Ισόβια σε 23χρονη Βρετανίδα στο Ντουμπάι – Οι σκληρές συνθήκες στη «φυλακή Αλκατράζ»

Αίσθηση έχει προκαλέσει στη Βρετανία η είδηση ότι μια 23χρονη πολίτης της χώρας καταδικάστηκε σε ισόβια στο Ντουμπάι και εκτίει την ποινή της σε μία από τις πιο σκληρές φυλακές του εμιράτου.Σύμφωνα με τη Sun, η 23χρονη Μία Ο’Μπράιεν από το Λίβερπουλ κρατείται στη φυλακή Al-Awir, που έχει χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως «το Αλκατράζ του Ντουμπάι».

«Ένα ανόητο λάθος»

Την ιστορία της Μία Ο’Μπράιεν γνωστοποίησε η συντετριμμένη μητέρα της, Ντανιέλ ΜακΚέννα, μέσω σελίδας στο GoFundMe που δημιούργησε για την κάλυψη των νομικών εξόδων της κόρης της.

Η οικογένεια της 23χρονης δεν έχει αποκαλύψει ακόμη για ποιο αδίκημα κρίθηκε ένοχη. Όπως επισημαίνει ωστόσο η Sun, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ποινή ισόβιας κάθειρξης μπορεί να επιβληθεί για διάφορους λόγους, όπως διακίνηση και κατοχή ναρκωτικών, ανθρωποκτονία ή απόπειρα ανθρωποκτονίας, εμπορία ανθρώπων και δραστηριότητες σχετιζόμενες με την τρομοκρατία.

Σύμφωνα με τη μητέρα της Mia, η νεαρή Βρετανίδα έχει φυλακιστεί στην «κεντρική φυλακή», που πιστεύεται ότι είναι η Al-Awir, στο κέντρο του Ντουμπάι. Η φυλακή στεγάζει άνδρες και γυναίκες κρατούμενους, που χωρίζονται αμέσως μόλις περάσουν τις πύλες. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της βρετανικής κυβέρνησης, οι γυναίκες στεγάζονται σε μία από τις τέσσερις πτέρυγες του τεράστιου σωφρονιστικού ιδρύματος.

«Ιστορίες τρόμου» από πρώην κρατούμενους αλλά και από συγγενείς Βρετανών που παραμένουν έγκλειστοι σκιαγραφούν μια ανατριχιαστική εικόνα της Al-Awir.

Το 2012, ο Καρλ Γουίλιαμς φυλακίστηκε για έναν χρόνο αφού η αστυνομία βρήκε ναρκωτικά στο πορτμπαγκάζ του νοικιασμένου αυτοκινήτου του. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, χαρακτήρισε την Al-Awir ως «Αλκατράζ του Ντουμπάι».

Στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι είδε συγκρατούμενούς του να δολοφονούνται με μαχαίρι σε βίαιες συγκρούσεις, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση από τους φύλακες.

Σε δήλωσή του ανέφερε ότι βασανίστηκε από αστυνομικούς κατά την ανάκρισή του. «Μου κατέβασαν το παντελόνι, μου άνοιξαν τα πόδια και άρχισαν να μου κάνουν ηλεκτροσόκ στους όρχεις», έγραψε. «Ήταν απίστευτα επώδυνο. Ήμουν τρομοκρατημένος. Άρχισα να πιστεύω ότι θα πέθαινα σε εκείνο το δωμάτιο».

Δικηγόροι κρατουμένων ανέφεραν επίσης ότι οι εντολείς τους εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν έγγραφα στα αραβικά υπό την απειλή όπλου.

Ο Καρλ ισχυρίστηκε επιπλέον ότι Ρώσοι κακοποιοί έκαναν κουμάντο στη φυλακή και χρησιμοποιούσαν φορείς του HIV για να βιάζουν και να μολύνουν άλλους κρατούμενους ως μορφή τιμωρίας.

Έκθεση νωρίτερα φέτος έκανε λόγο για «καθημερινά περιστατικά» σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμών στις φυλακές.

Τουλάχιστον τέσσερις οροθετικοί κρατούμενοι στην Al-Awir φέρονται να στερήθηκαν φαρμακευτική αγωγή για έως και πέντε μήνες, σύμφωνα με μια άλλη σοκαριστική έκθεση της Human Rights Watch.

Ο Βρετανός ποδοσφαιριστής Μπίλι Χουντ είχε κάνει παρόμοιες καταγγελίες, λέγοντας ότι κρατούμενοι βασανίζονταν και εγκαταλείπονταν χωρίς φάρμακα για να πεθάνουν από ασθένειες.

Το 2021, ο 60χρονος Άλμπερτ Ντάγκλας επανέλαβε τις ίδιες καταγγελίες, δηλώνοντας ότι κρατούμενοι βιάζονται, βασανίζονται και λιμοκτονούν. Ο ίδιος έκανε λόγο για 20χρονους κρατουμένους που κρεμόντουσαν ανάποδα και ξυλοκοπούνταν «για διασκέδαση», ενώ ανέφερε ότι είδε έναν ηλικιωμένο άνδρα που ήταν αποστεωμένος ύστερα από εβδομάδες πείνας. Επίσης, κατήγγειλε ότι φύλακες έκαψαν τα γεννητικά όργανα κρατουμένου που κοιμόταν μαζί του στο ίδιο κελί.

Άλλες μαρτυρίες κρατουμένων, σύμφωνα με τη Sun, αναφέρουν ότι υπήρχαν περίοδοι που δεν είχαν νερό και αναγκάζονταν να πίνουν από κοινή τουαλέτα. Το σωφρονιστικό σύστημα του Ντουμπάι και η κυβέρνηση αρνούνται όλες τις κατηγορίες.

Τι μπορεί να περιμένει η Μία;

Κάθε κρατούμενος υποτίθεται ότι λαμβάνει στρώμα, κουβέρτα και μαξιλάρι – ωστόσο, όπως επισημαίνει διαδικτυακά η βρετανική πρεσβεία, συχνά χρειάζεται χρόνος μέχρι να δοθούν.

Ένα ακόμη μεγάλο ζήτημα για τη Μία θα είναι η επικοινωνία με την οικογένειά της. Στο Ντουμπάι, οι επισκέψεις πραγματοποιούνται μία φορά την εβδομάδα, κάθε Τετάρτη, ωστόσο μπορεί να ακυρωθούν την τελευταία στιγμή ή να διακοπούν χωρίς προειδοποίηση.

Όσον αφορά τις τηλεφωνικές κλήσεις, οι κρατούμενοι έχουν δικαίωμα σε τακτικές κλήσεις, αλλά κάθε κλήση πρέπει να εγκρίνεται από τους φύλακες. Οι φύλακες μπορούν ακόμη και να απαγορεύσουν όλες τις κλήσεις για μεγάλο διάστημα ως τιμωρία.