Ο Ντράγκι κρούει τον κώδωνα: Συνασπισμοί των προθύμων ή… χάος στην ΕΕ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, με τις παραδοσιακές δομές λήψης αποφάσεων να δοκιμάζονται από ταραγμένες διεθνείς και εσωτερικές συγκυρίες. Μάριο Ντράγκι, πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ και πρωθυπουργός της Ιταλίας, χρησιμοποίησε πρόσφατα τη σκηνή του Οβιέδο για να κρούσει τον κώδωνα: οι παραδοσιακοί μηχανισμοί συναίνεσης έχουν φτάσει στα όριά τους.

Ο Ιταλός πολιτικός πρότεινε μια στρατηγική που περιγράφει ως «νέο ευρωπαϊκό πραγματιστικό φεντεραλισμό», η οποία ουσιαστικά σημαίνει τη δημιουργία συνασπισμών των προθύμων: ομάδων κρατών που θα συνεργάζονται στενά σε συγκεκριμένους τομείς, χωρίς να καθυστερούν από τις αντιστάσεις άλλων μελών. Με άλλα λόγια, όποιος θέλει να προχωρήσει, προχωράει – χωρίς να περιμένει όλους τους άλλους.

Οι πιέσεις της εποχής

Η ΕΕ χτίστηκε σε καιρό ειρήνης, με στόχο την πολυμορφία και τη συνεργασία. Σήμερα, όμως, αντιμετωπίζει προκλήσεις που απαιτούν αποφασιστικότητα και ταχύτητα:

• Πολεμικές συγκρούσεις και γεωπολιτικές ανατροπές που δοκιμάζουν την ενότητα.
• Προστατευτισμός και εμπορικές εντάσεις που απειλούν τη συνοχή της ευρωπαϊκής αγοράς.
• Διαφορετικές πολιτικές για κλίμα και μετανάστευση, όπου χώρες όπως η Τσεχία και η Ολλανδία αποκλίνουν από τις ευρωπαϊκές συμφωνίες.

Ο Ντράγκι επισημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης ομοφωνία, και η προσπάθεια να διατηρηθεί η «ισορροπία» συχνά οδηγεί σε αναβολές και χάσιμο χρόνου – κάτι που η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να αντέξει.

Οι «μπλοκαδόροι»

Όρμπαν και Βίλντερς παραμένουν σύμβολα της αντίστασης στην περαιτέρω ολοκλήρωση. Όταν μάλιστα ο Ντράγκι αναφέρει ότι η ΕΕ καθυστερεί αποφάσεις «μέχρι να βγει ο Όρμπαν για καφέ», δεν είναι υπερβολή, αλλά σκληρή παρατήρηση για την πολιτική πραγματικότητα.

Η εικόνα αυτή ενισχύει την ανάγκη για πολυεπίπεδη συνεργασία: μικρές και μεσαίες χώρες, όπως η Ελλάδα, πρέπει να προετοιμαστούν για διαπραγμάτευση συμμαχιών που θα επιτρέψουν τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, ακόμα και χωρίς τη συμμετοχή όλων.

 Κύρια Σημεία

1. Συνασπισμοί των προθύμων: Οι χώρες που επιθυμούν προχωρούν μαζί σε κρίσιμους τομείς, χωρίς να περιμένουν ολόκληρη την Ένωση.
2. Τομείς κρίσιμης σημασίας: Άμυνα, ενεργειακή ασφάλεια, οικονομική σταθερότητα και περιβαλλοντική πολιτική.
3. Δυνατότητα πολλαπλών ταχυτήτων: Επιτρέπει την ευελιξία, αλλά απαιτεί διαρκή διαχείριση των σχέσεων μεταξύ συμμετεχόντων και μη.
4. Κίνδυνοι: Πολιτική αποστασιοποίηση, ενίσχυση εθνικιστικών τάσεων και διεύρυνση των ανισοτήτων εντός ΕΕ.
5. Στρατηγική για μικρές χώρες: Προετοιμασία για στρατηγικές συνεργασίες και ενίσχυση διπλωματικών δεσμών πριν την κρίσιμη συζήτηση.

Η Ευρώπη πρέπει να επανεκκινήσει τον τρόπο λειτουργίας της, διαφορετικά οι αναβολές και οι αδράνειες θα αυξήσουν το χάος. Ο Ντράγκι δεν μιλά απλά για μεταρρυθμίσεις – μιλά για μια νέα πολιτική κουλτούρα στην ΕΕ, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από όσους είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη.

Η επιλογή είναι καθαρή: συνασπισμοί των προθύμων ή χάος. Και όπως όλα δείχνουν, ο χρόνος τελειώνει.

Πηγή: pagenews.gr