Οι άνδρες ξεμένουν από φίλους – Οι γυναίκες καλούνται να καλύψουν το κενό της συναισθηματικής φιλίας

Η έλλειψη ουσιαστικών ανδρικών φιλιών δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο – είναι μια κρίση που αλλάζει ριζικά τη δυναμική των ετεροφυλόφιλων σχέσεων. Σύμφωνα με νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Stanford, οι γυναίκες αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο έναν αόρατο ρόλο φροντίδας, αυτόν της συναισθηματικής υποστήριξης και κοινωνικής διαχείρισης των ανδρών της ζωής τους. Οι ερευνητές έδωσαν και όνομα σε αυτή τη νέα μορφή «εργασίας»: mankeeping.

Τι είναι το mankeeping;

Το “mankeeping” περιγράφει το φορτίο που επωμίζονται οι γυναίκες για να διατηρήσουν τη συναισθηματική ισορροπία των ανδρών. Πρόκειται για μια σιωπηλή και αόρατη εργασία που περιλαμβάνει τη φροντίδα, τη διαχείριση σχέσεων και την ψυχολογική στήριξη, σε μια εποχή που οι άνδρες ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται από τις στενές φιλίες.

Όπως εξηγεί η ερευνήτρια Δρ. Angelica Ferrara από το Clayman Institute for Gender Research του Stanford, «οι γυναίκες καταλήγουν να αποτελούν το κέντρο του κοινωνικού σύμπαντος των συντρόφων τους. Είναι αυτές που κρατούν ζωντανές τις επαφές, οργανώνουν τις κοινωνικές στιγμές, ακούν, συμβουλεύουν και παρέχουν συναισθηματική σταθερότητα».

Η φιλία των ανδρών σε κρίση

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 1990 μόλις 3% των ανδρών δήλωναν ότι δεν είχαν στενούς φίλους. Σήμερα, το ποσοστό αυτό έχει εκτοξευθεί στο 15%. Παράλληλα, οι άνδρες που διαθέτουν περισσότερους από έξι στενούς φίλους έχουν μειωθεί από 55% σε μόλις 27%. Το φαινόμενο αυτό, που ονομάστηκε «ύφεση των ανδρικών φιλικών σχέσεων», έχει οδηγήσει σε αυξανόμενη κοινωνική απομόνωση των ανδρών και, κατ’ επέκταση, σε υπερφόρτωση των γυναικών.

Η Ferrara τονίζει: «Οι γυναίκες έχουν δίκτυα υποστήριξης. Οι άνδρες, αντίθετα, στηρίζονται κυρίως στη σύντροφό τους. Έτσι, η γυναίκα καλείται να λειτουργήσει όχι μόνο ως σύντροφος, αλλά και ως φίλη, ψυχολόγος, σύμβουλος και κοινωνικός διαχειριστής».

Από το kinkeeping στο mankeeping

Η έννοια του “mankeeping” είναι η εξέλιξη του “kinkeeping”, ενός όρου που περιγράφει τη φροντίδα που παρέχουν οι γυναίκες για τη διατήρηση της συνοχής της οικογένειας. Είναι εκείνες που θυμούνται γενέθλια, οργανώνουν οικογενειακά δείπνα, διαχειρίζονται τα συναισθήματα των παιδιών και κρατούν ανοιχτούς τους δεσμούς με συγγενείς και φίλους.

Το mankeeping απλώς επεκτείνει αυτό το πλαίσιο στη διαχείριση της κοινωνικής ζωής του άνδρα – από το να τον ενθαρρύνει να βγει με τους φίλους του, μέχρι να τον βοηθά να εκφραστεί συναισθηματικά ή να του μαθαίνει βασικές δεξιότητες επικοινωνίας.

