Η Γαλλία μετατρέπεται στην μεγαλύτερη ανησυχία της Ευρωζώνης — όχι λόγω άμεσης χρεοκοπίας, αλλά λόγω του φόβου ότι ακόμη και μια οικονομία τόσο μεγάλη ίσως είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί.
Η αιφνιδιαστική παραίτηση του πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού και ο διορισμός του στενού συνεργάτη του Προέδρου Μακρόν, Σεμπαστιάν Λεκορνί, δεν κατάφεραν να κατευνάσουν τις αγορές ή τις Βρυξέλλες. Η πέμπτη αλλαγή πρωθυπουργού μέσα σε δύο χρόνια εντείνει το πολιτικό χάος, την ώρα που η Γαλλία προσπαθεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λιτότητας 44 δισ. ευρώ ώστε να τηρήσει τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Η κατάσταση επιδεινώνεται από κοινωνικές αντιδράσεις, καθώς μαζικές κινητοποιήσεις επανεμφανίζονται, ενώ το χρέος της χώρας έχει ξεπεράσει το 114% του ΑΕΠ, με το έλλειμμα να φτάνει το 5,8% — σχεδόν διπλάσιο από το επιτρεπτό όριο του 3%.
Οι αγορές έχουν αρχίσει να κοστολογούν τον κίνδυνο.
Οι αποδόσεις των 10ετών γαλλικών ομολόγων πλησιάζουν τα επίπεδα της Ιταλίας, όχι λόγω έλλειψης ρευστότητας, όπως στην Ελλάδα το 2010, αλλά λόγω αμφιβολιών για τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους. Μέχρι το τέλος του 2027, το Παρίσι θα χρειαστεί να καλύψει χρηματοδοτικές ανάγκες 600 δισ. ευρώ, υπό όλο και πιο αντίξοες συνθήκες δανεισμού.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βρίσκεται σε κατάσταση αυξημένης επαγρύπνησης. Έχοντας διδαχθεί από την κρίση του 2008, εξετάζει ήδη τις κεφαλαιακές αντοχές των γαλλικών τραπεζών, καθώς και την έκθεσή τους σε σύνθετα παράγωγα και ασφάλιστρα κινδύνου που σχετίζονται με το γαλλικό χρέος. Δεν αποκλείεται να προετοιμάζει και προληπτική στήριξη ομολόγων, εάν η κρίση χτυπήσει πιο δυνατά.
Πολύ Μεγάλη για Διάσωση;
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) διαθέτει περίπου 600-700 δισ. ευρώ, ένα ποσό που δεν επαρκεί για τη διάσωση της Γαλλίας, της οποίας το χρέος ξεπερνά τα 3,2 τρισ. ευρώ. Ακόμα και αν ο ESM ενισχυθεί, η επιβολή ενός πιο αυστηρού προγράμματος λιτότητας θα επιδείνωνε την πολιτική αστάθεια.
Κάποιες διαρροές από το προεδρικό μέγαρο αφήνουν να εννοηθεί ακόμα και προσφυγή στο ΔΝΤ, αλλά οι αγορές δεν παίρνουν σοβαρά αυτή την απειλή. Το ΔΝΤ θα απαιτούσε εξίσου σκληρό πρόγραμμα περικοπών, χωρίς να διαθέτει ουσιαστικά διαφορετικά εργαλεία.
Ο Φόβος της Μετάδοσης: Μετά τη Γαλλία, Ποιος;
Αν η κρίση στη Γαλλία ενταθεί, οι συνέπειες θα ξεφύγουν από τα εθνικά της σύνορα. Το πρώτο σημάδι μετάδοσης θα είναι η μόνιμη άνοδος των αποδόσεων στα ομόλογα άλλων υπερχρεωμένων χωρών, όπως η Ιταλία, η οποία φέτος μόνο έχει ανάγκες εξυπηρέτησης άνω των 60 δισ. ευρώ. Ένα τέτοιο ντόμινο θα επανέφερε τον κίνδυνο συστημικής κρίσης στην Ευρωζώνη.
Γεωπολιτική Παράλυση: Ο Άξονας Παρίσι–Βερολίνο Υπό Κατάρρευση
Η εσωτερική παράλυση της Γαλλίας απειλεί και την πολιτική ηγεσία της Ε.Ε.. Από την εκπόνηση του νέου πολυετούς προϋπολογισμού, μέχρι τη στάση της Ε.Ε. απέναντι στον εμπορικό προστατευτισμό των ΗΠΑ και τη Ρωσία, το Παρίσι απουσιάζει από το τραπέζι των αποφάσεων. Ο γαλλογερμανικός άξονας, που παραδοσιακά καθόριζε την κατεύθυνση της Ευρώπης, παραπαίει.
Η Έκθεση Ντράγκι, με τις προτάσεις για ετήσιες επενδύσεις 800 δισ. ευρώ, έχει ουσιαστικά ξεχαστεί. Οι μόνοι τομείς στους οποίους προχωρά η Ε.Ε. είναι οι στρατιωτικές δαπάνες, ενώ η ψηφιακή υστέρηση της Ευρώπης έναντι ΗΠΑ και Κίνας συνεχίζει να διευρύνεται.
Κατώτατη Γραμμή:
Η Γαλλία δεν έχει ακόμη καταρρεύσει, αλλά οδεύει επικίνδυνα προς τον γκρεμό. Η προληπτική επιτήρηση της ΕΚΤδείχνει ότι οι θεσμοί έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Το ερώτημα είναι αν η ίδια η Γαλλία μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο — ή αν θα παρασύρει μαζί της ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Πηγή: pagenews.gr