Οι επιζώντες ζουν σε ερείπια, χωρίς τροφή, στέγη ή ιατρική υποστήριξη, ενώ η διεθνής βοήθεια φτάνει με αργούς ρυθμούς – αν φτάσει.
Ερείπια αντί για σπίτια, ύφασμα αντί για σκέπη
Στο απομακρυσμένο χωριό Wadeer, στην επαρχία Κουνάρ, οι κάτοικοι εξακολουθούν να κοιμούνται κάτω από τον ήλιο και τα αστέρια. Ο σεισμός των 6 Ρίχτερ και οι μετασεισμοί που ακολούθησαν ισοπέδωσαν τα σπίτια τους και διέλυσαν οικογένειες ολόκληρες. Πολλοί δηλώνουν πως δεν έχουν τίποτα – ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε στέγη.
«Το μόνο που μου έμεινε είναι ένα ύφασμα», λέει μια γυναίκα που έχασε πάνω από 30 συγγενείς.«Δεν έχω ούτε λεφτά για ένα παυσίπονο.»
Η κρατική διαχείριση και οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα
Οι Ταλιμπάν απηύθυναν έκκληση για βοήθεια, υποσχόμενοι «διαφάνεια» στη διαχείριση των δωρεών. Ωστόσο, η πραγματικότητα στο πεδίο διαψεύδει τις εξαγγελίες. Οι περισσότεροι δρόμοι έχουν καταστραφεί, η πρόσβαση είναι σχεδόν αδύνατη και οι διασώστες σε πολλά χωριά είναι ελάχιστοι ή και ανύπαρκτοι.
«Χρειαζόμαστε σκηνές και φαγητό. Δεν μπορούμε ούτε να μαγειρέψουμε», λέει ένας κάτοικος του Wadeer.
«Πού είναι οι γιατροί; Οι άνθρωποι είναι ακόμα θαμμένοι.»
Μονάχα ένα νοσοκομείο για χιλιάδες τραυματίες
Η περιοχή Nurgal, όπου καταγράφηκαν οι περισσότεροι νεκροί, έχει μόνο ένα λειτουργικό νοσοκομείο, που έχει ξεπεράσει τα όριά του. Οι σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται με ελικόπτερα στην Καμπούλ ή στη Nangarhar, αλλά πολλοί δεν προλαβαίνουν.
Παρά τις κινητές μονάδες υγείας που στέλνουν διεθνείς οργανώσεις, η ιατρική φροντίδα είναι απελπιστικά ανεπαρκής. Οι περισσότεροι επιζώντες καταλήγουν να φροντίζονται από συγγενείς ή να μην έχουν καμία απολύτως βοήθεια.
Διεθνής βοήθεια με το σταγονόμετρο
Η απουσία διεθνούς υποστήριξης είναι εξίσου δραματική. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν πόρους, καθώς η διεθνής κοινότητα έχει περιορίσει τη χρηματοδότηση προς το Αφγανιστάν μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία.
Το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων (NRC) προειδοποιεί: «Ολόκληρες κοινότητες έχουν άμεση ανάγκη. Οι πόροι έχουν εξαντληθεί, και η ανθρωπιστική ανταπόκριση φτάνει στα όριά της.»
Μια σιωπηλή ανθρωπιστική κρίση
Ο σεισμός στο Αφγανιστάν είναι μία από τις πιο θανατηφόρες φυσικές καταστροφές των τελευταίων ετών, αλλά η διεθνής προσοχή είναι ελάχιστη. Οι εικόνες από χωριά όπως το Wadeer είναι εικόνες εγκατάλειψης, πόνου και απόλυτης αβεβαιότητας.
Χωρίς γρήγορη και συντονισμένη αντίδραση, χιλιάδες ακόμη ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο — όχι από τον σεισμό, αλλά από την αδράνεια.
Πηγή: pagenews.gr