Είναι έντονη φηµολογία για το ενδεχόµενο δηµιουργίας τριών νέων κοµµάτων. Και µάλιστα όχι από πρόσωπα χαµηλού βεληνεκούς, αλλά από δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαµαρά, αλλά και τη Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρο των συγγενών των θυµάτων του δυστυχήµατος των Τεµπών.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα τρία υπό σύσταση κόμματα έχουν αντίκτυπο το ένα στο άλλο, επειδή, αφενός, θέλουν να καλύψουν οποιοδήποτε πολιτικό κενό που μπορεί να υπάρχει είτε στην Κεντροδεξιά είτε στην Κεντροαριστερά, και αφετέρου, προσπαθούν να αποσυμπιέσουν τις κλιμακούμενες κοινωνικές εντάσεις. Οι κ.κ. βρίσκουν πιο εύκολο να εξηγήσουν τα πράγματα. Σε αντίθεση με την πολυπλοκότητα της υπόθεσης της κυρίας Καρυστιάνου, ο Τσίπρας και ο Σαμαράς συζητούν για μια μητέρα που έχασε το παιδί της, και πολλοί πιστεύουν ότι χρησιμοποιεί το δημόσιο πρόσωπό της για να επιδιώξει δικαιοσύνη.
Οπως και να έχει, µόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι Τσίπρας και Σαµαράς στήριξαν το αίτηµα του κ. Ρούτσι για να υπάρξει εκταφή του γιου του και να αναζητηθούν τα αίτια θανάτου. Αµφότεροι θέλουν να απευθυνθούν σε ευρύτερα ακροατήρια, πέρα και πάνω από κόµµατα, που έχουν συγκλονιστεί από τον θάνατο 57 αθώων ψυχών.
Προς το κόμμα Σαμαρά
Από τους τρεις, στην παρούσα φάση, το τοπίο µοιάζει πιο εύκολο για τον κ. Σαµαρά. Ο πήχης του δεν είναι ψηλά, µε την έννοια ότι δεν φιλοδοξεί να κάνει ένα κόµµα για να πρωταγωνιστήσει και ακολούθως να διεκδικήσει ο ίδιος κάτι µεγαλύτερο. Είναι προφανές ότι ο πρώην πρωθυπουργός λειτουργεί µάλλον µε το γινάτι απέναντι στον κ. Μητσοτάκη.
∆είχνει ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να τον γκρεµίσει από την πρωθυπουργία παρά να κάνει ένα κόµµα µακράς πνοής. Το σοβαρό πολιτικό υπόβαθρο δεν είναι εύκολο να το βρει, µετά και τη στροφή που έχει κάνει ο πρωθυπουργός σε µια σειρά θεµάτων, όπως είναι το Μεταναστευτικό, όπου έχει υιοθετήσει την πιο ακραία πολιτική, ή µε επιλογές που δείχνει να µην υπερασπίζεται, όπως η ισότητα στον γάµο για τα οµόφυλα ζευγάρια. Θεωρητικά, πιο πρόσφορο έδαφος µπορεί να αναζητήσει ο κ. Σαµαράς σε θέµατα που σχετίζονται µε την εξωτερική πολιτική, παρότι η κυβέρνηση δεν δείχνει καµία διάθεση να προβεί σε κάποια ενέργεια µε την Τουρκία (π.χ. προσφυγή στη Χάγη) που θα άνοιγε τον ασκό των εσωτερικών αντιδράσεων.
Δυσκολότερη η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα
Τα πράγµατα είναι πιο σύνθετα για τον κ. Τσίπρα, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει να φτιάξει ένα µικρό κόµµα -«αν ήθελε κάτι τέτοιο, θα έµενε στον ΣΥΡΙΖΑ», λένε οι συνοµιλητές του-, αλλά να διεκδικήσει και πάλι την πρωθυπουργία. Γι’ αυτό και µετράει µε πολύ προσεκτικό τρόπο τα βήµατά του. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως έως ότου τελειώσει το βιβλίο του, ήτοι τον Νοέµβριο, δεν θα υπάρξουν εξελίξεις. Πρόσωπο που γνωρίζει όσο λίγοι τις σκέψεις του έλεγε πως «όλες οι αποφάσεις θα ληφθούν τα Χριστούγεννα».