Πριν από περίπου 390 εκατομμύρια χρόνια, η αύξηση του οξυγόνου στους ωκεανούς άνοιξε νέες δυνατότητες για τη θαλάσσια ζωή, επιτρέποντας την αποίκηση των βαθέων θαλασσών από ζώα που δεν είχαν πρόσβαση σε αυτά τα βάθη προηγουμένως. Μια νέα έρευνα έρχεται να προσφέρει σημαντικές αποδείξεις για το πώς αυτή η οξυγόνωση διαμόρφωσε την εξελικτική πορεία των θαλάσσιων ειδών, ειδικά των ψαριών με σαγόνια, που αποτέλεσαν τους προγόνους των περισσότερων σπονδυλωτών. Η μελέτη αποκαλύπτει πως η αύξηση του οξυγόνου στους ωκεανούς συνέπεσε με την εξάπλωση φυτών ξύλου και την επανάσταση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων κατά την Παλαιοζωική Εποχή.
Η αύξηση του οξυγόνου και η εξέλιξη των θαλάσσιων ειδών
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η οξυγόνωση των ωκεανών συνέβη σε φάσεις, επηρεάζοντας όχι μόνο την ανάπτυξη των θαλάσσιων οργανισμών, αλλά και την εξελικτική τους διαφοροποίηση. Η μελέτη επικεντρώθηκε στην ανάλυση ιζηματογενών πετρωμάτων από περιοχές που εκτείνονται σε πέντε ηπείρους και χρονολογούνται από 252 έως 541 εκατομμύρια χρόνια πριν. Μέσω της ανάλυσης του σεληνίου, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η αύξηση του οξυγόνου στα θαλάσσια περιβάλλοντα είχε μακροχρόνιο αντίκτυπο στη ζωή στον πλανήτη.
Η σύνδεση με το σήμερα
Η σύγκριση των αρχαίων ωκεάνιων συνθηκών με τις σύγχρονες περιβαλλοντικές προκλήσεις δείχνει ότι η ισχυρή σύνδεση μεταξύ οξυγόνου και θαλάσσιας ζωής εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Η διατάραξη αυτής της ισορροπίας, που συνέβη πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, παραμένει κρίσιμη, καθώς η ανθρώπινη δραστηριότητα επηρεάζει τα επίπεδα οξυγόνου στους ωκεανούς, με σημαντικές συνέπειες για τα οικοσυστήματα και τη θαλάσσια ζωή.
