Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι — και ποτέ δεν ήταν — μονολιθική. Μέσα της συνυπάρχουν παραδόσεις, σχολές σκέψης και προσκηνιακές δυνάμεις. Στη συγκεκριμένη στιγμή, τρεις «γραμμές» φαίνεται να συγκλίνουν:
- Η καραμανλική κληρονομιά Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης θεωρείται εκπρόσωπος της κεντροδεξιάς παράδοσης εντός της ΝΔ, με επιρροές που κρατούν την πολιτική γραμμή πιο «δογματική», περισσότερο προσκολλημένη στην ιστορική ταυτότητα του κόμματος. Η παρουσία του στην πρωτοβουλία του βιβλίου σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη επιχειρεί να «διευρύνει» το πεδίο της πολιτικής συζήτησης εντός της παράταξης.Παράλληλα, ο Στυλιανίδης στο παρελθόν έχει κατηγορήσει τον Μητσοτάκη ότι δεν «ακούει» τους πρώην πρωθυπουργούς της ΝΔ — μια ένδειξη της εσωκομματικής δυσφορίας του προγενέστερου μηχανισμού (Καραμανλής, Σαμαράς).
- Η σαμαρική παράδοση Ο Αντώνης Σαμαράς, παρότι έχει υπάρξει απομακρυσμένος από το κέντρο της εξουσίας, εξακολουθεί να παραμένει πολιτικό «βαρύ πυροβολικό» στο εσωτερικό της παράταξης και σημείο αναφοράς για όσους διαφωνούν — σε ήπιους τόνους — με την ηγεσία. Η πρόσκλησή του στην παρουσίαση του βιβλίου Στυλιανίδη μαρτυρεί ότι παρότι η μεταξύ τους ρήξη υπήρξε έντονη, το κόμμα επιχειρεί σήμερα μια «ειρηνική επανασύνδεση».
- Ο τεχνοκρατικός προσανατολισμός Απέναντι στην ιδεολογική παράδοση των καραμανλικών και σαμαρικών ρευμάτων, αναπτύσσεται η τεχνοκρατική φωνή — πιο «κεντρώα», πιο επικεντρωμένη στην αποτελεσματικότητα, τις μεταρρυθμίσεις και τα διεθνή πρότυπα. Η παρουσίαση βιβλίου από τον Αλέξη Πατέλη, πρώην διευθυντή του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, εντάσσεται σε αυτή τη γραμμή. Και η απόφαση του Μητσοτάκη να παρευρεθεί και στα δύο βιβλία δείχνει ότι επιδιώκει να ισορροπήσει ανάμεσα στις τάσεις.
Στο υπόβαθρο, διαφαίνεται μια εσωτερική «σκακιέρα» όπου οι πλευρές δεν πολεμούν ανοικτά, αλλά δοκιμάζουν το έδαφος. Ποιος θα επικρατήσει; Η «ιδεολογική συνεκτικότητα» της παράταξης ή η τεχνοκρατική διεύρυνση;
Δύο βιβλία, τρεις πρώην, μία ΝΔ: Εσωτερικές τάσεις στο προσκήνιο
Η συγκυρία δύο βιβλιοπαρουσιάσεων μέσα σε λίγες ώρες λειτουργεί ως «καύσιμο» πολιτικής αφήγησης:
- Το βιβλίο του Στυλιανίδη («Τεχνητή Νοημοσύνη: Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δημοκρατία & Κράτος Δικαίου») — θέμα που ανοίγει συζητήσεις γύρω από την τεχνολογία, το δημόσιο συμφέρον και τις θεσμικές αναγκαίες προσαρμογές.
- Το βιβλίο του Πατέλη — με οικονομικό/τεχνοκρατικό προσανατολισμό — αντανακλά την πλευρά του κόμματος που θεωρεί ότι οι λύσεις προέρχονται από ικανές δημόσιες πολιτικές και εξειδίκευση.
Οι παρουσίες είναι ισχυρές: τρεις πρώην πρωθυπουργοί (Καραμανλής, Σαμαράς, Μητσοτάκης) στην ίδια εκδήλωση, συμβολισμός ότι η παράταξη προσπαθεί να «επανενώσει τα κομμάτια της» — του παλιού, του μέσου και του νέου.
Η ιδέα του Στυλιανίδη πως η εκδήλωση είναι «γενέθλια της ΝΔ» και μια ευκαιρία να συμφωνηθεί «νέα ατζέντα» υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται για τυπική παρουσίαση βιβλίου, αλλά για πολιτική συμβολή.
Σε αυτό το πλαίσιο, βιβλία και πολιτικά πρόσωπα γίνονται εργαλεία ανασύνθεσης — όχι τόσο για σύγκρουση, όσο για διαμόρφωση «συνθετικού» προφίλ κόμματος που θέλει να συνυπάρχει με το παλιό και να «μιλήσει» στο μέλλον.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Ο αρχιτέκτονας της ενότητας ή διαμεσολαβητής εσωτερικών;
Ο ρόλος του πρωθυπουργού σε αυτές τις στιγμές είναι κομβικός. Δεν είναι απλώς συμμετέχων — είναι ο «φύλακας» της ενότητας και ο εγγυητής της αποκρυπτόμενης συνοχής.
- Η απόφασή του να παρευρεθεί και στις δύο βιβλιοπαρουσιάσεις (του Στυλιανίδη και του Πατέλη) αποδεικνύει ότι δεν θέλει να ευνοήσει καμία πλευρά εντός του κόμματος.
- Από το βήμα του ΣΕΒ, έστειλε καθαρό μήνυμα: χωρίς πολιτική σταθερότητα, δεν υπάρχουν επενδύσεις, δεν υπάρχει ανάπτυξη. Ο στόχος του ήταν διπλός: να απευθυνθεί στην αγορά και να επηρεάσει εσωτερικά την παράταξη.
- Η επίκληση της «εθνικής ευθύνης» και η άρνηση του «πολιτικού πειραματισμού» λειτουργεί ως διαχωριστική γραμμή: η ΝΔ παρουσιάζεται ως φορέας σταθερότητας απέναντι σε λαϊκιστικές ή «ακραίες» φωνές.
Η δυσκολία για τον Μητσοτάκη θα είναι να κρατήσει τις τάσεις ισορροπημένες. Αν δείξει υπερβολική στήριξη σε μια πλευρά, ενδέχεται να προκαλέσει ρήξεις. Αν παραμείνει πολύ ουδέτερος, κινδυνεύει να μη φανεί ικανός να χειριστεί την εσωκομματική ποικιλία.
Με τους άξονες αυτούς, το άρθρο μπορεί να προσφέρει:
- Συμπαγή αφήγηση για το πώς η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τη δική της εσωτερική πολυφωνία, χωρίς να εισέρχεται σε συγκρούσεις.
- Κριτική ανάγνωση των βιβλιοπαρουσιάσεων ως πολιτικών γεγονότων, όχι απλώς πολιτιστικών.
- Ανάλυση ρόλων του Μητσοτάκη ως «ενωτικού», αλλά και ως διαχειριστή αντιθέσεων.
Πηγή: pagenews.gr