Ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, δεν μάσησε τα λόγια του σε εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ένα χρόνο μετά την περίφημη Έκθεση Ντράγκι –η οποία περιλάμβανε 383 συστάσεις για την αναμόρφωση της ευρωπαϊκής οικονομίας– η εφαρμογή παραμένει σχεδόν στάσιμη.
Η αδράνεια που κοστίζει
«Ένα χρόνο μετά, η Ευρώπη βρίσκεται… σε πιο δύσκολη θέση. Το μοντέλο ανάπτυξής μας εξασθενεί. Οι ευπάθειες αυξάνονται και η αδράνεια απειλεί όχι μόνο την ανταγωνιστικότητά μας, αλλά και την ίδια μας την κυριαρχία», δήλωσε με αυστηρό τόνο ο Ντράγκι.
Παρά την υιοθέτηση του πλαισίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μόνο το 11,2% των προτάσεων έχει υλοποιηθεί, σύμφωνα με στοιχεία του European Policy Innovation Council. Οι υπόλοιπες «σκοντάφτουν» σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, γραφειοκρατικές τριβές και έλλειψη αποφασιστικότητας.
Η απάντηση φον ντερ Λάιεν
Η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παραδέχτηκε ότι η Ένωση δεν έδειξε την απαιτούμενη «επιτακτικότητα». «Η ενιαία αγορά μας απέχει πολύ από το να είναι ολοκληρωμένη. Δεν πρέπει να είναι ευκολότερο να βρει κανείς ευκαιρίες πέρα από τον Ατλαντικό αντί εντός Ευρώπης. Οι εργαζόμενοί μας και οι επιχειρήσεις μας δεν μπορούν να περιμένουν άλλο», υπογράμμισε.
Παράλληλα, κάλεσε την επίτροπο ανταγωνισμού Τερέζα Ριμπέρα να επιταχύνει τη δημοσίευση νέων κατευθυντήριων γραμμών για τις συγχωνεύσεις, μία από τις βασικές –αλλά ασαφείς– συστάσεις του Ντράγκι, που έχει προκαλέσει αβεβαιότητα στον επιχειρηματικό κόσμο.
Η Ευρώπη μένει πίσω
Ενώ η ΕΕ «σέρνεται», η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται οκτώ φορές ταχύτερα, μόνο στο δεύτερο τρίμηνο του 2025. Η στασιμότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας εντείνει την ανησυχία και τροφοδοτεί τη δυσπιστία των πολιτών.
Ο Ντράγκι δεν δίστασε να προειδοποιήσει: «Οι πολίτες και οι εταιρείες της Ευρώπης εκφράζουν αυξανόμενη απογοήτευση. Είναι έτοιμοι να δράσουν, αλλά φοβούνται ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης».
Το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας
Η «καμπάνα» του πρώην προέδρου της ΕΚΤ χτυπά πιο δυνατά από ποτέ: χωρίς συντονισμένη, άμεση δράση, η Ευρώπη κινδυνεύει όχι μόνο να χάσει το παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας, αλλά και να υπονομεύσει τη γεωπολιτική της ισχύ.