Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε το βήμα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για μια ομιλία που προκάλεσε ισχυρούς διεθνείς κραδασμούς. Καλώντας την παγκόσμια κοινότητα να προχωρήσει στην επίσημη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, αμφισβήτησε ευθέως τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ, επιχειρώντας να αναβιώσει το πνεύμα του γκωλισμού: την ιδέα ότι η Γαλλία οφείλει να ενεργεί με ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και διεθνή πρωτοβουλία.
Για τον Μακρόν, που στο εσωτερικό της χώρας του βλέπει τα ποσοστά δημοτικότητας να καταρρέουν και το πολιτικό του μέλλον να αμφισβητείται, η στιγμή αυτή ήταν μια σπάνια πολιτική ανάσα – αλλά και μια ευκαιρία να εμφανιστεί ως συνεχιστής της παράδοσης του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ.
Γαλλικό déjà vu στη Νέα Υόρκη
Η 30λεπτη ομιλία του χειροκροτήθηκε θερμά, θυμίζοντας σε πολλούς τη θρυλική παρέμβαση του Ντομινίκ ντε Βιλπέν στο Συμβούλιο Ασφαλείας το 2003, όταν καταδίκασε την αμερικανική πορεία προς τον πόλεμο στο Ιράκ.
«Η Γαλλία ζητά δικαιοσύνη για τον παλαιστινιακό λαό και αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους», δήλωσε με πάθος ο Μακρόν. Ταυτόχρονα, καταδίκασε την τρομοκρατία της Χαμάς και αναγνώρισε το δικαίωμα του Ισραήλ στην ασφάλεια, αποφεύγοντας να κατονομάσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Το μήνυμα, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο: η Γαλλία ακολουθεί δική της πορεία.
Η ισραηλινή αντιπροσωπεία απείχε επιδεικτικά από την αίθουσα, ενώ ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου κατηγόρησε τον Μακρόν ότι «επιβραβεύει την τρομοκρατία» και απείλησε με κλείσιμο του γαλλικού προξενείου στην Ιερουσαλήμ. Από την Ουάσιγκτον, συνεργάτες του Τραμπ μίλησαν για «επιπόλαιη» και «άσκοπη» πρωτοβουλία.
Πολιτική ασφυξία στο Παρίσι
Στο εσωτερικό, ο Μακρόν αντιμετωπίζει δημοτικότητα μόλις 17%, με πέντε πρωθυπουργούς να έχουν αλλάξει μέσα σε μόλις 15 μήνες. Οι φήμες περί πιθανής παραίτησης ανάγκασαν το Μέγαρο των Ηλυσίων να διαψεύσει κατηγορηματικά. Ακόμη και ο ίδιος ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν κατηγόρησε τον πρόεδρο για «αδράνεια» απέναντι στη σφαγή στη Γάζα.
Ωστόσο, όπως υπενθυμίζει η γκωλική παράδοση, η ανεξαρτησία δεν μετριέται σε όρους άμεσης επιτυχίας ή λαϊκής αποδοχής. Ο ντε Βιλπέν δεν ξαναγνώρισε ποτέ τη λάμψη του 2003, ενώ ο ίδιος ο ντε Γκωλ παραιτήθηκε το 1968 μετά τις φοιτητικές εξεγέρσεις, θεωρώντας την αποχώρηση πράξη τιμής.
Η αναλαμπή ενός «γαλλικού ιδεώδους»
Η ουσία της παρέμβασης του Μακρόν στον ΟΗΕ δεν βρίσκεται στο αν θα αλλάξει άμεσα την κατάσταση στη Γάζα ή στη Δυτική Όχθη – κάτι που ακόμη και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κρίνουν απίθανο. Βρίσκεται στο μήνυμα που έστειλε: ότι η Γαλλία εξακολουθεί να μπορεί να σταθεί μόνη της, με δική της φωνή, απέναντι στις υπερδυνάμεις.
Για μια Γαλλία που βυθίζεται στις εσωτερικές της κρίσεις, η στιγμή της Νέας Υόρκης αποτέλεσε –έστω και προσωρινά– μια αναλαμπή αυτού που ο Ντε Γκωλ αποκάλεσε «το συγκεκριμένο ιδεώδες της Γαλλίας»: ανεξαρτησία, θάρρος και διεθνής πρωτοβουλία. Και αυτό, ο Μακρόν το ενσάρκωσε, έστω για λίγο.
Πηγή: pagenews.gr