Η πρόσφατη συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν έφερε στο φως για άλλη μια φορά τον πυρήνα των διεθνών σχέσεων: δεν υπάρχουν απόλυτες νίκες ούτε «δώρο» χωρίς αντάλλαγμα. Παρά τα θριαμβευτικά πρωτοσέλιδα στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ της Τουρκίας, η πραγματικότητα που αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων δείχνει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έφυγε από τον Λευκό Οίκο με λόγια και επαίνους – αλλά χωρίς χειροπιαστικά κέρδη.
Οι αποκαλύψεις που άλλαξαν το αφήγημα
Ο Τούρκος ανταποκριτής στον Λευκό Οίκο αποκάλυψε άθελά του ότι ο Ερντογάν δεν πήρε τα ανταλλάγματα που ζητούσε, ιδίως σε ό,τι αφορά τα εξοπλιστικά και την πρόσβαση σε αμερικανικά οπλικά συστήματα. Οι πληροφορίες αυτές «άδειασαν» τα θριαμβευτικά ρεπορτάζ της Άγκυρας και θύμισαν ότι οι σχέσεις Ουάσιγκτον – Άγκυρας είναι βαθιά εργαλειακές: ο Τραμπ, όπως και κάθε Αμερικανός Πρόεδρος, δεν μοιράζει παραχωρήσεις λόγω «συμπάθειας».
Το λάθος των βιαστικών συμπερασμάτων
Η ελληνική δημόσια σφαίρα έπεσε και πάλι στην παγίδα: ορισμένοι έσπευσαν να πιστέψουν ότι ο Τραμπ «έδωσε τα πάντα» στον Τούρκο ηγέτη, ενώ στη συνέχεια άλλοι πανηγύρισαν ότι «η Τουρκία δεν πήρε τίποτα». Και στις δύο περιπτώσεις, η ανάγνωση ήταν αφελής. Η διπλωματία δεν είναι ούτε αγώνας ποδοσφαίρου με οπαδικά συνθήματα, ούτε πεδίο προσωπικών φιλιών και αντιπαθειών. Είναι συνεχής διαπραγμάτευση με όρους συμφερόντων.
Η εικόνα πίσω από τις λέξεις
Ο Τραμπ μοίρασε επαίνους στον Ερντογάν, όπως συνηθίζει να κάνει με πολλούς ηγέτες. Αυτό όμως δεν ισοδυναμεί με παραχωρήσεις. Ο Ερντογάν έφυγε από την Ουάσιγκτον προβληματισμένος, γεγονός που αποσιωπήθηκε από τα ελεγχόμενα τουρκικά μέσα. Όπως είχε πει και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται χωρίς να λέγονται, και πράγματα που λέγονται χωρίς να γίνονται».
Τι σημαίνει για την Ελλάδα
Σαφώς είναι θετικό για τα ελληνικά συμφέροντα ότι η Τουρκία δεν απέσπασε τα εξοπλιστικά που ζητούσε. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί «ελληνική διπλωματική νίκη», αλλά αποτέλεσμα αντικρουόμενων αμερικανοτουρκικών συμφερόντων. Η Αθήνα μπορεί να επωφεληθεί από τις δυσκολίες της Άγκυρας, αλλά δεν πρέπει να τις θεωρεί δικό της κατόρθωμα.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει «ο ηγέτης που τα παίρνει όλα». Υπάρχει μόνο η σκληρή λογική των συμφερόντων, οι ελιγμοί και οι διαρκείς ισορροπίες. Οι αποκαλύψεις από τον Λευκό Οίκο δεν είναι παρά μια υπενθύμιση ότι ο πραγματισμός είναι η μόνη σταθερά στη διεθνή πολιτική.
Πηγή: pagenews.gr