Ποιος είναι ο Ζοχράν Μαμντάνι;
Ο Ζοχράν Μαμντάνι εξελέγη δήμαρχος της Νέας Υόρκης με αιχμή μια ατζέντα δημοκρατικού σοσιαλισμού: υψηλότερη φορολογία στους εκατομμυριούχους και χρηματοδότηση εκτεταμένων κοινωνικών προγραμμάτων. Είναι ο νεότερος δήμαρχος από το 1892, ο πρώτος μουσουλμάνος και ο πρώτος γεννημένος στην Αφρική που αναλαμβάνει το αξίωμα στην πόλη. Η νίκη του, απέναντι σε βαριά ονόματα όπως ο Άντριου Κουόμο και ο Ρεπουμπλικανός Κέρτις Σλίβα, έστειλε ισχυρό πολιτικό μήνυμα.
Η ρητορική Τραμπ και το πολιτικό πλαίσιο
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν άργησε να κλιμακώσει τη ρητορική του, αποκαλώντας τον Μαμντάνι «κομμουνιστή» και προεξοφλώντας ότι οι Νεοϋορκέζοι «θα φύγουν από τον κομμουνισμό». Αντίθετα, ο νέος δήμαρχος δηλώνει ότι ανήκει στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, δίνοντας προτεραιότητα στη φωνή των εργαζομένων και όχι των μεγάλων επιχειρήσεων. Η σύγκρουση είναι σαφής: πολιτισμικός πόλεμος και οικονομική ανισότητα στο ίδιο κάδρο, με τον Τραμπ να αναζητά ερείσματα σε μια βάση που ανησυχεί για το κόστος ζωής και τη δημόσια τάξη.
Γιατί ανησυχούν οι Ρεπουμπλικάνοι;
Οι πρόσφατες τοπικές εκλογές έφεραν άνετες νίκες Δημοκρατικών σε Βιρτζίνια και Νιου Τζέρσεϊ, ενώ η Νέα Υόρκη έκλεψε τα φώτα με τον Μαμντάνι. Ρεπουμπλικάνοι παράγοντες, όπως ο Στιβ Μπάνον, μίλησαν για «προειδοποίηση». Παράλληλα, στελέχη όπως ο αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς καλούν σε ψυχραιμία, αλλά και σε επικέντρωση στο εσωτερικό μέτωπο. Το μήνυμα είναι διπλό: αποφυγή πανικού, όμως και ανάγκη επαναπροσδιορισμού απέναντι σε μια αριστερότερη δημοτική ατζέντα που κερδίζει βήμα.
Το στοίχημα του Μαμντάνι: από την καμπάνια στη διακυβέρνηση
Ο Μαμντάνι κέρδισε με χαμηλό αρχικό προφίλ, περιορισμένους πόρους και δίχως επίσημη στήριξη. Τώρα καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει. Η πραγματικότητα είναι απαιτητική:
-
Χρηματοδότηση: Το πρόγραμμα χρειάζεται έσοδα. Η κυβερνήτρια Κάθι Χόουτσουλ έχει ήδη εκφράσει αντίθεση σε αυξήσεις φόρων.
-
Συνεργασίες: Η Νέα Υόρκη είναι παγκόσμιο οικονομικό κέντρο. Για να πετύχει, ο δήμαρχος θα πρέπει να βρει ισορροπία με την επιχειρηματική κοινότητα, χωρίς να ακυρώσει την προεκλογική του ταυτότητα.
-
Θεσμικά όρια: Όπως έδειξε η εμπειρία ντε Μπλάζιο, ο δήμαρχος δεν μπορεί να εφαρμόσει μονομερώς κάθε πολιτική. Χρειάζεται συμμαχίες στο δημοτικό συμβούλιο και συνεννόηση με την Πολιτεία.
Η αριστερά των Δημοκρατικών και η κεντρώα πτέρυγα
Ο Μαμντάνι εκφράζει το ρεύμα της προοδευτικής πτέρυγας—με σημείο αναφοράς πρόσωπα όπως Σάντερς και Οκάσιο-Κορτέζ. Την ίδια ώρα, στις ίδιες κάλπες, το κέντρο των Δημοκρατικών σημείωσε επίσης επιτυχίες. Άρα, το κόμμα κερδίζει με πολλαπλές ταυτότητες. Αυτό είναι δύναμη, αλλά και πρόκληση: ο νέος δήμαρχος πρέπει να πείσει κορυφαίους Δημοκρατικούς που δεν τον στήριξαν, όπως ο Τσακ Σούμερ, πως μπορεί να παραγάγει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Επικοινωνία, εικόνα και εθνικό αποτύπωμα
Παρά το τεράστιο ενδιαφέρον, για πολλούς Αμερικανούς ο Μαμντάνι παραμένει σχετικά άγνωστος. Αυτό είναι ευκαιρία και ρίσκο.
-
Ευκαιρία, γιατί μπορεί να ορίσει ο ίδιος την εικόνα του.
-
Ρίσκο, γιατί οι αντίπαλοι θα προσπαθήσουν να τον «πλαισιώσουν» ως ακραίο.
Η πιθανή σύγκρουση με τον Τραμπ θα του χαρίσει τεράστια προβολή. Όμως θα φέρει και μικροσκόπιο σε κάθε πολιτική του κίνηση, από τη διαχείριση της εγκληματικότητας έως τη στέγαση και τις υποδομές.
Το μήνυμα των εκλογών και το «στοίχημα της καθημερινότητας»
Παρά τις πολιτισμικές συγκρούσεις, οι τοπικές κάλπες έστειλαν μήνυμα για το κόστος ζωής. Ο Τραμπ επιμένει ότι «φτιάχνει οικονομικό θαύμα», όμως οι πολίτες κοιτούν τιμές καυσίμων, τρόφιμα, ενοίκια. Εκεί θα κριθεί και ο Μαμντάνι:
μπορεί να βελτιώσει χειροπιαστά την καθημερινότητα; Αν ναι, θα καταρρίψει το αφήγημα περί «μη εκλόγιμων» προοδευτικών σε μεγάλες αμερικανικές πόλεις. Αν όχι, θα ενισχύσει όσους τον παρουσιάζουν ως ριψοκίνδυνο πείραμα.
Η εκλογή Μαμντάνι άνοιξε νέο κεφάλαιο στην πολιτική σκηνή της Νέας Υόρκης και έφερε νευρικότητα στους Ρεπουμπλικάνους. Ο Τραμπ επέλεξε ευθεία σύγκρουση, ελπίζοντας να κεφαλαιοποιήσει φόβους και να ορίσει το πλαίσιο. Όμως η τελική κρίση θα δοθεί μακριά από τα μικρόφωνα: στους δείκτες ασφάλειας, στέγασης, συγκοινωνιών και κοινωνικής πολιτικής. Εκεί, η ρητορική υποχωρεί και η διακυβέρνηση αναλαμβάνει.
Πηγή: Pagenews.gr