Δικαιοσύνη πολυτελείας ή δημόσιο αγαθό;
Την τελευταία δεκαετία, τα νομικά έξοδα αυξάνονται με ρυθμό σχεδόν διπλάσιο από τον πληθωρισμό, την ώρα που η τεχνολογία θα έπρεπε να τα μειώνει. Το νομικό επάγγελμα έχει επιβιώσει πείθοντας τους Αμερικανούς ότι η σπανιότητα από μόνη της είναι αρετή. Ότι όσο πιο δύσκολο είναι να αποκτήσεις πρόσβαση σε δικηγόρο, τόσο πιο «ποιοτική» είναι αυτή η πρόσβαση.
Όμως μια συντεχνία δεν είναι θεματοφύλακας του δημοσίου συμφέροντος. Είναι απλώς μια οργανωμένη ομάδα που προστατεύει τα συμφέροντα των μελών της. Η χρέωση ανά ώρα και τα κλειστά συστήματα αδειοδότησης είναι πολύ πιθανό να καταλήξουν εκεί όπου έχουν καταλήξει ήδη οι πολυτελείς, δεμένες νομικές αναφορές που μαζεύουν σκόνη σε βιβλιοθήκες: σε σύμβολα μιας εποχής που ξεπεράστηκε.
Το BAR μπορεί να αντισταθεί επικαλούμενο την παράδοση, καλλιεργώντας φόβο και σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τους κανόνες. Ή μπορεί να ανοίξει τις πόρτες στην καινοτομία, να επιτρέψει περισσότερους δρόμους προς τη δικηγορία, να αγκαλιάσει την τεχνητή νοημοσύνη ως εργαλείο και όχι ως απειλή.
Αν η αποτυχία μιας Καρντάσιαν χρειάζεται για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση, τότε ίσως το πραγματικό μάθημα δεν είναι δικό της, αλλά δικό μας. Η δικαιοσύνη δεν προορίζεται να είναι είδος πολυτελείας.
Πηγή: Pagenews.gr