Η ουκρανική διαπραγματευτική ομάδα βρίσκεται καθ’ οδόν προς τις ΗΠΑ, σε μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της διπλωματικής προσπάθειας από το ξέσπασμα του πολέμου το 2022. Με επικεφαλής πλέον τον Ρουστέμ Ουμέροφ, πρώην υπουργό Άμυνας και νέο γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, το Κίεβο επιχειρεί να επανακαθορίσει τη στρατηγική του ενόψει μιας πρωτοβουλίας που παραμένει αμφιλεγόμενη και γεμάτη παγίδες.
Ανακατατάξεις στο Κίεβο – Νέα εποχή ή νέα κρίση;
Η αποχώρηση του Άντριι Γερμάκ, προσωπάρχη του προέδρου και μέχρι πρότινος «αρχιτέκτονα» της ουκρανικής διαπραγματευτικής προσέγγισης, λόγω έρευνας για διαφθορά, δημιούργησε έντονη αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό. Ο Ζελένσκι απάντησε άμεσα με αναδιάρθρωση της ομάδας, δείχνοντας ότι θέλει μια ενισχυμένη και πολιτικά καθαρήαποστολή στις ΗΠΑ.
Αν και και το όνομα του Ουμέροφ έχει ακουστεί σε παλαιότερες έρευνες, ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή. Η εμπειρία του στις συνομιλίες –από ανταλλαγές αιχμαλώτων μέχρι επαναπατρισμό σορών στρατιωτών– τον καθιστά, σύμφωνα με το Κίεβο, έναν ρεαλιστή διαπραγματευτή με γνώση της ρωσικής στρατηγικής.
Το αμερικανικό σχέδιο των 28 σημείων – Υποσχέσεις, κενά και εντάσεις
Το σχέδιο της κυβέρνησης Τραμπ, ακόμη και μετά τις τροποποιήσεις στη Γενεύη, παραμένει ένα πλαίσιο με αρκετά θολάσημεία. Το πιο εκρηκτικό αφορά τη ρωσική απαίτηση για πλήρη έλεγχο του Ντόνετσκ — μια απαίτηση που το Κίεβο χαρακτηρίζει αδιαπραγμάτευτη “κόκκινη γραμμή”.
Η αμερικανική στρατηγική διατήρησης παράλληλων συνομιλιών τόσο με Ουκρανία όσο και με Ρωσία μπορεί να δημιουργεί την εικόνα κινητικότητας, όμως στην πράξη αφήνει τις δύο πλευρές πολύ μακριά η μία από την άλλη.
Η απόφαση Τραμπ να αποσύρει την προθεσμία για συμφωνία έως την Ημέρα των Ευχαριστιών επιβεβαιώνει ότι η πρωτοβουλία βρίσκεται μακριά από ουσιαστική κατάληξη. Η επικείμενη συνάντηση του απεσταλμένου του, Στιβ Γουίτκοφ, στη Μόσχα εκτιμάται ότι θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερα από τα βαθιά ρήγματα της διαδικασίας.
Τι διακυβεύεται για το Κίεβο – Το δίλημμα “κακή συμφωνία ή καμία συμφωνία”
Καθώς η διεθνής υποστήριξη παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και η Ρωσία προβάλλει σκληρές απαιτήσεις, το Κίεβο βρίσκεται μπροστά σε ένα ανησυχητικό στρατηγικό δίλημμα: να αποδεχθεί μια συμφωνία με επώδυνους όρους ή να συνεχίσει έναν πόλεμο χωρίς ορατό τέλος.
Στο τραπέζι παραμένουν προτάσεις για:
- εγγυήσεις ασφαλείας,
- μελλοντικά πακέτα ανοικοδόμησης,
- πιθανά μοντέλα ουδετερότητας,
- περιορισμούς στρατιωτικών δυνατοτήτων,
- μηχανισμούς επιτήρησης συμφωνίας.
Όμως η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών —από τις Συμφωνίες του Μινσκ μέχρι άτυπες διαμεσολαβήσεις— δείχνει ότι τέτοια πλαίσια συχνά καταρρέουν στο στάδιο της εφαρμογής, ιδιαίτερα όταν το έδαφος παραμένει διεκδικούμενο και το πολιτικό κλίμα πολωμένο.
Μια ειρήνη υπό πίεση
Η ουκρανική διπλωματία κινείται σήμερα ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενες δυνάμεις:
- Την ανάγκη επίτευξης ειρήνης για έναν εξαντλημένο πληθυσμό και μια οικονομία που παλεύει για επιβίωση.
- Την ανάγκη διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής νομιμοποίησης του Κιέβου απέναντι σε μια ρωσική ηγεσία που προβάλλει αμετακίνητους όρους.
Η αποστολή στις ΗΠΑ αποτελεί, με άλλα λόγια, μια προσπάθεια να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στο εφικτό και το αποδεκτό. Όμως όσο οι γραμμές παραμένουν σκληρές και οι απαιτήσεις ασυμφιλίωτες, ο δρόμος προς την «αξιοπρεπή ειρήνη» που ζητά ο Ζελένσκι μοιάζει μακρινός — και γεμάτος πολιτικά και γεωστρατηγικά ναρκοπέδια.
Είναι μια στιγμή όπου η διπλωματία δοκιμάζεται, η υπομονή εξαντλείται και οι ισορροπίες αλλάζουν, όχι πάντα προς όφελος της σταθερότητας.
Πηγή: pagenews.gr