Νίκος Δένδιας – Ατζέντα 2030: Η άμυνα ως μοχλός ανάπτυξης και εθνικής αναγέννησης

Η ελληνική αμυντική βιομηχανία αλλάζει σελίδα.Η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια, επιβεβαίωσε πως η χώρα εισέρχεται σε φάση επαναπροσδιορισμού και στρατηγικής ωρίμανσης.

Το κεντρικό μήνυμα ήταν ξεκάθαρο:η άμυνα δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται ως κόστος, αλλά ως επένδυση στην ασφάλεια, την τεχνολογία και την ανάπτυξη.

Η “Ατζέντα 2030” – μια νέα φιλοσοφία ισχύος

Ο Νίκος Δένδιας παρουσίασε το πλαίσιο της «Ατζέντας 2030», που αποτελεί τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων στη σύγχρονη ιστορία.Η φιλοσοφία είναι σαφής:η στρατιωτική ισχύς πρέπει να στηρίζεται σε μια βιώσιμη, εγχώρια βιομηχανική και τεχνολογική βάση.

«Η άμυνα δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την εθνική παραγωγή και την τεχνολογική πρόοδο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Υπουργός. Μετά από μια δεκαετία στασιμότητας, το ΥΠΕΘΑ επιχειρεί να δημιουργήσει ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα 12+8 ετών, προσφέροντας σταθερότητα, προβλεψιμότητα και προγραμματισμό επενδύσεων.

Η έμφαση δίνεται όχι στις δαπάνες, αλλά στις επενδύσεις με πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα – επενδύσεις που θα ενισχύσουν την εθνική ασφάλεια, θα κινητοποιήσουν τη βιομηχανία και θα τροφοδοτήσουν την τεχνολογική πρόοδο.

Η καινοτομία στην πρώτη γραμμή

Στο επίκεντρο της νέας πολιτικής βρίσκονται η Διεύθυνση Καινοτομίας του ΓΕΕΘΑ και το Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας (ΕΛΚΑΚ).Πρόκειται για θεσμούς που γεφυρώνουν τον στρατό με την αγορά, επιτρέποντας στις Ένοπλες Δυνάμεις να διατυπώνουν ερωτήματα αντί να αγοράζουν έτοιμες λύσεις.

Η αλλαγή νοοτροπίας είναι ριζική:το κράτος δεν αγοράζει τεχνολογία· ζητά να παραχθεί στην Ελλάδα.Έτσι, ελληνικές επιχειρήσεις –από startups έως βιομηχανικούς κολοσσούς– αποκτούν πρόσβαση στην αμυντική καινοτομία, αναπτύσσοντας εξαγώγιμα προϊόντα και τεχνογνωσία υψηλής αξίας.

Η φωνή της αγοράς – ο ρεαλισμός του ΣΕΒ

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, υπογράμμισε ότι η βιομηχανία είναι έτοιμη να παίξει ρόλο-κλειδί, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει σταθερό θεσμικό πλαίσιο, πρόσβαση σε χρηματοδότηση και σύνδεση με τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

«Οι τεκτονικές αλλαγές στην άμυνα δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστη τη χώρα μας», ανέφερε, καλώντας σε ενεργή συμμετοχή στα ευρωπαϊκά και ΝΑΤΟϊκά προγράμματα R&D.Ο ΣΕΒ βλέπει την άμυνα ως νέο αναπτυξιακό τομέα, που μπορεί να αναβαθμίσει τη θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό βιομηχανικό χάρτη.

Η άμυνα ως αναπτυξιακός μοχλός

Το Υπουργείο Άμυνας θέτει φιλόδοξο στόχο:τουλάχιστον 25% συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας στα εξοπλιστικά προγράμματα. Η επιλογή αυτή σηματοδοτεί τη μετάβαση σε ένα μοντέλο αυτάρκειας και συνεργασίας, όπου κάθε επένδυση θα έχει οικονομικό και τεχνολογικό αντίκτυπο.

Όπως επισήμανε ο Δένδιας, «οι αμυντικές δαπάνες, όταν σχεδιάζονται σωστά, δεν είναι βάρος – είναι επένδυση που παράγει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και γνώση».

Η στρατηγική αυτή συντονίζεται με το παράδειγμα χωρών όπως η Γαλλία, το Ισραήλ και η Νότια Κορέα, όπου η αμυντική βιομηχανία λειτουργεί ως εργαλείο καινοτομίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Η μεγάλη πρόκληση: συνέπεια και συνέχεια

Η επιτυχία του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί από τρεις παράγοντες:

1. Σταθερό θεσμικό πλαίσιο και μακροπρόθεσμη πολιτική συνέχεια.
2. Σύνδεση με τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, ώστε η καινοτομία να παραμένει στην Ελλάδα.
3. Ενεργή συμμετοχή σε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, όπως το European Defence Fund, για χρηματοδότηση και συμπράξεις.

Σε μια εποχή γεωπολιτικής αστάθειας –με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την κρίση στη Μέση Ανατολή και την αναζήτηση ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας–, η επένδυση στην άμυνα δεν είναι επιλογή· είναι προϋπόθεση εθνικής επιβίωσης.

Από την άμυνα της ανάγκης στην άμυνα της αξίας

Η πρωτοβουλία Δένδια επιχειρεί να περάσει την Ελλάδα από το στάδιο της παθητικής κατανάλωσης εξοπλισμών στη φάση της ενεργούς παραγωγής τεχνολογίας.Η μετάβαση αυτή, αν εφαρμοστεί, μπορεί να δημιουργήσει νέο παραγωγικό υπόδειγμα – όπου η ασφάλεια, η καινοτομία και η οικονομία συμβαδίζουν.

Όμως, οι προκλήσεις είναι μεγάλες:η γραφειοκρατία, η αποσπασματική πολιτική συνέχιση και η έλλειψη συντονισμού απειλούν να ακυρώσουν το όραμα.Η επιτυχία θα κριθεί όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.

Η «Ατζέντα 2030» δεν είναι απλώς ένα εξοπλιστικό σχέδιο. Είναι μια δήλωση εθνικής αυτοπεποίθησης – μια προσπάθεια η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, παράγοντας ασφάλεια, αλλά και αξία.

Αν το σχέδιο ευοδωθεί, θα σημάνει την αναγέννηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και θα καθιερώσει τη χώρα ως παραγωγό τεχνολογίας και στρατηγικής γνώσης στο διεθνές περιβάλλον.