Βορειοκορεάτες πρώην αιχμάλωτοι πολέμου θέλουν να γυρίσουν στη χώρα τους

Τουλάχιστον έξι υπερήλικες πρώην στρατιώτες και πράκτορες που είχαν συλληφθεί από τους Νοτιοκορεάτες κατά τη διάρκεια του κορεατικού πολέμου επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουν στην κομμουνιστική Βόρεια Κορέα, ώστε να θαφτούν εκεί

Κρατώντας το μπαστούνι του στα πιο βαριά φυλασσόμενα σύνορα του πλανήτη, ο 95χρονος Αν Χακ-σοπ σηκώνει μια σημαία της Βόρειας Κορέας και παρακαλεί να του επιτραπεί η διάβαση. Ο πρώην βορειοκορεάτης στρατιώτης, που πέρασε πάνω από τέσσερις δεκαετίες σε φυλακή της Νότιας Κορέας επειδή αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη του στην Πιονγκγιάνγκ, λέει ότι η τελευταία του επιθυμία είναι να επιστρέψει στην πατρίδα του και να ταφεί πλάι στους πεσόντες συντρόφους του.

Στη Γέφυρα Ενοποίησης, που οδηγεί προς την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, οι στρατιώτες της Νότιας Κορέας απωθούν τον εκλιπαρούντα βετεράνο. Σύμφωνα με ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου, ο Αν είναι ένας από τουλάχιστον έξι ηλικιωμένους βορειοκορεάτες πρώην αιχμαλώτους πολέμου που, παρότι έχουν αποφυλακιστεί και είναι ελεύθεροι να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στη Νότια Κορέα, επιθυμούν να επιστρέψουν στην κομμουνιστική δικτατορία.

Γεννημένος στην υπό ιαπωνική κατοχή Κορέα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αν μεγάλωσε στο Γκάνγκουα-ντο, ένα νησί της σημερινής Νότιας Κορέας. Αλλά οι πολιτικές απόψεις του διαμορφώθηκαν μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, το 1945, και τη διαίρεση της κορεατικής χερσονήσου στον υπό σοβιετική επιρροή Βορρά και τον υπό αμερικανικό διοικητικό έλεγχο Νότο.

Μετά την απελευθέρωση, ο Αν είδε τον αμερικανικό στρατό να εγκαθιστά στρατιωτική κυβέρνηση στη Νότια Κορέα, την οποία θεώρησε  «κατοχική». Αρχισε να συμμετέχει σε αντιαμερικανικές διαδηλώσεις μαζί με χιλιάδες Κορεάτες, που κήρυξαν γενική απεργία. Οι εξεγέρσεις κατά των αμερικανών διοικητών της Νότιας Κορέας ήταν αρκετά βίαιες προτού η χώρα κερδίσει την ανεξαρτησία της, το 1948. 

Ο αντιαμερικανισμός του Αν ξεκίνησε από τα σχολικά του χρόνια. Τότε μισούσε τα μαθήματα αγγλικών. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, το 1950, τάχθηκε με το μέρος του Βορρά, ο οποίος είχε ιδρύσει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (ΛΔΚ) – το κομμουνιστικό κράτος υπό την ηγεσία του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, ενώ εργαζόταν ως αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών της ΛΔΚ, ο Αν συνελήφθη από εχθρικά στρατεύματα. Οι στρατιώτες της Νότιας Κορέας τον πίεσαν να υπογράψει δηλώσεις αποκήρυξης της Πιονγκγιάνγκ, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Για αυτή την ανυπακοή και για τον ρόλο του στις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών πέρασε 42 χρόνια και τέσσερις μήνες πίσω από τα κάγκελα. Μέσα στη φυλακή ο Αν υπέστη επανειλημμένως βασανιστήρια.

«Υπομέναμε μέχρι να χάσουμε τις αισθήσεις μας», θυμάται. «Οταν έχανα το κουράγιο μου, σκεφτόμουν τους ηλικιωμένους Κορεάτες που πέθαναν αντιστεκόμενοι στους Ιάπωνες. Αν αυτοί κατάφεραν να αντέξουν, θα μπορούσα και εγώ», λέει στους Times.

Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των βορειοκορεατών κρατουμένων στις νοτιοκορεατικές φυλακές ποικίλουν, αλλά η συντριπτική πλειονότητά τους, περίπου 75.000, επέστρεψαν στον Βορρά μετά το τέλος του πολέμου, το 1953. Εκείνοι, όμως, που είχαν εργαστεί στις μυστικές υπηρεσίες και όχι ως τακτικοί στρατιώτες –όπως ο Αν– δεν επιλέχθηκαν στις ανταλλαγές κρατουμένων μεταξύ των δύο χωρών.

