Μόνο τυχαία δεν είναι η χρονική συγκυρία της νέας πρόκλησης από την Τουρκία. Την ώρα που Αθήνα και Άγκυρα ετοιμάζονται για μια ακόμα διπλωματική συνάντηση κορυφής, ο Ταγίπ Ερντογάν «στρώνει» το τραπέζι με… πυραυλικές NAVTEX και παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Παρά το υποτιθέμενο κλίμα «ήρεμων νερών» που προβάλλουν οι διπλωματικοί δίαυλοι, η Άγκυρα επιλέγει –και πάλι– να παίξει το χαρτί της στρατιωτικής πρόκλησης ως διαπραγματευτικό όπλο. Μια τακτική παλιά και δοκιμασμένη, που κινείται μεταξύ έντασης και προσποιημένης διαλλακτικότητας.
Η νέα NAVTEX και ο χάρτης της “Γαλάζιας Πατρίδας”
Η Τουρκία εξέδωσε διαδοχικές NAVTEX για στρατιωτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά:
- Η πρώτη αφορά την έξοδο του ωκεανογραφικού σκάφους «Πίρι Ρέις».
- Η δεύτερη δεσμεύει θαλάσσια ζώνη ανάμεσα στην Άνδρο, την Τήνο και τη Σάμο.
- Συνοδεύτηκαν από παραβάσεις του FIR Αθηνών στο νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Το μήνυμα είναι σαφές: Η Τουρκία δεν αποδέχεται το υπάρχον status quo και επιχειρεί –μέσω πράξεων– να επιβάλει τη λογική των «γκρίζων ζωνών» και να ενισχύσει το αφήγημα περί αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών.
Είναι μια επίδειξη ισχύος, ένας χάρτης “διαπραγμάτευσης” γραμμένος με NAVTEX.
Διάλογος με το πιστόλι στο τραπέζι
Η Τουρκία δεν κρύβει τη στρατηγική της: πρώτα ένταση, μετά “ειρηνική” διάθεση. Πρόκειται για ένα μοτίβο που ακολουθείται με χειρουργική ακρίβεια:
- Κλιμάκωση λίγο πριν τη συνάντηση.
- Προσχηματική “εποικοδομητική” στάση εντός των συνομιλιών.
- Αποδοχή μιας συμφωνίας –συχνά με αμοιβαία γλώσσα– που έχει ήδη διαμορφωθεί σύμφωνα με τους όρους της Άγκυρας.
Η πρόκληση προηγείται της συνάντησης, ώστε η «συγκατάβαση» να θεωρηθεί παραχώρηση.
Η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο για ψευδαισθήσεις
Η Αθήνα οφείλει να διαβάσει καθαρά την τουρκική τακτική. Οι NAVTEX δεν είναι επικοινωνιακές παρενθέσεις, αλλά εργαλεία πίεσης, δοκιμές αντοχής, και μηχανισμοί επιβολής νέας κανονικότητας.
Αν η διεθνής κοινότητα δεν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της τουρκικής στρατηγικής, κινδυνεύει να υιοθετήσει σιωπηρά τις «προσαρμογές» της Άγκυρας στο διεθνές δίκαιο και στους κανόνες της περιοχής.
Η ελληνική αντίδραση πρέπει να είναι:
- Καθαρή: Η πρόκληση να τεθεί στο υψηλότερο δυνατό διπλωματικό επίπεδο.
- Αποφασιστική: Η απειλή δεν μπορεί να αποτελεί βάση διαλόγου.
- Συστηματική: Δεν φτάνει μια αντίδραση «της στιγμής». Απαιτείται μακρόπνοη στρατηγική ανάσχεσης του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Ο αναθεωρητισμός πίσω από τις “θετικές ατζέντες”
Από το «σύμφωνο φιλίας» μέχρι την «θετική ατζέντα», η Τουρκία φροντίζει να «ντύνει» τον αναθεωρητισμό της με φιλικές διατυπώσεις. Όμως, ο πυρήνας της πολιτικής της παραμένει αναλλοίωτος:
- Αμφισβήτηση κυριαρχίας
- Επέκταση ζωνών επιρροής
- Αλλαγή του διεθνούς status στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο
Η Άγκυρα δεν αλλάζει στρατηγική – αλλάζει μόνο ύφος.
Πού βαδίζει η γεωπολιτική σταθερότητα στο Αιγαίο;
Η νέα πρόκληση της Τουρκίας δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο. Είναι κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ: η Άγκυρα δοκιμάζει συνεχώς τα όρια – όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της ανοχής της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Η επόμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν αποκτά έτσι χαρακτήρα υψηλού ρίσκου. Θα είναι μια ακόμη διπλωματική τελετουργία, ή μια ευκαιρία για την Ελλάδα να ξεκαθαρίσει ότι ο διάλογος δεν είναι όχημα εκβιασμού;
Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές: η ειρήνη στο Αιγαίο δεν εξαγοράζεται με υποχωρήσεις, ούτε χτίζεται πάνω σε NAVTEX.
Πηγή: pagenews.gr