Ο Benjamin Netanyahu βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή της πολιτικής και στρατηγικής του πορείας. Στο πεδίο της μάχης, η στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ συνεχίζει να επιβάλλεται, προσφέροντας στον πρωθυπουργό πρόσκαιρες νίκες και εικόνα ισχύος στο εσωτερικό. Ωστόσο, αυτές οι επιτυχίες συνοδεύονται από ολοένα και πιο έντονη διεθνή απομόνωση, με το κόστος να γίνεται ορατό σε όλα τα επίπεδα: διπλωματικό, πολιτικό, ακόμα και οικονομικό.
Σχεδόν 150 χώρες έχουν πλέον αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, γεγονός που καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα απομακρύνεται οριστικά από το αφήγημα του Netanyahu. Ακόμη και οι πιο στενοί εταίροι του Ισραήλ στη Δύση εμφανίζονται διστακτικοί: το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία προστέθηκαν στη λίστα των χωρών που αναγνώρισαν επίσημα την Παλαιστίνη. Μοναδική σταθερή φωνή στήριξης παραμένει αυτή του Donald Trump, ο οποίος, σε αντίθεση με τους περισσότερους ηγέτες, συνεχίζει να καλύπτει πολιτικά και ρητορικά τον Netanyahu.
Η φετινή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποτέλεσε σημείο καμπής. Η λύση των δύο κρατών θεωρείται πλέον, για πολλούς διεθνείς παρατηρητές, νεκρή. Παρά τις προειδοποιήσεις, ο Netanyahu επιμένει σε μια στρατηγική που προωθεί τη μόνιμη κατοχή της Γάζας και ανοίγει διάπλατα τη συζήτηση για ενδεχόμενη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης. Μια τέτοια κίνηση όμως θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τις Συμφωνίες του Αβραάμ, οι οποίες αποτέλεσαν κορυφαίο διπλωματικό επίτευγμα για το Ισραήλ και τους συμμάχους του. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι οποιοδήποτε βήμα προς την κατεύθυνση της προσάρτησης θα σημάνει την ακύρωση των συμφωνιών αυτών.
Η Ευρώπη, στο μεταξύ, συζητά ανοιχτά πλέον την επιβολή κυρώσεων. Η εικόνα του Ισραήλ ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή έχει καταρρεύσει, με αρκετά κράτη να το αντιμετωπίζουν πλέον ως πηγή αστάθειας. Αυτό σημαίνει ότι το διπλωματικό κεφάλαιο που είχε συγκεντρώσει το Ισραήλ τις τελευταίες δεκαετίες, ξοδεύεται με ταχείς ρυθμούς.
Στο εσωτερικό, η ισραηλινή κοινωνία απορρίπτει τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει ανησυχία για το ενδεχόμενο ενός «πολέμου χωρίς τέλος». Οι συνεχείς στρατιωτικές επιχειρήσεις αυξάνουν τον αριθμό των ομήρων, φθείρουν τον στρατό και εγκλωβίζουν τη χώρα σε ένα καθεστώς διαρκούς ανασφάλειας. Ο Ian Bremmer, πρόεδρος του Eurasia Group, χαρακτήρισε τη στρατηγική του Netanyahu περισσότερο «επικίνδυνο τζόγο» παρά οργανωμένο σχέδιο: πρόσκαιρες νίκες στο πεδίο με αντάλλαγμα την απώλεια κάθε διεθνούς στήριξης και την απουσία διπλωματικών ελιγμών.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν το Ισραήλ μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται αποκλειστικά στη στρατιωτική του ισχύ σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο στρέφεται εναντίον του. Αν η στρατηγική Netanyahu συνεχιστεί, το τίμημα δεν θα είναι μόνο η διεθνής εικόνα της χώρας, αλλά και η ίδια της η ασφάλεια. Η απομόνωση, οι πιθανές κυρώσεις και η διάρρηξη συμμαχιών στη Μέση Ανατολή μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες συνέπειες για το μέλλον του Ισραήλ.
Πηγή: pagenews.gr