Το Καλώδιο που Μπλέκεται: Μεταξύ Γεωστρατηγικής και Οικονομικής Επιφύλαξης

 Το όραμα που σκοντάφτει

Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου–Ελλάδας επρόκειτο να αποτελέσει έναν ενεργειακό πυλώνα ασφάλειας και ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μια «γέφυρα ρεύματος» που θα έβγαζε την Κύπρο από την ενεργειακή της απομόνωση και θα ενίσχυε την στρατηγική της αξία στον ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη.

Όμως, το όραμα αυτό σήμερα δείχνει να βαλτώνει. Η Λευκωσία εμφανίζεται διχασμένη, με τον υπουργό Οικονομικών να αμφισβητεί ανοιχτά τη βιωσιμότητα του έργου και την κυβέρνηση να στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Το καλώδιο, αντί να χτίζει γέφυρες, αποκαλύπτει ρωγμές.

Διαφωνίες στο Εσωτερικό: Όταν οι Υπογραφές Δεν Συνοδεύονται από Συναίνεση

Το κλίμα στο εσωτερικό της κυπριακής κυβέρνησης δεν είναι απλώς «τεχνικά επιφυλακτικό». Είναι βαθιά πολιτικά αντιφατικό. Από τη μια πλευρά, το Υπουργείο Ενέργειας προβάλλει το έργο ως στρατηγικής σημασίας για τη χώρα. Από την άλλη, ο Υπουργός Οικονομικών αποστασιοποιείται πλήρως, δηλώνοντας ότι δεν έχει υπογράψει κανένα σχετικό μνημόνιο και δεν είναι διατεθειμένος να δεσμεύσει κεφάλαια για κάτι που, κατά τη γνώμη του, «δεν είναι βιώσιμο».

Η διγλωσσία αυτή δεν είναι μόνο επικοινωνιακό πρόβλημα. Δημιουργεί δομική αστάθεια στη λήψη αποφάσεων και προκαλεί σύγχυση τόσο στο εσωτερικό, όσο και στους διεθνείς εταίρους.

Η Αβεβαιότητα του Κόστους: Έργο-Φάντασμα ή Πραγματική Επένδυση;

Το οικονομικό σκέλος του καλωδίου είναι σήμερα πιο θολό από ποτέ. Παρά τις δημόσιες εξαγγελίες για εκκίνηση του έργου και συμφωνημένες ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι δεν γνωρίζει το τελικό κόστος. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από δύο έως τρία δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς σαφή τεχνικά δελτία και χρονοδιαγράμματα.

Σε ερωτήσεις για το πότε θα ολοκληρωθεί το έργο ή πόσο θα στοιχίσει στον Κύπριο φορολογούμενο, οι απαντήσεις παραμένουν γενικόλογες. Αυτό εγείρει το ερώτημα: πώς προχωρά ένα έργο με τόσο σημαντικό εθνικό βάρος χωρίς ξεκάθαρο οικονομικό πλαίσιο;

Το Γεωπολιτικό Ρίσκο: Όταν η Ενέργεια Γίνεται Παιχνίδι Ισορροπιών

Πίσω από τα οικονομικά δεδομένα, κρύβεται ο πραγματικός πυρήνας του προβλήματος: το γεωπολιτικό ρίσκο.

Η Κύπρος είναι η μόνη χώρα της ΕΕ χωρίς ενεργειακή διασύνδεση. Το καλώδιο θα μπορούσε να την απεγκλωβίσει από αυτή την απομόνωση και να λειτουργήσει ως μοχλός ενίσχυσης της ενεργειακής της ασφάλειας, εν μέσω ανακατατάξεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Ωστόσο, αυτό ακριβώς το στρατηγικό βάθος κάνει το έργο και εύθραυστο. Η συνεχιζόμενη απειλή τουρκικών παρεμβολών σε θαλάσσιες έρευνες και η αστάθεια στην περιοχή αυξάνουν το ρίσκο — όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά.

Τα διλήμματα είναι σαφή: Αν το έργο παραμείνει εξαρτημένο από ξένα κεφάλαια και περιορισμένες πολιτικές αποφάσεις, μπορεί εύκολα να καταστεί εργαλείο πίεσης αντί για στρατηγικό πλεονέκτημα.

Ευρωπαϊκές Προσδοκίες, Τοπικές Αντιστάσεις

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τοποθετήσει το καλώδιο στον κατάλογο των έργων κοινού ενδιαφέροντος, με στόχο τη σύνδεση των απομονωμένων ενεργειακών αγορών. Η σημασία του έργου υπερβαίνει τα σύνορα της Κύπρου. Ωστόσο, οι τοπικές αντιστάσεις φαίνεται να υπονομεύουν το ευρωπαϊκό momentum.

Οι εσωτερικές αμφιβολίες της Λευκωσίας προσφέρουν άλλοθι σε όσους – εντός και εκτός της Ε.Ε. – επιθυμούν να φρενάρουν ή να υποβαθμίσουν το έργο. Κι αυτό τη στιγμή που η ανάγκη για ενεργειακή διαφοροποίηση και αυτονομίαγίνεται όλο και πιο επιτακτική.

Καλώδιο με Ημερομηνία Λήξης; Η Πολιτική Τριβή Υπονομεύει το Μέλλον του Έργου

Η πολιτική σύγκρουση στο εσωτερικό της Κύπρου δεν είναι απλώς διαχειριστική διαφορά. Είναι σύγκρουση προσανατολισμού: ανάμεσα σε μια Κύπρο που διεκδικεί ρόλο στην ενεργειακή σκακιέρα και σε μια Κύπρο που φοβάται να κάνει το βήμα.

Εάν η Λευκωσία δεν επιλύσει εγκαίρως τις εσωτερικές αντιφάσεις της, υπάρχει ορατός κίνδυνος το έργο να παγώσει επ’ αόριστον ή να εξελιχθεί σε ένα ακόμη «ευρωπαϊκό αφήγημα» χωρίς αντίκρισμα.

Και τότε, δεν θα φταίει ούτε η Τουρκία ούτε το κόστος, αλλά η αδυναμία πολιτικής απόφασης.

Πηγή: pagenews.gr