Η θέση της Ελλάδας
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κυβερνητική απόφαση που να ανοίγει τον δρόμο για πυρηνικό έργο. Ωστόσο, η συμμετοχή της χώρας ως παρατηρητή στην European Nuclear Alliance δείχνει ένα πρώτο βήμα προσέγγισης. Όπως εξηγεί ο Διονύσης Χιώνης (Athlos Energy), το ενδιαφέρον είναι υπαρκτό, ιδιαίτερα από τη βιομηχανία και τη ναυτιλία, όπου οι απαιτήσεις για μηδενικές εκπομπές ενισχύουν τη συζήτηση για μικρούς αρθρωτούς αντιδραστήρες (SMRs) και πλωτές εφαρμογές.
Το δίλημμα των SMRs
Οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες προβάλλονται ως λύση με χαμηλότερο κόστος και ταχύτερη υλοποίηση. Στην πράξη όμως, σύμφωνα με τη WNISR, κανένα έργο δεν έχει αποδείξει εμπορική βιωσιμότητα: οι ΗΠΑ ακύρωσαν το πιλοτικό πρόγραμμα NuScale, στον Καναδά τα σχέδια παραμένουν θεωρητικά, ενώ στην Κίνα και τη Ρουμανία τα έργα θεωρούνται ακόμη πιλοτικά. Το κόστος ανά MW μπορεί να είναι έως και 2,5 φορές υψηλότερο από τις μεγάλες μονάδες.
Η επόμενη μέρα για τον κλάδο
Η Κίνα ηγείται με νέους αντιδραστήρες και χαμηλότερους χρόνους κατασκευής, ενώ η Ρωσία συνεχίζει τις εξαγωγές μέσω της Rosatom. Η Ευρώπη, αν και στηρίζει πολιτικά την πυρηνική ενέργεια, παλεύει με υπερβάσεις κόστους και ισχυρό ανταγωνισμό από τις ΑΠΕ. Το 2025, η ηλιακή παραγωγή ξεπέρασε παγκοσμίως την πυρηνική, δείχνοντας την κατεύθυνση των επενδύσεων.
Το ελληνικό στοίχημα
Η Ελλάδα καλείται να αποφασίσει αν θα παραμείνει θεατής ή αν θα τολμήσει να εξετάσει σοβαρά την ένταξή της στον πυρηνικό χάρτη. Τα SMRs και οι πλωτοί αντιδραστήρες μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες, αλλά η τεχνολογία παραμένει ανώριμη. Το σίγουρο είναι ότι η διεθνής αγορά προχωρά γρήγορα – κι όποιος θέλει να παίξει σε αυτό το πεδίο, πρέπει να κινηθεί άμεσα.
Πηγή: pagenews.gr