Ο Αν αποφυλακίστηκε το 1995 αλλά παρέμεινε πιστός στη Βόρεια Κορέα, με την κοσμοθεωρία του να διαμορφώνεται από την ισόβια απέχθειά του απέναντι στις ΗΠΑ. Το 2000 τού δόθηκε η δυνατότητα να περάσει στη Βόρεια Κορέα, στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής 60 βορειοκορεατών κρατουμένων πολέμου με Νοτιοκορεάτες, αλλά επέλεξε να παραμείνει στον Νότο, ώστε να συνεχίσει τον αγώνα του κατά της αμερικανικής επιρροής, όπως λέει στους Times. Δεν φανταζόταν ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του ευκαιρία να μεταβεί στην αγαπημένη του χώρα, καθώς μετά το 2000 δεν πραγματοποιήθηκαν άλλες ανταλλαγές κρατουμένων.

Τώρα, ζώντας κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα, σε έναν δήμο που ονομάζεται Γκίμπο, επιθυμεί να πατήσει το πόδι του στη ΛΔΚ για μια τελευταία φορά. Δεν έχει οικογένεια στον Βορρά, μόνο ιδεολογικούς δεσμούς με το καθεστώς. Παρότι ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο ΟΗΕ χαρακτηρίζουν τη Βόρεια Κορέα ως ένα από τα πιο καταπιεστικά κράτη στον κόσμο –με πλήθος στρατοπέδων πολιτικών κρατουμένων, συστηματικά βασανιστήρια και χρόνιες ελλείψεις τροφίμων–, ο Αν αμφισβητεί τα διεθνή δεδομένα. Θεωρεί ότι οι πολίτες του κράτους-παρία που κυβερνά ο εγγονός του Κιμ Ιλ Σουνγκ, Κιμ Γιονγκ Ουν, είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν. Παράλληλα, εξακολουθεί να κατηγορεί τις ΗΠΑ για την απόρριψή του στα σύνορα. «Καθώς η Νότια Κορέα είναι ουσιαστικά αποικία των ΗΠΑ, πρέπει να πιστεύουμε ό,τι λένε. Γι’ αυτό με σταματούν και προσπαθούν να με ελέγξουν», λέει στους Times, προσθέτοντας ότι το εν λόγω περιστατικό «ενίσχυσε την πεποίθησή μου ότι οι Αμερικανοί πρέπει να απομονωθούν από όλοκληρο τον πλανήτη».

Οι Αρχές της Νότιας Κορέας δηλώνουν πρόθυμες να διευκολύνουν την επιστροφή του Αν και τουλάχιστον πέντε άλλων ηλικιωμένων βορειοκορεατών αιχμαλώτων πολέμου με την ίδια επιθυμία. «Η κυβέρνηση εξετάζει διάφορες επιλογές για ανθρωπιστικούς λόγους σχετικά με το ζήτημα», δηλώνει εκπρόσωπος του υπουργείου Ενοποίησης της Σεούλ. Ωστόσο το πέρασμα στη Βόρεια Κορέα είναι αδύνατο – τόσο νομικώς όσο και ελλείψει συντονισμού με την Πιονγκγιάνγκ, προσθέτει.

Ακόμα κι αν η Σεούλ επέτρεπε στον Αν και στους άλλους πρώην αιχμαλώτους πολέμου να φύγουν, δεν είναι σαφές αν η Πιονγκγιάνγκ θα τους δεχόταν. Ο κομμουνιστικός Βορράς σχεδόν σίγουρα γνωρίζει την επιθυμία των έξι πρώην κρατουμένων να επιστρέψουν, αλλά παραμένει διπλωματικά αδρανής ως προς το ζήτημα.

Το 2023 η Πιονγκγιάνγκ εγκατέλειψε τον δικό της μακροχρόνιο στόχο της ενοποίησης, δηλώνοντας ότι οι δύο Κορέες θα παραμείνουν «εμπόλεμα κράτη». Από τότε αποφεύγει κάθε διάλογο, αρνούμενη, μάλιστα, να δεχτεί πίσω δικούς της ψαράδες που κατά λάθος παρασύρθηκαν στον Νότο.

Από την πλευρά του, ο Αν είναι πεπεισμένος ότι η Βόρεια Κορέα θα καλωσορίσει την επιστροφή του – και ότι είναι το μόνο μέρος στον κόσμο όπου μπορεί να πεθάνει ευτυχισμένος. Ισχυρίζεται ότι υπάρχουν δύο είδη ζωής, η φυσική και η πολιτική. «Η πολιτική μου ζωή μπορεί να προστατευθεί και να εκπληρωθεί μόνο στη ΛΔΚ», λέει στους Times.

Πηγή: Pagenews.gr