Η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων απέρριψε χθες με ευρεία πλειοψηφία (254 «όχι» έναντι 26 «ναι») το αίτημα για άρση της ασυλίας της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, το οποίο είχε υποβάλει ο εισαγγελέας Καρδίτσας για το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών κατά τη διάρκεια αγροτικών κινητοποιήσεων στην εθνική οδό Ε-65.
Η υπόθεση αφορούσε τη συμμετοχή της Κωνσταντοπούλου σε διαμαρτυρίες αγροτών στη Θεσσαλία τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2025 — κινητοποιήσεις που είχαν στόχο, όπως είπε, «την υπεράσπιση του ψωμιού, της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που κρατούν την ύπαιθρο όρθια».
Μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία με πολιτικά αποτυπώματα
Παρά το ότι η ίδια ζήτησε η ασυλία της να αρθεί, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση «πολιτική δίωξη», η Βουλή αποφάσισε να τη διατηρήσει, κρίνοντας ότι η κατηγορία συνδέεται με την πολιτική της δράση και την ελευθερία του λόγου.
«Δεν καταδέχομαι να κρυφτώ πίσω από την ασυλία μου», δήλωσε από το βήμα της Ολομέλειας, προσθέτοντας ότι «οι αγρότες που διώκονται δεν έχουν το προνόμιο αυτό· είναι καθήκον μου να σταθώ δίπλα τους».
Η πρώην πρόεδρος της Βουλής κατήγγειλε πως η δίωξη προέρχεται από έναν εισαγγελέα «πρωθυπουργικότερο του πρωθυπουργού», που επιδιώκει –όπως είπε– να ποινικοποιήσει τη διαμαρτυρία.Μάλιστα, έκανε λόγο για δικογραφία τύπου “SLAPP”, δηλαδή στοχευμένες αγωγές ή μηνύσεις που αποσκοπούν στη φίμωση προσώπων που εκφράζουν δημόσια άποψη ή υπερασπίζονται κοινωνικές ομάδες.
Από τα αγροτικά μπλόκα στον Άγνωστο Στρατιώτη
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνέδεσε ευθέως την υπόθεσή της με τη νέα τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη, που περιορίζει τις διαδηλώσεις μπροστά από τη Βουλή, χαρακτηρίζοντας την πρωτοβουλία «καθεστωτική» και «αντιδημοκρατική».
«Η δίωξη αυτή είναι αδελφή της τροπολογίας για τον Άγνωστο Στρατιώτη», είπε χαρακτηριστικά.
«Και οι δύο έχουν τον ίδιο στόχο: να φιμώσουν τη συλλογική διαμαρτυρία, να ποινικοποιήσουν τη δράση και να αποτρέψουν τους πολίτες από το να σταθούν απέναντι στην εξουσία».
Η σύγκριση δεν ήταν τυχαία: στο πολιτικό αφήγημα της Κωνσταντοπούλου, η θεσμική ασυλία μετατρέπεται από προνόμιο σε εργαλείο διαφάνειας, ενώ το δικαίωμα στη διαμαρτυρία προβάλλεται ως θεμέλιο της δημοκρατίας.
Πέρα από το περιστατικό – πολιτική σημειολογία
Η απόρριψη της άρσης ασυλίας δεν είναι μόνο νομική εξέλιξη. Είναι πολιτικό μήνυμα που αναδεικνύει το τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στην ελευθερία της πολιτικής έκφρασης και στη λογοδοσία των αιρετών. Η υπόθεση Κωνσταντοπούλου επανέφερε στο προσκήνιο το ερώτημα αν η βουλευτική ασυλία προστατεύει τη Δημοκρατία ή τους πολιτικούς — και αν η ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας συνιστά θεσμικό ολίσθημα.
Αναλυτές σχολίαζαν χθες ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου αξιοποίησε τη συνεδρίαση για να ενισχύσει το αντισυστημικό της προφίλ, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως «φωνή των πολιτών απέναντι στο κράτος» και ταυτόχρονα να προκαλέσει πολιτικό ρήγμα γύρω από το δικαίωμα των κινητοποιήσεων.
Το πολιτικό αποτύπωμα
Η συζήτηση για την ασυλία της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας κατέληξε να λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής πολιτικής έντασης σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση δέχεται κριτική για την καταστολή των διαδηλώσεων και την περιοριστική νομοθέτηση γύρω από τις δημόσιες συναθροίσεις.
Με το βλέμμα στις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές του 2026, η Κωνσταντοπούλου φαίνεται να επιλέγει την ατζέντα της σύγκρουσης με το σύστημα ως στρατηγική επιβίωσης και ενίσχυσης του πολιτικού της στίγματος.
Η επόμενη μέρα αφήνει πίσω μια Βουλή που υπερασπίστηκε την αρχή της πολιτικής ελευθερίας — αλλά και μια πολιτικό που δείχνει αποφασισμένη να κάνει την κάθε δίωξη ευκαιρία για μάχη