Η απόφαση της κυβέρνησης να περάσει στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας τις αρμοδιότητες καθαρισμού, προστασίας, συντήρησης και ανάδειξης του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη δεν είναι απλή διοικητική μεταρρύθμιση. Είναι μια στρατηγική κίνηση με ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα — και υποκείμενη στόχευση.
Κατά το Μέγαρο Μαξίμου, κερδίζει έδαφος η άποψη ότι η κυβερνητική ατζέντα πρέπει να απευθυνθεί πιο άμεσα στο συντηρητικό κοινό — σε εκείνους που παραδοσιακά ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, αλλά ίσως νιώθουν αποστασιοποιημένοι.
Ο όρος «σιωπηρή πλειοψηφία», που χρησιμοποιείται πλέον συχνά, υπαινίσσεται αυτούς που θεωρούν ότι πληρώνουν φόρους, απορρίπτουν την ανομία, αρνούνται την «ευτελιστική χρήση συμβόλων» και ζητούν ασφάλεια και σεβασμό στους θεσμούς.
Η μεταφορά του Αγνώστου Στρατιώτη στο υπουργείο Άμυνας στέλνει μήνυμα: ο συμβολισμός θα προστατεύεται από «δυναμικούς» θεσμούς, όχι από έναν δήμο ή διάσπαρτες αρχές.
Στρατηγική απέναντι στα δικά της λάθη
Η κυβέρνηση φαίνεται να πασχίζει να ανακτήσει μέρος της πολιτικής ατζέντας που φεύγει προς τα δεξιά. Το ενδεχόμενο να εμφανιστεί ένα νέο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά βάζει πίεση ώστε να μην χαθεί ούτε μια μονάδα ψηφοφόρων από το δεξιό άκρο.
Αλλά η πρόκληση δεν είναι μόνο επικοινωνιακή — είναι υλοποίησης. Εάν η κυβερνητική ρύθμιση παραμείνει στο επίπεδο εξαγγελιών χωρίς σχέδιο εφαρμογής, θα μετατρέψει το μνημείο σε πεδίο σύγκρουσης, όχι σε σημείο τιμής και ενότητας.
Αυτή η πρωτοβουλία δεν αφορά απλώς διοικητική ανακατανομή. Είναι μια σημειολογική τοποθέτηση: η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι δεν υποχωρεί στην πίεση της διαμαρτυρίας, ότι τα σύμβολα έχουν «φύλακα» – και ότι το κράτος «ξαναπαίρνει τα κλειδιά».
Αλλά ένα κράτος που ανατρέπει αρμοδιότητες υπό το πρίσμα απειλών και διχασμών, κινδυνεύει να μπει στον πειρασμό να διασπάσει τη δημόσια σφαίρα σε αφορολόγητες ζώνες, αντί να χτίζει κοινά πεδία συνύπαρξης.
Η πραγματική δοκιμασία θα έρθει όταν εκτελεστεί το σχέδιο — και όταν αποδειχθεί ότι ο στρατός δεν καθαρίζει δρόμους ούτε φυλάει ρόλους πολιτικής φύλαξης.
Πηγή: pagenews.gr