Πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια για 55 έργα, ξεπερνώντας κατά πολύ την εκτίμηση των 70 εκατομμυρίων, σε μια αγορά που παλεύει με ύφεση και αβεβαιότητα. Η βρετανίδα συλλέκτρια, 80 ετών σήμερα, αποχαιρετά ένα κομμάτι της ψυχής της, μετατρέποντας το σπίτι της στο Μέιφερ του Λονδίνου –ένα «μουσείο ζωντανό»– σε θρύλο. Και η αγορά, που έβλεπε τιμές να καταρρέουν, πήρε ανάσα: 70% των έργων πούλησε πάνω από την εκτίμηση, με 25% πλειοδότες γυναίκες. Ο Sotheby’s Europe χαρακτηρίζει αυτή την πώληση «την υψηλότερη για ιδιωτική συλλογή στη σύγχρονη ιστορία του Λονδίνου».
Ο Μαγκρίτ και οι Λαλάν: Τα αριστουργήματα που «έλαμψαν»
Στο επίκεντρο, ο Ρενέ Μαγκρίτ, ο βασιλιάς του σουρεαλισμού. Το «Statue Volante» (1958), ένα γλυπτό που παίζει με την ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα, έσπασε το φράγμα των 13,7 εκατομμυρίων δολαρίων, ξεπερνώντας την εκτίμηση κατά 30%. Είναι το δεύτερο ακριβότερο έργο του Μαγκρίτ σε δημοπρασία, μετά το «Empire of Light» που έφτασε τα 121 εκατομμύρια το 2024. Και το «Tête» (1960), ένα γύψινο γλυπτό, πούλησε για 1,2 εκατομμύρια – ρεκόρ για τέτοιο υλικό του καλλιτέχνη.
Δεν υστερούσαν και οι Λαλάν, το δίδυμο François-Xavier και Claude. Εννέα έργα τους, πολλά φτιαγμένα ειδικά για την Καρπίδα, έφυγαν από 930.000 έως 4,9 εκατομμύρια δολάρια. Το «Phytomorphic Mirror» και το φωτιστικό τοίχου (1995), παραγγελία της συλλέκτριας, πούλησαν σχεδόν οκτώ φορές πάνω από την εκτίμηση μετά από δεκάλεπτο «πόλεμο» προσφορών – 4,8 εκατομμύρια δολάρια για ένα σετ που έγινε σύμβολο της «πράσινης» σουρεαλιστικής τέχνης.
Η Καρπίδα: Μια «ντίβα» που άλλαξε το παιχνίδι
Γεννημένη στο Μάντσεστερ σε εργατική οικογένεια, η Πολίν Καρπίδα έφτασε στην Αθήνα στα 23 της με ελάχιστα στη τσέπη και άνοιξε μπουτίκ «My Fair Lady», εισάγοντας μόδα από Γαλλία και Ιταλία. Εκεί γνώρισε τον Κώστα Καρπίδα, ιδρυτή της Αρχιρόδον, και μαζί έχτισαν μια συλλογή που ξεκίνησε από ιμπρεσιονισμό και κατέληξε σε σουρεαλισμό – με τον Αλέξανδρο Ιόλα ως μέντορα. «Ο Ιόλας μου άνοιξε τα μάτια – μου έμαθε να βλέπω την ομορφιά του παρελθόντος για να εκτιμήσω το παρόν», λέει η ίδια.
Το σπίτι της στο Μέιφερ έγινε θρύλος: Animal print τοίχοι, βιβλία φιλοσοφίας δίπλα σε Πικάσο, Μαγκρίτ και Νταλί να «συνομιλούν» με design από Bonetti και Dubreuil. «Δεν ήταν συλλογή – ήταν ζωή», λέει ο Ουρς Φίσερ, που τη γνώρισε στην Ύδρα και της αφιέρωσε γλυπτό κεριού που έλιωνε αργά. «Είναι ντίβα με την καλύτερη έννοια – μυστήριο, ιστορίες, χειρόγραφες επιστολές». Το 2023, ο Φίσερ την απεικόνισε να κοιτάζει «Three Graces» (ρωμαϊκό γλυπτό που είχε πουλήσει στο Met) – σύμβολο της «προσωρινής θεματοφύλακας».
«Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως προσωρινό κηδεμόνα», γράφει η Καρπίδα. «Τώρα, τα έργα πρέπει να βρουν νέους θεματοφύλακες». Η δωρεά της στο Πανεπιστήμιο Μάντσεστερ (2012): 90 έργα + υποτροφίες.
Η αγορά τέχνης: Ανάσα σε εποχή ύφεσης
Παρά την παγκόσμια ύφεση (πωλήσεις -12% το 2024, Art Basel Report), η συλλογή Καρπίδα έφερε φως: 70% έργων πούλησε πάνω από εκτίμηση, 25% πλειοδότες γυναίκες. Σουρεαλισμός +65% από 2020 (Artnet), με Μαγκρίτ ρεκόρ 121 εκατ. $ το 2024. Η Καρπίδα, με 75% έργων «άφαντα» 25 χρόνια, έφερε «φρέσκο» υλικό – και η αγορά, με 1,7 τρισ. $ όγκο, πήρε ώθηση.
Ο Όλιβερ Μπάρκερ (Sotheby’s): «Η Πολίν είναι grande dame – η τελευταία αυτοδίδακτη ντίβα του 20ού αιώνα. Χτίσε συλλογή με πάθος και γνώση, και τώρα την περνάει στην επόμενη γενιά».
Η Καρπίδα συνεχίζει: «Θα μαζεύω πάντα – αλλά τώρα, αφήνω χώρο για καινούργια όνειρα».
Πηγή: Pagenews.gr