Μια πρόσφατη, εκτενής έρευνα του ανεξάρτητου μέσου Verstka φωτίζει με δραματικό τρόπο τον τρόπο με τον οποίο, σύμφωνα με μαρτυρίες και τεκμήρια, ασκείται πειθαρχία —και, σε πολλές περιπτώσεις, τρόμος— εντός των ρωσικών στρατιωτικών μονάδων που επιχειρούν στην Ουκρανία. Η έρευνα καταγράφει με λεπτομέρεια πρακτικές που κυμαίνονται από οργανωμένες εκτελέσεις και βασανιστήρια μέχρι μονομαχίες μέχρι θανάτου και στημένες «αποστολές αυτοκτονίας», προσπαθώντας να χαρτογραφήσει την έκταση και τη συστηματικότητα της βίας που εφαρμόζεται εναντίον των ίδιων των στρατευμάτων.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ερευνητές εντόπισαν 101 Ρώσους στρατιώτες που κατηγορούνται για δολοφονίες, βασανιστήρια ή άλλες μορφές θανατηφόρας τιμωρίας εναντίον συναδέλφων τους. Το Verstka αναφέρει ότι έχει επιβεβαιώσει τουλάχιστον 150 θανάτους συνδεδεμένους με αυτές τις πρακτικές, ενώ εκτιμά ότι ο πραγματικός αριθμός είναι σημαντικά υψηλότερος. Οι μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν περιγράφουν περιστατικά όπου διοικητές όρισαν «εκτελεστές» για να ανοίξουν πυρ κατά όσων αρνήθηκαν εντολές, κατόπιν να εξαφανίζουν ή να παραποιούν το ιστορικό των θυμάτων ως «νεκρούς στη μάχη».
Μια ιδιαίτερα σοκαριστική ομάδα πρακτικών που αναφέρεται αφορά τη χρήση τεχνολογίας —όπως drones και εκρηκτικά— όχι μόνο εναντίον του εχθρού αλλά και για να «τελειώνουν» τραυματίες ή οπισθοχωρούντες στρατιώτες. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι χειριστές drones δέχονταν εντολές να ρίχνουν χειροβομβίδες ή να εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον δικών τους, με σκοπό να συγκαλύψουν δολοφονίες ως απώλειες στο πεδίο της μάχης. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για ομαδικούς λάκκους όπου οι λιποτάκτες ή οι ανυπάκουοι κλείνονταν, βασανίζονταν και συχνά αναγκαζόταν να παλέψουν μέχρι θανάτου —σε ένα είδος σύγχρονης «μονομαχίας» που μνημονεύει το Κολοσσαίο για τη βαρβαρότητά του.
Η έρευνα περιλαμβάνει επίσης στοιχεία για οικονομική εκβίαση: διοικητές που απαιτούσαν πληρωμές προκειμένου να αποφύγουν την αποστολή σε αποστολές αυτοκτονίας ή για να εξασφαλίσουν καλύτερη μεταχείριση. Όσοι δεν μπορούσαν ή δεν επιθυμούσαν να πληρώσουν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, «μηδενίζονταν» — στρατιωτική αργκό για την εξόντωση. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές για τη χρήση «mayachki» —στρατιωτών που τοποθετούνται σκόπιμα στην πρώτη γραμμή χωρίς εξοπλισμό, ώστε να προσελκύουν τα πυρά του εχθρού και να εξασφαλίσουν «προστασία» για τους υπόλοιπους.
Η σύνθεση των δραστών, όπως καταγράφει η βάση δεδομένων του μέσου, δείχνει ότι η πρακτική αυτή δεν περιορίζεται μόνο σε ποινικές μονάδες ή πρώην κρατουμένους: έχει επεκταθεί και σε τάξεις του τακτικού στρατού. Οι περισσότεροι ύποπτοι είναι αξιωματικοί μέσου βαθμού, πολλοί με εμπειρία σε προηγούμενες επιχειρήσεις. Παρά την πληθώρα στοιχείων —ονόματα, βαθμοί, μονάδες για δεκάδες από τους φερόμενους δράστες—, η έρευνα αναφέρει ότι σχεδόν κανένας δεν έχει μέχρι στιγμής λογοδοτήσει.
Το Κρεμλίνο, όπως σημειώνεται, έχει επανειλημμένα αρνηθεί τέτοιες κατηγορίες, υποστηρίζοντας πως προβλήματα πειθαρχίας είναι μάλλον χαρακτηριστικά του ουκρανικού στρατού. Ωστόσο, η δημοσιοποίηση τέτοιων καταγγελιών, και μάλιστα με στοιχεία και βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει, αναδεικνύει όχι μόνο ηθικά αλλά και νομικά ζητήματα: παραβιάσεις διεθνών κανόνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πιθανές εγκληματικές ευθύνες. Η διεθνής κοινότητα και οι ανεξάρτητες αρχές αντιμετωπίζουν πλέον την πρόκληση της διασταύρωσης, της τεκμηρίωσης και της λογοδοσίας —κανένα από τα οποία δεν φαίνεται να έχει προχωρήσει ικανοποιητικά, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας.
Πηγή: pagenews.gr