Κατερίνα Τσάβαλου: «Ξαναγεννιέμαι μέσα από την τέχνη, τη μητρότητα και την αλήθεια μου»

«Όλη μου η ζωή είναι μια ιστορία αγάπης: για το παιδί μου, για την τέχνη μου, για τον άνθρωπο», λέω και χαμογελώ. Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που έκρυβε πράγματα — πάντα επέλεγα να μιλάω ανοιχτά και καθαρά. Κι όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο νιώθω πως η αλήθεια μου είναι η δύναμή μου, όχι η αδυναμία μου.

Στη συνέντευξη αυτή, στο vidcast UNFILTERED pagenews.gr και τη δημοσιογράφο Σοφία Χύτου ,θέλησα να μιλήσω όπως είμαι: αυθόρμητη, ζεστή, παρορμητική, συναισθηματική, αληθινή. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να ξεδιπλώσω τον κόσμο μου.

Η σχέση μου με την τηλεόραση και το θέατρο

«Η τηλεόραση μου λείπει… και το λέω με αγάπη μεγάλη».Έχω κάνει όμορφες δουλειές, συνεργασίες που μου έμειναν στην καρδιά και ανθρώπους που έγιναν φίλοι ζωής. Δεν φοβήθηκα ποτέ τον ανταγωνισμό – υπάρχει παντού, σε κάθε επάγγελμα. Αυτό που φοβήθηκα ήταν πάντα οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη δύναμή τους λάθος.

Αλλά εγώ είμαι από τους ανθρώπους που δε σκύβουν το κεφάλι.Πάντα έλεγα:«Η δουλειά μου είναι χαρά. Αν πάψει να είναι χαρά, τότε δεν έχω λόγο να είμαι εκεί».

Το θέατρο…

Αχ, το θέατρο είναι άλλο πράγμα.Είναι σαν έναν μεγάλο, σταθερό έρωτα που δεν τελειώνει ποτέ.Με γεμίζει, με «στρώνει», με παρηγορεί, με ξεγυμνώνει.Όταν ανεβαίνω στη σκηνή νιώθω πως ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, ακόμα κι όταν τον έχω χάσει για λίγο στη ζωή.Και ναι, επιστρέφω. Με θέληση. Με όρεξη. Με όλο το φως που έχω.

Η μητρότητα: η πιο βαθιά, τρυφερή μου αλήθεια

«Η μητρότητα δεν με άλλαξε… με μετέμορφωσε».Δεν είμαι πια η ίδια γυναίκα.Η κόρη μου είναι ο καθρέφτης μου, το μέτρο μου, η γαλήνη μου.Της μιλάω με ειλικρίνεια, χωρίς να τη φορτώνω, αλλά χωρίς να την κοροϊδεύω.Θέλω να γίνει άνθρωπος που πατάει γερά, που ξέρει να ζητάει, να προστατεύει τον εαυτό της και να διεκδικεί.

Ζούμε μαζί, οι δυο μας, με μια τρυφερότητα που δεν περιγράφεται.Και ναι, παρά το χωρισμό, υπάρχει σεβασμός, επικοινωνία, προτεραιότητα στο παιδί.Έτσι πρέπει.

Και δεν ντρέπομαι να πω πως είναι δύσκολο.Η πολιτεία δεν βοηθά αρκετά.Μια εργαζόμενη μητέρα συχνά παλεύει μόνη.

Αλλά εγώ πάντα πίστευα πως:«Όταν έχεις αγάπη, βρίσκεις δύναμη. Όταν έχεις παιδί, βρίσκεις νόημα».

Για το #MeToo και την κοινωνία μας

Δεν ωραιοποιώ τίποτα.«Στην Ελλάδα έχουμε πολλή δουλειά ακόμα… και αυτό με στεναχωρεί».Το #MeToo ήταν σημαντικό, αναγκαίο, δυνατό.Αλλά δεν άλλαξε όλα όσα πρέπει.

Έζησα εποχές που το «φώναξε λίγο παραπάνω» ήταν φυσιολογικό. Δεν ήταν.Όμως δεν πιστεύω ότι το θέατρο είναι αυτό που κάποιοι λένε. Δεν είναι “μεγάλο κρεβάτι”. Είναι μεγάλος ναός… όταν το υπηρετείς σωστά.

Και σε όποιον νέο άνθρωπο θέλει να μπει στο χώρο λέω:«Αν το αγαπάς, μπες μέσα. Δούλεψε. Μην επιτρέπεις σε κανέναν να καθορίσει την αξία σου».

Για την κοινωνία, την πολιτική, την Ελλάδα που ονειρεύομαι

Δεν κρύβομαι:«Με ενδιαφέρει η πολιτική γιατί με αφορά η ζωή των ανθρώπων».Αλλά συχνά νιώθω πως η εμπιστοσύνη μας δοκιμάζεται.Όταν έγιναν τα Τέμπη, πληγώθηκα βαθιά.Το αίσθημα αδικίας με έχει μέσα μου ακόμα.

Ονειρεύομαι μια Ελλάδα πιο τρυφερή.Πιο δίκαιη.Πιο αληθινή.

Μια Ελλάδα που στηρίζει τις γυναίκες, τα παιδιά, τις μονογονεϊκές οικογένειες.Μια Ελλάδα που αγκαλιάζει, όχι που βάζει εμπόδια.

Η δύναμη της τέχνης – η δική μου θεραπεία

«Η τέχνη με κράτησε όρθια. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο».Και είναι αυτό που θέλω να κάνω για όλη μου τη ζωή.Να δίνω κάτι. Να αφήνω κάτι. Να ακουμπάω ψυχές.

Δεν θέλω να χρησιμοποιώ την τέχνη για πολιτική.Θέλω να τη χρησιμοποιώ για άνθρωπο.Για συναισθήματα.Για αλήθειες.Για φως.

 Ο λόγος της καρδιάς μου

«Εύχομαι υγεία. Πρώτα ψυχική. Μετά σωματική.Εύχομαι να μη φοβάστε να αγαπάτε.Εύχομαι να μη σταματήσετε να ονειρεύεστε.Και εύχομαι, πάνω απ’ όλα… να πιστεύετε ότι το καλό πάντα νικάει».

Εγώ αυτό πιστεύω.Αυτό θέλω να δίνω.Και αυτό είμαι:μια γυναίκα, μια μάνα, μια ηθοποιός που συνεχίζει — με αγάπη, με αλήθεια και με ανοιχτή καρδιά.

Πηγή: pagenews.gr