Κάπου εδώ μπαίνει το τρίτο, “αόρατο” ζητούμενο: ανθεκτικότητα. Τα ταξίδια, οι διπλές εβδομάδες, οι μικροτραυματισμοί—όλα θα συμβούν. Εκεί ξεκλειδώνει το “μεγάλο ρόστερ”. Η δυνατότητα να αλλάζεις σχήματα χωρίς να πέφτει η ένταση, να παίζεις “βαριά” όταν πρέπει, “ελαφρά” όταν σε σπρώχνει ο ρυθμός, να δίνεις κατοχές σε διαφορετικούς δημιουργούς χωρίς να αλλάζει η ποιότητα του decision-making. Αυτό ζητάει ο Αταμάν, αυτό οικοδομεί.
Συμπέρασμα; Ο Παναθηναϊκός πάει στη Βιτόρια για να κάνει κάτι “μικρό” που υπηρετεί κάτι “μεγάλο”: να πάρει μια εκτός έδρας νίκη χτίζοντας συνήθειες που θα φανούν ανεκτίμητες αργότερα. Με περισσότερη άμυνα, πιο καθαρό μυαλό στο ρυθμό και ευέλικτη διαχείριση ρόλων, οι Πράσινοι δεν κυνηγούν εντυπώσεις Οκτωβρίου, αλλά πλάθουν την ταυτότητα μιας ομάδας που θέλει να βρίσκεται στο ΟΑΚΑ τον Μάιο… για να το σηκώσει.
Κι όσο για την άμεση πρόκληση; Μπασκόνια σημαίνει ενέργεια, ταχύτητα, ένταση. Αν ο Παναθηναϊκός “κατεβάσει” το παιχνίδι στα μέτρα του και κερδίσει τα 50-50, θα έχει κάνει το ακριβώς σωστό πρώτο βήμα. Όχι γιατί “κλείνει στόματα”, αλλά γιατί ανοίγει δρόμο προς τον στόχο που ο ίδιος ο Αταμάν δεν φοβάται να πει δυνατά: Final Four και τίτλος.
Πηγή: Pagenews.gr