Η Ευρώπη στο μέτωπο μόνη: Ο Τραμπ παγώνει την Ουκρανία και αλλάζει τη Δύση

Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα: Η Ευρώπη πληρώνει, ο Τραμπ αποφασίζει, η Ουκρανία περιμένει

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μπήκε αισίως στο τέταρτο έτος της∙ όμως το πραγματικό σοκ για το Κίεβο δεν έρχεται από το μέτωπο, αλλά από την Ουάσινγκτον. Με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παγώσει κάθε νέα χρηματοδότηση, αφήνοντας την Ουκρανία σε μια ιστορική καμπή: για πρώτη φορά από το 2022, η Δύση δεν είναι ενιαία.

Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη—καθυστερημένα αλλά αποφασιστικά—έχει μετατραπεί στον βασικό χρηματοδότη, διαθέτοντας σχεδόν €50 δισ. μόνο το 2025 σε στρατιωτική, οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια. Η αντιστροφή ρόλων είναι εντυπωσιακή: από την εποχή όπου οι ΗΠΑ ηγούταν με πάνω από €100 δισ., τώρα είναι η ΕΕ που κρατά ζωντανή την ουκρανική άμυνα.

Τα νέα δεδομένα στο πεδίο της σύγκρουσης

Η πρόσφατη καταγραφή του Ukraine Support Tracker αποτυπώνει κάτι που μέχρι χθες θεωρούνταν αδιανόητο: η Ευρώπη έχει αναλάβει σχεδόν ολόκληρο το βάρος του πολέμου, κι αυτό σε μια περίοδο όπου:

• οι αμυντικές βιομηχανίες της Ευρώπης πιέζονται στα όρια,
• οι κοινωνίες εμφανίζονται κουρασμένες από τον πόλεμο,
• και οι Ρώσοι κερδίζουν έδαφος στο μέτωπο, επωφελούμενοι από την αμερικανική «σιωπή».

Η απουσία των ΗΠΑ δεν είναι απλώς λογιστική∙ είναι στρατηγικό κενό που η Μόσχα σπεύδει να εκμεταλλευτεί. Το Κρεμλίνο γνωρίζει ότι χωρίς τον αμερικανικό εξοπλισμό και τις μυστικές υπηρεσίες, η ουκρανική άμυνα χάνει το πιο κρίσιμο της όπλο: τη μακροπρόθεσμη αντοχή.

Τραμπ και νέα δόγματα: Η Αμερική επιστρέφει στον απομονωτισμό;

Ο παγωμένος λογαριασμός προς το Κίεβο δεν είναι απλώς μια απόφαση τακτικής∙ είναι ένδειξη του νέου δόγματος Τραμπ:

«America First σημαίνει Europe Alone.»

Η Ουάσινγκτον, αντί να βλέπει τον πόλεμο ως ζήτημα δυτικής ασφάλειας, τον αντιμετωπίζει ως ευρωπαϊκό πρόβλημα, μετατοπίζοντας έτσι τεράστιο βάρος στις αποθήκες, στα ταμεία και στις κυβερνήσεις της ΕΕ.

Η Ευρώπη, με τη σειρά της, βρίσκεται αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα:

• είτε να εξοπλίζει μόνη της την Ουκρανία, αναπτύσσοντας στρατιωτική αυτονομία που ονειρευόταν εδώ και δεκαετίες,
• είτε να αποδεχτεί ότι η Δύση, όπως τη γνωρίσαμε από το 1945 μέχρι σήμερα, καταρρέει.

Μπορεί η ΕΕ να σηκώσει τον πόλεμο;

Η απάντηση είναι όσο πολιτική, τόσο και οικονομική.

Η Ευρώπη διαθέτει τη βιομηχανία, αλλά όχι πάντα την πολιτική βούληση. Διαθέτει τους πόρους, αλλά όχι την κοινή στρατηγική. Και, κυρίως, διαθέτει τη βούληση να στηρίξει την Ουκρανία—αλλά όχι την ικανότητα να αντικαταστήσει πλήρως τις ΗΠΑ.

Ορισμένοι αναλυτές προειδοποιούν ότι το 2025 αποτελεί το κρίσιμο έτος: αν δεν αποκατασταθεί η ενότητα στη Δύση, υπάρχει ορατός κίνδυνος ο πόλεμος να παγιώσει μια ρωσική επικράτηση που θα αλλάξει την αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης για μια γενιά.

 Η Ευρώπη πρέπει να μάθει να πολεμά μόνη

Το τελικό ερώτημα είναι περισσότερο υπαρξιακό παρά στρατιωτικό:

Μπορεί η Ευρώπη να υπερασπιστεί τις αξίες της χωρίς την Αμερική;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι απλώς πόλεμος χαρακωμάτων. Είναι το σημείο όπου κρίνεται: η συνοχή της Δύσης, η ασφάλεια των ευρωπαϊκών κρατών, η αξιοπιστία των διεθνών συμμαχιών.

Και καθώς ο Τραμπ πατάει «pause» στην Ουάσινγκτον, η Ευρώπη αναγκάζεται να πατήσει «play»—μόνη της.

Πηγή: pagenews.gr