Σε μια περίοδο έντονης πολιτικής ρευστότητας, ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας, Σεμπαστιάν Λεκορνί, επιχειρεί να χαράξει μια νέα πορεία για τη χώρα, επιλέγοντας την οδό του διαλόγου αντί της μονομερούς επιβολής. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τον σχηματισμό κυβέρνησης, έχει θέσει ως πρώτο του μέλημα τις επαφές με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης με στόχο τη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου για τον προϋπολογισμό του 2026. Η στάση αυτή ερμηνεύεται ως προσπάθεια να διαμορφώσει ένα κλίμα συνεργασίας σε μια Βουλή κατακερματισμένη πολιτικά, όπου η πλειοψηφία δεν είναι δεδομένη.
Απόρριψη του άρθρου 49.3 – Στροφή στον κοινοβουλευτικό διάλογο
Το πιο ηχηρό μήνυμα που έστειλε ο Λεκορνί ήταν η ρητή απόρριψη της χρήσης του άρθρου 49.3 του γαλλικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει στον πρωθυπουργό να περάσει τον προϋπολογισμό χωρίς την ψήφο της Εθνοσυνέλευσης. «Δεν μπορούμε να επιβάλουμε πράγματα με τη βία», τόνισε στο διάγγελμά του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι επιθυμεί να οικοδομήσει εμπιστοσύνη και συναίνεση, αντί να αναπαράγει πρακτικές που συχνά προκαλούσαν κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι η Γαλλία πρέπει να έχει προϋπολογισμό έως τις 31 Δεκεμβρίου, θέτοντας έτσι ένα σαφές χρονοδιάγραμμα που δεν αφήνει περιθώρια για παρατεταμένες διαπραγματεύσεις.
Η συζήτηση για τη φορολογία των πλουσίων
Την ίδια στιγμή, στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης βρίσκεται η πρόταση των κομμάτων της αριστερής αντιπολίτευσης και των συνδικάτων για την εισαγωγή του λεγόμενου «φόρου Ζουκμάν». Ο συγκεκριμένος φόρος, εμπνευσμένος από τον Γάλλο οικονομολόγο Γκαμπριέλ Ζουκμάν, προβλέπει επιβάρυνση 2% επί της περιουσίας των νοικοκυριών που ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ. Η πρόταση αυτή έχει βρει σημαντική απήχηση στους κόλπους των κοινωνικών κινημάτων, καθώς παρουσιάζεται ως εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων και την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων. Ωστόσο, οι επικριτές της επισημαίνουν τον κίνδυνο φυγής κεφαλαίων και αποεπένδυσης από τη χώρα, σε μια συγκυρία που η γαλλική οικονομία παλεύει να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της.
Η αντιπρόταση Λεκορνί – Φόρος στις εταιρείες χαρτοφυλακίου
Ο πρωθυπουργός, απορρίπτοντας το σχέδιο Ζουκμάν ως «επικίνδυνο για την οικονομία και την απασχόληση», προτείνει μια εναλλακτική φορολογική ρύθμιση που στοχεύει πιο συγκεκριμένα στις εταιρείες χαρτοφυλακίου (holdings). Σύμφωνα με συνεργάτες του, το σχέδιο προβλέπει την επιβολή φόρου στα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, εξαιρώντας όμως τα περιουσιακά στοιχεία που σχετίζονται άμεσα με την επιχειρηματική δραστηριότητα. Με τον τρόπο αυτό, ο Λεκορνί επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη δημοσιονομική ανάγκη για πρόσθετα έσοδα και στην προστασία της παραγωγικής βάσης της οικονομίας. Η στόχευση των εταιρειών χαρτοφυλακίου θεωρείται από την κυβέρνηση πιο «δίκαιη» και λιγότερο επιζήμια για τις θέσεις εργασίας, σε σύγκριση με έναν γενικευμένο φόρο επί της μεγάλης περιουσίας.
Αγοραστική δύναμη και κοινωνική διάσταση
Πέραν της φορολογίας των πλουσίων, ο Λεκορνί εμφανίζεται αποφασισμένος να περιλάβει στον προϋπολογισμό του 2026 μέτρα που θα ενισχύουν άμεσα την αγοραστική δύναμη των Γάλλων πολιτών. Οι αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας και στα βασικά αγαθά έχουν πλήξει τα νοικοκυριά, ιδίως τα πιο ευάλωτα, δημιουργώντας έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια. Η υπόσχεση για «ανάσες» στον οικογενειακό προϋπολογισμό αποτελεί βασικό πολιτικό στοίχημα, καθώς συνδέεται άμεσα με τη νομιμοποίηση της νέας κυβέρνησης στα μάτια της κοινής γνώμης.
Πολιτικά διλήμματα και προοπτικές
Η στάση του Λεκορνί αντικατοπτρίζει την πρόθεσή του να διαφοροποιηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις που κατέφυγαν επανειλημμένα στο άρθρο 49.3, προκαλώντας κοινωνικές αντιδράσεις και πολιτική φθορά. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: θα καταφέρει να πείσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν έναν προϋπολογισμό που θα ισορροπεί ανάμεσα στη δημοσιονομική σταθερότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη; Οι συζητήσεις συνεχίζονται με ένταση, καθώς κάθε πολιτικός χώρος επιχειρεί να επιβάλει τη δική του ατζέντα.
Πηγή: Pagenews.gr