Λίγοι συγκεντρώνουν τα πολλά
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μόλις το 0,25% των οφειλετών, δηλαδή περίπου 10.000 ΑΦΜ, συγκεντρώνει το 76,3% του ληξιπρόθεσμου χρέους προς την εφορία. Πρόκειται κυρίως για επιχειρήσεις με τεράστιες οφειλές άνω του 1 εκατ. ευρώ η καθεμία, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι Ανώνυμες Εταιρείες (ΑΕ) και οι Ιδιωτικές Κεφαλαιουχικές Εταιρείες (ΙΚΕ).
Απέναντί τους, περισσότεροι από 4 εκατ. φορολογούμενοι έχουν μικρά ληξιπρόθεσμα χρέη, με το 90% να οφείλει ποσά κάτω των 10.000 ευρώ. Παρά τον όγκο τους σε αριθμό, οι οφειλές αυτές δεν ξεπερνούν το 3,5% του συνόλου.
Το μέγεθος του προβλήματος
Τον Ιούλιο του 2025, το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο ανήλθε σε 111,82 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 4,56 δισ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι. Από αυτά, 26,35 δισ. ευρώ έχουν χαρακτηριστεί ανεπίδεκτα είσπραξης, περιορίζοντας το «πραγματικό» υπόλοιπο στα 85,4 δισ. ευρώ.
Από αυτό το ποσό, μόλις 27,3 δισ. ευρώ θεωρούνται εισπράξιμα, δείχνοντας πως το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι δύσκολο να αποδοθεί στα δημόσια ταμεία.
Ποιοι χρωστούν περισσότερο
Σχεδόν το μισό πραγματικό χρέος προέρχεται από ΦΠΑ, ο οποίος φτάνει τα 24,9 δισ. ευρώ. Ακολουθεί ο φόρος εισοδήματος με 41,7% και ο φόρος στην περιουσία με μόλις 5,3%.
Τα φυσικά πρόσωπα ευθύνονται για χρέη ύψους 42,7 δισ. ευρώ (38,2%), ενώ τα νομικά πρόσωπα συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο βάρος, με 69,1 δισ. ευρώ (61,8%). Οι Ανώνυμες Εταιρείες έχουν οφειλές 39,5 δισ. ευρώ, με το 93% αυτών να αφορά ποσά άνω του 1 εκατ. ευρώ. Οι ΙΚΕ παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση, με +1,7 δισ. ευρώ νέων οφειλών και πάνω από 12.700 νέους οφειλέτες.
Οι ρυθμίσεις και το αδιέξοδο
Παρά το μέγεθος του προβλήματος, μόλις το 3,87% του πραγματικού υπολοίπου βρίσκεται σε ρύθμιση, δηλαδή περίπου 3,3 δισ. ευρώ. Οι ρυθμίσεις αφορούν σχεδόν αποκλειστικά μικροοφειλές, συνήθως μεταξύ 500 και 10.000 ευρώ. Όσο αυξάνεται το ύψος της οφειλής, τόσο μειώνεται η διάθεση για διακανονισμό.
Στις πολύ μεγάλες κατηγορίες, τα ποσοστά ρύθμισης παραμένουν μηδαμινά, γεγονός που καταδεικνύει πως τα μεγάλα «φέσια» παραμένουν ουσιαστικά ανεξέλεγκτα και εκτός πραγματικής διαχείρισης.
Η εικόνα που αναδύεται είναι διπλή: από τη μία πλευρά εκατομμύρια πολίτες πιέζονται για μικρά χρέη, και από την άλλη μια μικρή ομάδα μεγάλων οφειλετών κρατά στα χέρια της το μεγαλύτερο μέρος των χρεών, χωρίς ουσιαστική συμμόρφωση. Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι εάν το κράτος θα μπορέσει να βρει μηχανισμούς για να σπάσει αυτή τη δομική ανισορροπία στη φορολογική πραγματικότητα.
Πηγή: pagenews.gr