση των δύο χωρών για κοινή πρόταση υποψηφιότητάς του στην επιτροπή Νόμπελ.

Το βλέμμα στραμμένο στο Λιντάου: Εκεί που οι Νομπελίστες «σφυρίζουν» την πολιτική του Τραμπ

Καθώς οι Νομπελίστες συγκεντρώνονται αυτή την εβδομάδα στο Λιντάου της Γερμανίας, στο επίκεντρο μπαίνει ο οικονομικός απολογισμός της πολιτικής Τραμπ.

Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, ένας από τους πιο γνωστούς βραβευμένους οικονομολόγους, δήλωσε:«Οι ΗΠΑ είναι σήμερα ένα τρομακτικό μέρος για επενδύσεις… Η δασμολογική πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί σε στασιμοπληθωρισμό».

Παρόμοια άποψη και από τον Ρότζερ Μάιερσον, ο οποίος προειδοποιεί ότι όταν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού «πιστεύουν ότι μόνο ένα κόμμα νοιάζεται για αυτούς», τότε απομακρύνονται από τη δημοκρατία και δέχονται ηγέτες που «ξεφορτώνονται τους συνταγματικούς περιορισμούς».

«Αυτοκαταστροφική» η πολιτική Τραμπ – Οικονομολόγοι κρούουν τον κώδωνα

Ο Σάιμον Τζόνσον, σε συνέντευξή του στο Nobel Prize Conversations, χαρακτήρισε τον απομονωτισμό των ΗΠΑ υπό την κυβέρνηση Τραμπ ως:«μια αυτοκαταστροφική και ανόητη στρατηγική, που καταστρέφει το ανθρώπινο κεφάλαιο και προσφέρει πλεονέκτημα στους ανταγωνιστές».

Ένας απρόσμενος σύμμαχος: Η Χίλαρι Κλίντον «ανάβει πράσινο φως» – με όρους

Αναπάντεχα, η Χίλαρι Κλίντον, πρώην πολιτική του αντίπαλος, άφησε ένα παράθυρο ανοιχτό στην υποψηφιότητα Τραμπ, λέγοντας:«Αν μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο Ρωσίας–Ουκρανίας χωρίς να αναγκάσει την Ουκρανία να παραχωρήσει εδάφη… θα τον πρότεινα για το Νόμπελ Ειρήνης.»

Το βραβείο που τον στοιχειώνει – Και ο Ομπάμα

Ο Τραμπ αναφέρει συνεχώς το Νόμπελ σε ομιλίες, συνεντεύξεις και αναρτήσεις από την πρώτη του θητεία.

Δεν έχει ξεχάσει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 2009, λέγοντας ειρωνικά:«Δεν ξέρω γιατί το πήρε!»

Για σχεδόν μια δεκαετία, ο Τραμπ παραπονιέται δημόσια και ιδιωτικά πως το διεθνές βραβείο που τόσο επιθυμεί τού έχει διαφύγει.

Το Νόμπελ ως πολιτικό εργαλείο – Και προσωπική εμμονή

Για τον Ντόναλντ Τραμπ, το Νόμπελ Ειρήνης δεν είναι απλώς μια τιμή. Είναι πολιτική επιβεβαίωση και σύμβολο νίκης – τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο διεθνές πεδίο.

Το ερώτημα είναι αν η διπλωματική του στρατηγική και η οικονομική του πολιτική μπορούν να συμβαδίσουν με τα ιδανικά ενός θεσμού που επιβραβεύει πραγματικές πράξεις ειρήνης και διεθνούς σταθερότητας.

Προς το παρόν, η επιτροπή Νόμπελ παραμένει σιωπηλή – και η προσπάθεια του Τραμπ συνεχίζεται.

Πηγές: Dagens Naeringsliv, CNBC, The Guardian, The Hill, Nobel Prize Conversations