Το πολιτικό ρολόι του Νετανιάχου μετρά αντίστροφα — Ο Τραμπ έδειξε την έξοδο

 Μια σκηνή πολιτικού τέλους

Η 13η Οκτωβρίου 2025 μπορεί να μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που ξεκίνησε το πολιτικό αντίστροφο μέτρημα για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Η παρέμβαση του Ντόναλντ Τραμπ από το βήμα της Κνεσέτ, με την οποία κάλεσε τον πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ να απονείμει χάρη στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, δεν ήταν απλώς μια ακόμη κίνηση υποστήριξης. Ήταν ένα καλοσχεδιασμένο πολιτικό σήμα αποχώρησης.

Ο Αμερικανός πρόεδρος πρότεινε έναν «στρατηγικό συμβιβασμό» που θα επέτρεπε στον Νετανιάχου να αποχωρήσει χωρίς ταπεινωτική ήττα — με την ασπίδα της χάριτος, όχι με το βάρος μιας δικαστικής καταδίκης. Πρόκειται για μια προσεκτικά μελετημένη έξοδο, που εξυπηρετεί ταυτόχρονα τους στόχους της Ουάσιγκτον: σταθερότητα στη μεταπολεμική Γάζα και ένα νέο περιφερειακό πλαίσιο ειρήνης στη Μέση Ανατολή.

Το δίλημμα του Ισραήλ

Ο Νετανιάχου επιχειρεί να παραμείνει στην εξουσία προβάλλοντας τον εαυτό του ως «θεματοφύλακα της ασφάλειας» και πολιτικό ανάχωμα απέναντι στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, η πολυεπίπεδη πίεση πλέον δεν προέρχεται μόνο από το εσωτερικό, αλλά και από το εξωτερικό:

• Η Σαουδική Αραβία δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θα υπογράψει καμία συμφωνία εξομάλυνσης με Ισραήλ όσο δεν αναγνωρίζεται παλαιστινιακό κράτος.
• Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άσκησε de facto βέτο στη συμμετοχή του Νετανιάχου στη σύνοδο της Σαρμ ελ Σέιχ, οδηγώντας την αιγυπτιακή προεδρία να «παγώσει» διακριτικά την πρόσκληση προς το Ισραήλ.
• Ο Πέδρο Σάντσεθ επανέλαβε την ευρωπαϊκή θέση υπέρ της λογοδοσίας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, υπενθυμίζοντας το ένταλμα σύλληψης του 2024 για εγκλήματα πολέμου.

Αυτές οι κινήσεις δεν είναι μεμονωμένες. Συνθέτουν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα στην οποία η παρουσία του Νετανιάχου λειτουργεί περισσότερο ως εμπόδιο παρά ως πλεονέκτημα για το Ισραήλ.

Η δικαστική ομηρία και το «σήμα αποστράτευσης»

Η δίκη του Νετανιάχου —που ξεκίνησε το 2020 και αφορά τρεις υποθέσεις διαφθοράς— έχει αποκτήσει συμβολική βαρύτητα. Για τους υποστηρικτές του, είναι πολιτικά υποκινούμενη. Για την αντιπολίτευση, αποτελεί τη δικαιοσύνη σε δράση.

«Η χάρη δεν είναι πολιτικό εργαλείο», απάντησε ψύχραιμα ο Ισαάκ Χέρτζογκ, απορρίπτοντας τη λογική πολιτικής ασυλίας. Η θέση του αναδεικνύει μια κρίσιμη διάσταση: το Ισραήλ βρίσκεται μπροστά σε ένα θεσμικό δίλημμα μεταξύ κράτους δικαίου και πολιτικού ρεαλισμού.

Διεθνής απομόνωση και ανακατατάξεις

Η σύνοδος της Σαρμ ελ Σέιχ, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και της Αιγύπτου, είχε στόχο να χαράξει τον χάρτη της μεταπολεμικής Μέσης Ανατολής. Όμως, το όνομα «Νετανιάχου» έγινε το εμπόδιο στη διπλωματία.

• Η Σαουδική Αραβία διατηρεί σκληρή γραμμή για την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Η Τουρκία αξιοποιεί την κατάσταση για να εδραιώσει ηγεμονικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο.
• Η Ευρώπη —με αιχμή την Ισπανία και το ΔΠΔ— πιέζει για λογοδοσία.

Το αποτέλεσμα είναι ένα πλέγμα περιφερειακών πιέσεων που περιορίζουν δραματικά τα περιθώρια κινήσεων του Ισραηλινού πρωθυπουργού.

 Πίεση εκ των έσω – Το πολιτικό κατώφλι

Στο εσωτερικό, τα κόμματα της αντιπολίτευσης συγκροτούν κοινό μέτωπο, οι διαδηλώσεις εντείνονται και η κοινωνική κόπωση βαθαίνει. Η προσωρινή εκεχειρία με τη Χαμάς και η απουσία στρατιωτικής δυναμικής αφαιρούν από τον Νετανιάχου το βασικό πολιτικό του όπλο: τον φόβο.

Ο άνθρωπος που ταύτισε την ηγεσία με την ασφάλεια βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με μια νέα πολιτική εξίσωση: η ασφάλεια από μόνη της δεν αρκεί για να εγγυηθεί την παραμονή στην εξουσία.

Ένα πολιτικό τέλος σε slow motion

Ο Νετανιάχου παραμένει όρθιος — προς το παρόν. Διαθέτει σκληρό πυρήνα υποστηρικτών, βαθιά γνώση του συστήματος και ικανότητα πολιτικής επιβίωσης. Όμως οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί αλλάζουν ταχύτατα.

Η παρέμβαση Τραμπ, η σιωπηρή αποστασιοποίηση αραβικών πρωτευουσών, το ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της δικαιοσύνης και η εσωτερική πίεση συνθέτουν ένα πολιτικό σκηνικό “χωρίς επιστροφή”.

Η εποχή Νετανιάχου δεν τελείωσε ακόμη, αλλά ο ορίζοντας έχει χαραχτεί. Η Ουάσιγκτον δείχνει την έξοδο, το Ριάντ κλείνει τις πόρτες, η Άγκυρα επιβάλλει βέτο και η Ευρώπη μιλά για λογοδοσία. Στη γεωπολιτική, οι εποχές δεν τελειώνουν πάντα με μια έκρηξη· μερικές φορές τελειώνουν με μια παρέμβαση.

Πηγή: pagenews.gr