H Γκρέτα Πριβιτέρα έγραψε στην Corriere della Sera ότι «το όραμα [για το παλαιστινιακό κράτος] είναι ξεκάθαρο: ύψωση της σημαίας του Αλλάχ σε κάθε εκατοστό της Παλαιστίνης, όπως λέει το ιδρυτικό έγγραφο της Χαμάς». Αυτής της σουνιτικής οργάνωσης που το όνομά της στα αραβικά σημαίνει «ενθουσιασμός» και «αγωνιστικό πνεύμα» και «αποτελεί παρακλάδι των Αδελφών Μουσουλμάνων», της ιστορικής τζιχαντιστικής γκρούπας της Αιγύπτου (η οποία έφερε στην εξουσία τον Μόρσι, τον οποίο κατεδάφισε ο Αλ-Σίσι). Στόχος της Χαμάς, συνέχισε η Ιταλίδα, όπως και των «Αδελφών» άλλωστε, ήταν και είναι ο αφανισμός του Ισραήλ, ώστε να δημιουργηθεί το παλαιστινιακό κράτος των ονείρων τους. Φυσικά, δεν παρέλειψε να αναφέρει τις «τρομοκρατικές μεθόδους» που χρησιμοποιεί η Χαμάς για να επιτύχει τον σκοπό της. Κατόπιν η ρεπόρτερ παρέθεσε συνομιλία της με τον παλαιστινιακής καταγωγής Αμερικανό Ρασίντ Χαλίντι, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Της είπε ότι αυτήν τη στιγμή «δεν είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι σκέφτονται τα μέλη της Χαμάς για το κύμα αναγνώρισης του μελλοντικού κράτους της Παλαιστίνης, αφού οι ίδιοι δεν θα συμμετέχουν καν στην όλη διαδικασία». O Χαλίντι είπε ότι η Χαμάς μιλάει πάντα για ένα κράτος «από το ποτάμι [τον Ιορδάνη] μέχρι τη θάλασσα [τη Μεσόγειο], με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, αποκλείοντας όμως την ύπαρξη του Ισραήλ και τη συμβίωση μαζί του». O ίδιος συμπλήρωσε, ωστόσο, ότι σήμερα η Χαμάς είναι αποκεφαλισμένη από ηγετικής απόψεως και στην πραγματικότητα «δεν γνωρίζουμε ποιος αποτελεί την ηγεσία της», άρα ούτε τις υποχωρήσεις που ενδεχομένως είναι πρόθυμος να κάνει.
Επιπροσθέτως, επισήμανε ότι υπάρχουν εσωτερικές αντιθέσεις στην τζιχαντιστική οργάνωση των Παλαιστινίων και ότι «δεν μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ποια φράξια έχει σήμερα το πάνω χέρι», ιδίως στις παρούσες συνθήκες της Γάζας. Συγχρόνως, όμως, ο καθηγητής θύμισε ότι το 2006 η Χαμάς «προσπάθησε να λειτουργήσει στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Οσλο, θέτοντας υποψηφιότητα για την Παλαιστινιακή Αρχή και κερδίζοντας».
Επομένως, κατέληξε ο Χαλίντι, «μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνη την εποχή η κυρίαρχη φράξια της Χαμάς ήταν προσανατολισμένη προς τη λύση των δύο κρατών, πιθανώς λόγω πολιτικής αναγκαιότητας». Σήμερα, πάντως, «δεν γνωρίζουμε καν αν κάποιες φράξιες έχουν γίνει πιο εξτρεμιστικές από πριν, ούτε ποιες είναι». Ρώτησε η Πριμαβέρα: «Τι μέλλον έχει, λοιπόν, η Χαμάς;» Απάντηση έλαβε από τον Μπράιαν Κατούλις, του Middle East Institute της Ουάσινγκτον. Αν η Χαμάς είχε στρατηγικό νου, είπε, θα έπαιρνε μαθήματα από τον Αλ Τζολάνι ή Αχμεντ Αλ-Σάρα, που κατάφερε να γίνει de facto ηγέτης στη Συρία. «Αυτός ο πρώην τζιχαντιστής έχει αλλάξει, ή προσποιείται ότι έχει αλλάξει, και έχει κατανοήσει πώς λειτουργεί η εξουσία». Ο Κατούλις υπαινίχθηκε, δηλαδή, ότι η (όποια, πλέον) Χαμάς πρέπει να συνεργαστεί με το Ισραήλ, αφού δίχως την έγκριση του εβραϊκού κράτους (και δίχως την εμπλοκή της Τουρκίας και τη ρωσική αποστασιοποίηση) ο Τζολάνι δεν θα έπαιρνε ποτέ τη Δαμασκό από τον Ασαντ. Αλλά, είπαμε, η Χαμάς «δεν μαθαίνει».
Σύμφωνα με τον Κατούλις, κατέληξε η Πριμαβέρα, «η Χαμάς φαίνεται να ακολουθεί ένα μονοπάτι που μοιάζει περισσότερο με εκείνο της Αλ Κάιντα. Πήρε τον δρόμο για το πουθενά, όπως άλλωστε και η ισραηλινή Δεξιά».
Πηγή: pagenews.gr