Ο χώρος της κεντροαριστεράς κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Προσωπικές φιλοδοξίες, αντιδημοκρατικές πρακτικές, εμμονές σε έναν παρωχημένο και αδιέξοδο μικρόκοσμο καρεκλών και θέσεων, διαδικτυακές επιθέσεις άνευ προηγουμένου μεταξύ πρώην συντρόφων, αφ’ υψηλού θεώρηση της μιας και μόνης αλήθειας της Αριστεράς και -κυρίως- αρχηγοκεντρικοί σχεδιασμοί, κατακερμάτισαν τον χώρο που οραματιζόμαστε ότι θα αποτελούσε τον άλλο πόλο απέναντι στη λαίλαπα του καθεστώτος Μητσοτάκη.
Την ίδια ώρα η κοινωνία υποφέρει και ζητά λύσεις.
►Το έγκλημα των Τεμπών παραμένει χωρίς τιμωρία, «αγκάθι» στην καρδιά του Κράτους Δικαίου.
►Οι πτυχές του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ παρουσιάζονται στην αίθουσα της Εξεταστικής Επιτροπής, σαν σίριαλ με επεισόδια τρις εβδομαδιαίως. Και οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα, αυτά που πήγαν στις τσέπες επιτηδείων, με τη συνεπικουρία προθύμων «γαλάζιων» στελεχών και λοιπών παρατρεχάμενων της ΝΔ.
►Η ακρίβεια χτυπά «κόκκινο». Έρχονται γιορτές και οι οικογένειες κόβουν έξοδα και δεινοπαθούν να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη.
►Η στεγαστική κρίση έχει προ πολλού κάνει την εμφάνισή της στερώντας στους νέους ανθρώπους το όνειρο για το μέλλον.
►Το δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί σοβαρά, η δημόσια εκπαίδευση αγκομαχά να καλύψει κενά και απαιτήσεις, τα ΕΛΤΑ αποψιλώνονται από προσωπικό και αρμοδιότητες ελέω ιδιωτικών συμφερόντων, οι Τράπεζες κλείνουν υποκαταστήματα και ΑΤΜ αδιαφορώντας για τους πολίτες, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν γονατίσει στην κυριολεξία από την φορολογία και την υπέρμετρη γραφειοκρατία και τα νέα ζευγάρια φοβούνται να μεγαλώσουν την οικογένειά τους σε ένα αβέβαιο μέλλον, μιας εχθρικής για τις κοινωνικές ανάγκες χώρας.
Και εμείς χαμένοι στον δικό μας μικρόκοσμο αναλισκόμαστε σε συζητήσεις επί συζητήσεων: Αν ο Τσίπρας είχε κόσμο στην παρουσίαση του βιβλίου του, αν ο Κασσελάκης επιδιώκει συνεργασίες εκτός Αριστεράς, αν θα διαλυθεί ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν έχει εσωκομματικές κόντρες ο Ανδρουλάκης και αν η Ζωή μίλησε περισσότερη ώρα στη Βουλή.
Πρέπει να αλλάξουμε ρότα, αγαπητές και αγαπητοί σύντροφοι και συνοδοιπόροι. Γιατί αυτά που αναμασάμε στον πολιτικό μικρόκοσμό μας δεν ενδιαφέρουν καθόλου την κοινωνία στην παρούσα συγκυρία.
Αυτό που «πονάει» τον κόσμο, τους συμπατριώτες μας, είναι το μέλλον τους, το μέλλον των παιδιών τους.
►Η ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ζωή.
►Η απαίτηση για δικαιοσύνη που παραμένει ισχυρή και φλογερή.
►Η δίψα για αλήθεια που δεν λέει να κοπάσει.
►Η αποστροφή για τις μεγαλοστομίες, την έλλειψη ντροπής και μέτρου.
►Η απέχθεια για την αλαζονεία της εξουσίας και η απελπισία για την απάνθρωπη αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολλών.
►Ο φόβος ότι ο σχεδιασμός του μέλλοντος γίνεται με όρους κόστους-οφέλους και όχι με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ελπίδα ζητούν, προοπτικές, δικαιοσύνη, αλήθεια και ουσιαστική μέριμνα.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε παρά να είμαστε απέναντι στην Κυβέρνηση που οδήγησε τους συμπολίτες μας σε αυτή την κατάσταση, σε όσους συναίνεσαν και ψήφισαν αντιλαϊκά μέτρα και σε εκείνους που με τη συμμετοχή ή την ανοχή τους οδήγησαν την Ελλάδα στο δρόμο της συσκότισης, της συγκάλυψης, της βαθιάς σήψης και της φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης.
Μακριά από τους αλαζόνες, τους έχοντες ιδιοκτησιακή αντίληψη, από αυτούς που κουνούν το δάκτυλο και δηλώνουν ότι είναι «ντροπή και ντρέπονται» αντί να κατεβάζουν το κεφάλι από τύψεις.
Με αυτούς τους ανθρώπους, που πόρρω απέχουν από το να είναι ουσιαστικοί εκπρόσωποι του ελληνικού λαού εξυπηρετώντας ολοφάνερα μόνο δικές τους φιλοδοξίες και συμφέροντα, προσωπικά ήμουν, είμαι και θα είμαι απέναντι.
Σε κάθε περίπτωση και με κάθε κόστος, προσωπικό ή πολιτικό.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Και η Κεντροαριστερά πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μπορούμε ούτε να αποθεώνουμε αρχηγούς και να δίνουμε «λευκές επιταγές», ούτε να συμπεριφερόμαστε σαν χολωμένες εφηβικές παρέες που δεν μιλάνε η μία στην άλλη.
Μια κουβέντα που πρέπει να γίνει και ένας διάλογος που πρέπει να ανοίξει, με όρους ισότητας και στη βάση προγραμματικών θέσεων, δεν πρέπει να συναντήσει εμπόδια από αρχηγισμούς και εκ των προτέρων αποκλεισμούς. Και πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση, από τον λαό προς την κορυφή, όχι αντίστροφα.
Άλλως, ουδείς θα δικαιούται κατόπιν εορτής να διαμαρτύρεται για το ζόφο που βιώνουμε. Γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι όσοι μπάζωσαν την αλήθεια στα Τέμπη, εκείνοι που θεωρούν τις παρακολουθήσεις αξιωματούχων και πολιτών δικαίωμα του «αφέντη-ηγέτη», όσοι θεωρούν κανονικότητα το φαγοπότι στον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι αλληλοχειροκροτούμενοι της Βουλής που αδιαφορούν για τις πληγές της κοινωνίας, είναι ικανοί για τα πάντα.
Για τον πλέον ολισθηρό, αντιδημοκρατικό, αντιθεσμικό κατήφορο.
Ο καθείς λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες του!
*Ο Αλέξανδρος Αυλωνίτης είναι δικηγόρος, βουλευτής Κέρκυρας, ιδρυτικό μέλος στο Κίνημα Δημοκρατίας
Πηγή: pagenews.gr