Φρίκη στη φυλακή του Ντουμπάι: Βρετανός περιγράφει βιασμό και βασανιστήρια μέχρι θανάτου

«Όταν τους άκουσα να λένε ‘Σκοτώνουμε Βρετανούς εδώ’, νόμιζα αρχικά ότι απλώς προσπαθούσαν να με τρομάξουν… Είδα κάποιον να πεθαίνει μπροστά μου από τα βασανιστήρια, τον έσυραν σε ένα άλλο σημείο και τους άκουγα να τον χτυπούν. Έπειτα τον έφεραν πίσω, τον έριξαν στο πάτωμα δίπλα μου και πάτησαν με τα πόδια τους τον λαιμό του».

Ερωτηθείς ποιο θεωρεί ο ίδιος ότι είναι το κίνητρο πίσω από τα φερόμενα βασανιστήρια κρατουμένων, ο κ. Haigh απαντά: «Θέλουν να αποσπούν ομολογίες. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν βασανιστήρια επειδή είναι μοχθηροί άνθρωποι και επειδή μπορούν. Βγάζουν κρατουμένους στην έρημο, τους βάζουν ένα σάκο στο κεφάλι, τους σημαδεύουν με όπλο και το κάνουν για τη σαδιστική τους απόλαυση».

Ο Haigh συνελήφθη τον Μάιο του 2014 αφού ταξίδεψε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για μια συνάντηση με τους πρώην ιδιοκτήτες του συλλόγου Gulf Financial House (GFH) στο Ντουμπάι. Ο Βρετανός, ο οποίος ήταν επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για την εξαγορά της Leeds United από την GFH το 2012 από τον επιχειρηματία Ken Bates, πίστευε ότι η συνάντηση αφορούσε τη δημιουργία ενός επενδυτικού οίκου. Αντ’ αυτού, όμως, βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν αστυνομικό, ο οποίος τον κατηγόρησε για μια παρατυπία που αφορούσε μια επιταγή.

Στη συνέχεια οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα όπου προσφέρθηκε να επιστρέψει το μικρό χρηματικό ποσό της οφειλής – όμως στη συνέχεια βρέθηκε φυλακισμένος με ψευδείς κατηγορίες, όπως λέει ο ίδιος.

Ο Haigh περιγράφει το κελί του ως απίστευτα βρωμικο. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποχέτευση της φυλακής είχε πρόβλημα, με αποτέλεσμα να τρέχουν λύματα στο πάτωμα. «Ο χαρακτηρισμός “ανθυγιεινό” δεν φτάνει για να περιγράψει αυτό το περιβάλλον. Δεν υπήρχε χαρτί τουαλέτας. Το φαγητό που σου έδιναν δεν είχε καμία διατροφική αξία, εδώ [στη Βρετανία] δεν θα το δίναμε ούτε σε ζώα. Εκείνη την εποχή πιστεύαμε ότι έβαζαν μέσα χημικές ουσίες που μας κρατούσαν σε καταστολή. Για την καθαριότητά μας υπήρχαν απλώς κουβάδες σε εξωτερικούς χώρους γεμάτοι με βρώμικο νερό, γύρω από το οποίο πετούσαν μύγες και βάζαμε μέσα το χέρι για να πλυθούμε. Δεν υπήρχαν τουαλέτες που καθόσουν, ήταν απλά τρύπες στο έδαφος και δεν μας έδιναν απορρυπαντικά επειδή φοβόντουσαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δηλητήριο. Ο πληθυσμός των φυλακών ήταν 5-6 φορές μεγαλύτερος απ’ όσο θα έπρεπε».

Αναφορικά με την υπόθεση της Towey, ο Haigh τόνισε ότι η Ιρλανδή γλίτωσε από μια «αδιανόητη φρίκη». «Είναι εξευτελιστικό για τους άνδρες, αλλά ακόμη περισσότερο για τις γυναίκες. Κρατούνται χωριστά από τους άνδρες, αλλά βρίσκονται στην ίδια φυλακή, απλώς στο διπλανό κτίριο. Προσπάθησα να αυτοκτονήσω όταν ήμουν εκεί. Αν θεωρήσουν ότι έχεις τάσεις αυτοκτονίας μπορεί να καταλήξεις σε ένα άθλιο ψυχιατρικό ίδρυμα, χειρότερο και από τη φυλακή, όπου θα σου φέρονται και εκεί σαν να είσαι εγκληματίας… Αυτά που θα έπρεπε να υποστεί θα ήταν φριχτά, ακόμα κι αν είχε την ψυχική δύναμη να τα αντέξει», είπε χαρακτηριστικά ο 46χρονος. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ιρλανδή είναι τυχερή που αφέθηκε ελεύθερη τόσο γρήγορα και μπόρεσε να γυρίσει στην πατρίδα της, αφού το νομικό σύστημα στο Ντουμπάι είναι προκατειλημμένο υπέρ των ανδρών και οι Αρχές τείνουν να μην πιστεύουν τις γυναίκες.