Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί μεθοδικά να ανασυντάξει το πολιτικό του αφήγημα και να ανακτήσει την εικόνα του «ηγέτη της σταθερότητας» μετά τον σάλο που προκάλεσαν τα βίντεο από την παρουσία του στην Αίγυπτο. Η ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την εξωτερική πολιτική δεν ήταν μια απλή κοινοβουλευτική υποχρέωση, αλλά μια προσχεδιασμένη πολιτική αντεπίθεση για την αποκατάσταση κύρους και επιρροής.
Στο φόντο, μια Νέα Δημοκρατία με εμφανείς εσωτερικές ρωγμές: η αμηχανία στο επικοινωνιακό επιτελείο, οι σκιές από την παρέμβαση Καραμανλή και οι ερωτήσεις για την πραγματική πολιτική αντοχή του Μεγάρου Μαξίμου διαμορφώνουν μια δύσκολη συγκυρία για τον πρωθυπουργό.
Από τα «σχοινιά» στην αντεπίθεση
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να χρησιμοποιήσει το βήμα της Ολομέλειας ως θεσμικό εργαλείο αποκατάστασης, επιμένοντας στην εικόνα του «υπεύθυνου ηγέτη σε εποχή διεθνούς ρευστότητας».
Ανέδειξε το δόγμα της “στρατηγικής ψυχραιμίας”, μίλησε για ενότητα, σταθερό προσανατολισμό και εθνική αυτοπεποίθηση και προσπάθησε να μεταφέρει τη συζήτηση από τα βίντεο της Αιγύπτου στα πεδία της εξωτερικής πολιτικής.
«Οι εθνικοί χειρισμοί δεν ασκούνται στα καφενεία ούτε στα πάνελ», τόνισε χαρακτηριστικά, απαντώντας σε επικρίσεις για «διπλωματία εντυπώσεων».
«Ήρεμα νερά» στα ελληνοτουρκικά – αλλά με αιχμές
Απαντώντας στις αντιδράσεις για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία, επανέλαβε ότι η Ελλάδα επιδιώκει διάλογο με βάση το Διεθνές Δίκαιο, απορρίπτοντας κάθε ιδέα λύσης δύο κρατών στην Κύπρο.
«Τι θέλουμε δηλαδή; Φουρτούνες και εντάσεις;» διερωτήθηκε σε έντονο ύφος, υποστηρίζοντας πως η πολιτική των «ήρεμων νερών» αποδίδει διπλωματικά αποτελέσματα.
Η Δύση, οι ΗΠΑ και το “προεδρικό προφίλ”
Στο κομμάτι των διεθνών σχέσεων, προέταξε τη στρατηγική σύζευξη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, χαρακτηρίζοντας τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις «ακρογωνιαίο λίθο της εθνικής στρατηγικής».
Έκανε ιδιαίτερη αναφορά:
- στη συμμετοχή στο πρόγραμμα F-35,
- στη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο,
- και στη σταθερή θέση της Αθήνας έναντι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Απαντώντας σε επικρίσεις του Σωκράτη Φάμελλου, επέλεξε αιχμηρή γλώσσα, επιχειρώντας να δείξει πολιτική αυτοπεποίθηση, παρά τη δυσμενή συγκυρία.
Η προσπάθεια για “θεσμική επανεκκίνηση”
Με σαφώς αμυντικό αλλά υπολογισμένο λόγο, ο πρωθυπουργός παρουσίασε την εξωτερική πολιτική ως πεδίο υπερκομματικής συναίνεσης.
«Δεν αποτελεί κυβερνητική επιλογή απλώς, αλλά στρατηγική που υπερβαίνει εκλογικούς κύκλους», είπε, επιχειρώντας να καδράρει τον εαυτό του ως θεματοφύλακα θεσμικής συνέχειας.
Η αναφορά στον Ελευθέριο Βενιζέλο —«Η εξωτερική πολιτική δεν αποτελεί ζήτημα ευχών, αλλά σταθερού προσανατολισμού»— προφανώς δεν ήταν τυχαία: στόχευε στο να ντύσει τη ρητορική του με ιστορικό και θεσμικό βάρος.
Πίσω από τα φώτα: πολιτική φθορά και εύθραυστη ισορροπία
Παρά το επιμελημένο σκηνικό, η πολιτική φθορά είναι παρούσα. Η υπόθεση της Αιγύπτου άφησε ίχνη: το αφήγημα του «ισχυρού ηγέτη» έχει ρωγμές, και η επιστροφή από τα «σχοινιά του ρινγκ» απαιτεί πραγματικές πολιτικές νίκες, όχι μόνο επικοινωνιακές κινήσεις.
Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει εσωτερικές πιέσεις, οι σχέσεις με τον Καραμανλή παραμένουν τεταμένες, ενώ στο βάθος διαφαίνεται μια αναμέτρηση στρατηγικής αντοχής για τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Η ομιλία στη Βουλή ήταν κάτι περισσότερο από μια κοινοβουλευτική παρέμβαση. Ήταν μια προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης — με θεσμικό περίβλημα.
Το αν αυτή η αντεπίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα αποδώσει, θα φανεί όχι στις αίθουσες της Βουλής αλλά στην πολιτική πραγματικότητα των επόμενων εβδομάδων.
Πηγή: pagenews.gr