Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν φαίνεται να παίζει μια επικίνδυνη πολιτική ρουλέτα, επαναφέροντας τον πρωθυπουργό Σεμπαστιάν Λεκορνί, παρά τη σχεδόν ιστορική κατάρρευση της κυβέρνησής του μέσα σε 14 ώρες την προηγούμενη εβδομάδα. Η κίνηση αυτή αντικατοπτρίζει την επιμονή του Μακρόν να προσελκύσει το κεντροαριστερό εκλογικό σώμα, να αποφύγει πρόωρες εκλογές και να περάσει έναν προϋπολογισμό σταθερότητας ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.
Ωστόσο, η τακτική αυτή φέρνει σε κίνδυνο το ίδιο το μεταρρυθμιστικό του κληροδότημα, καθώς η κυβέρνηση του Λεκορνί εξαρτάται από την υποστήριξη μόλις 25 ψήφων των κεντροαριστερών Σοσιαλιστών, καθιστώντας τη σταθερότητα ευάλωτη σε απρόβλεπτες ανατροπές. Η πιθανή «παγίδευση» του Λεκορνί στο πολιτικό παιχνίδι των συμβιβασμών υπογραμμίζει την αβεβαιότητα για την επιβίωση και αποτελεσματικότητα των μεταρρυθμίσεων.
«Το Σοσιαλιστικό Κόμμα γίνεται βασικός παράγοντας καθορισμού του μέλλοντος της χώρας», σημειώνει ο αναλυτής Lionel Laurent, τονίζοντας ότι οι παραχωρήσεις στην κεντροαριστερά μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και πάγωμα της μεταρρύθμισης για τις συντάξεις του 2023, το οποίο θα μεταθέσει την κρίσιμη απόφαση στον επόμενο Πρόεδρο το 2027. Το οικονομικό κόστος ενός τέτοιου «παγώματος» υπολογίζεται περίπου στο 0,3% του ΑΕΠ για το 2026-2027, ενώ τίθεται και ζήτημα διαχείρισης χρέους και ελλείμματος.
Παράλληλα, η πολιτική τακτική του Μακρόν επικεντρώνεται στο να κρατήσει τις παραδοσιακές δυνάμεις του κέντρου ενωμένες, στοιχηματίζοντας ότι τόσο η κεντροαριστερά όσο και η κεντροδεξιά επιθυμούν να αποφύγουν πρόωρες εκλογές και να περιορίσουν την επιρροή των ακροαρίστων και ακροδεξιών κομμάτων. Ωστόσο, πρόκειται περισσότερο για ελπίδα παρά στρατηγική, καθώς η αστάθεια μπορεί να αυξήσει την αποστροφή των ψηφοφόρων προς το πολιτικό κατεστημένο.
Οικονομικά, η αγορά έχει δείξει σχετική αντοχή, με τον ιδιωτικό τομέα και επενδυτές να προσαρμόζονται στις γεωπολιτικές και τεχνολογικές αλλαγές, όπως η επέκταση της τεχνητής νοημοσύνης και η αντίδραση στις εμπορικές πολιτικές των ΗΠΑ. Παρά την πολιτική αναταραχή, υπάρχει μια σιωπηρή εμπιστοσύνη ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα στηρίξουν τη Γαλλία σε περίπτωση κρίσης.
Το βασικό δίδαγμα αυτής της πολιτικής ρουλέτας είναι ότι ο Λεκορνί, παρά την αύξηση της δημοτικότητάς του, κινείται σαν «μοναχικός πολεμιστής» σε μια σωσίβια λέμβο χωρίς κουπί, περιτριγυρισμένος από πολιτικούς καρχαρίες και με το πολιτικό του μέλλον να παραμένει αβέβαιο.
Η περίπτωση της Γαλλίας αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα σύγχρονης πολιτικής τακτικής, όπου η επιβίωση της κυβέρνησης και η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων απαιτούν λεπτή ισορροπία μεταξύ τακτικής, πολιτικού συμβιβασμού και κοινωνικής υποστήριξης.
Πηγή: pagenews.gr