Οι γυναίκες ως συναισθηματικές «εκπαιδεύτριες»

Η Ferrara επισημαίνει ότι πολλές γυναίκες διδάσκουν άθελά τους στους συντρόφους τους πώς να επικοινωνούν. Όπως λέει: «Οι γυναίκες μαθαίνουν από μικρές να εκφράζουν συναισθήματα και να ακούν. Τα αγόρια, αντίθετα, μεγαλώνουν με την ιδέα ότι η ευαισθησία δεν είναι ανδρική αρετή. Έτσι, στην ενήλικη ζωή, οι άνδρες βρίσκονται συναισθηματικά απροετοίμαστοι και εξαρτώνται από τις γυναίκες για να καλύψουν αυτό το κενό».

Η ανισορροπία αυτή όμως κουράζει. Πολλές γυναίκες δηλώνουν ότι νιώθουν ψυχικά εξουθενωμένες, καθώς αναλαμβάνουν έναν ρόλο που δεν είναι αμοιβαίος. Ενώ εκείνες προσφέρουν συναισθηματική στήριξη, δεν λαμβάνουν απαραίτητα το ίδιο επίπεδο κατανόησης ή ενδιαφέροντος.

Η κοινωνική απομόνωση των ανδρών

Η κρίση αυτή δεν προκύπτει από το πουθενά. Η βιομηχανική επανάσταση και η σταδιακή διάλυση των κοινοτικών δομών απομάκρυναν τους άνδρες από τις συλλογικότητες που παραδοσιακά τους συνέδεαν – χώρους λατρείας, σωματεία, ομάδες πολιτών. Σήμερα, οι περισσότερες κοινωνικές επαφές είναι εργασιακές ή επιφανειακές, με αποτέλεσμα να λείπουν οι βαθιές, ειλικρινείς φιλίες.

Ο κοινωνιολόγος Richard Reeves από το American Institute for Boys and Men εξηγεί: «Παλιά, οι άνδρες έκαναν φίλους φυσικά μέσα από την κοινότητα. Σήμερα πρέπει να το επιδιώξουν ενεργά, κάτι που για πολλούς μοιάζει ξένο ή δύσκολο».

Το τίμημα για τις γυναίκες

Το mankeeping, παρά το «τρυφερό» του περίβλημα, είναι ένα είδος έμφυλης εργασίας που δεν αναγνωρίζεται. Η κοινωνιολόγος Leah Ruppaner από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης** τονίζει**: «Δεν πρόκειται για έμφυτη ικανότητα, όπως συχνά λέγεται. Οι γυναίκες δεν γεννιούνται με τη δεξιότητα της φροντίδας· κοινωνικοποιούνται για να την αναλάβουν. Οι άνδρες, αντίθετα, δεν τιμωρούνται όταν δεν τη δείχνουν».

Αυτή η ανισότητα οδηγεί σε συναισθηματική εξάντληση για τις γυναίκες, καθώς πρέπει να επωμίζονται την ευθύνη όχι μόνο για τη δική τους ισορροπία, αλλά και για τη συναισθηματική υγεία του συντρόφου τους.

Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;

Στο εξωτερικό, εμφανίζονται πρωτοβουλίες για την αναζωογόνηση των ανδρικών φιλιών:

• Εκδρομές και ομάδες ανδρών που ενθαρρύνουν τη συζήτηση και το μοίρασμα εμπειριών.

• Workshops επικοινωνίας όπου οι άνδρες μαθαίνουν να εκφράζουν συναισθήματα.

• Προγράμματα mentoring και «time-sharing» μεταξύ ανδρών με κοινά ενδιαφέροντα.

Όμως η πραγματική λύση, όπως λένε οι ειδικοί, βρίσκεται στην εκπαίδευση από νεαρή ηλικία. Τα αγόρια πρέπει να μάθουν πως το να είναι ευάλωτοι δεν είναι αδυναμία, αλλά ανθρώπινη ανάγκη. Όπως και τα κορίτσια, χρειάζονται χώρους όπου μπορούν να μιλούν, να ακούγονται και να κατανοούνται.

Πηγή: Pagenews.gr