Το πολιτικό μήνυμα πίσω από την απουσία
Η δημόσια παρέμβαση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, άλλοτε στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, δεν είναι μια απλή ανάρτηση. Είναι ένα πολιτικό σήμα κινδύνου προς όλο το προοδευτικό φάσμα και ταυτόχρονα μια εύγλωττη παραπολιτική χειρονομία: την ημέρα της παρουσίασης της «Ιθάκης», εκείνος δεν ήταν εκεί.
Και η απουσία του —σε μια βραδιά που παρουσιάστηκε ως η επιστροφή Τσίπρα στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης— υπήρξε πιο ηχηρή από πολλές παρουσίες.
Το διπλό μήνυμα Σακελλαρίδη: κριτική και αποστασιοποίηση
Ο Σακελλαρίδης επιλέγει να μιλήσει σε πρώτο χρόνο για «βαθιά κρίση αξιοπιστίας της Αριστεράς» και ταυτόχρονα να στοχεύσει τον πρώην πρωθυπουργό με οξύ τρόπο.
Στο κείμενό του υποστηρίζει ότι:«Το πολιτικό πρότζεκτ του Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την ανατροπή της πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη».
Αυτή η φράση δεν σχολιάζει απλώς το νέο βιβλίο του Τσίπρα —αποδομεί τη φιλοδοξία του εγχειρήματος να αποτελέσει «επαναπατρισμό» της απογοητευμένης προοδευτικής βάσης.
Για τον Σακελλαρίδη, οι ευθύνες δεν είναι «μεταφυσικές».Δεν ήρθαν από το πουθενά, ούτε από «σκοτεινή δύναμη».«Ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετείται υπερβατικά… λες και ίπταται υπεράνω των ευθυνών του».
Στην παραπολιτική ανάγνωση, αυτό δεν είναι απλώς κριτική∙ είναι σπάσιμο δεσμών με έναν πολιτικό χώρο όπου ο ίδιος υπήρξε επί χρόνια κομβικό πρόσωπο.
Το προοδευτικό σύστημα που «ανήκει» στον Τσίπρα
Ιδιαίτερο βάρος έχει και η εξής αιχμηρή αναφορά:«Ο Τσίπρας βάλλει εναντίον ενός πολιτικού συστήματος που στο προοδευτικό του σκέλος είναι ο αρχιτέκτονάς του».
Πολιτικά μεταφραζόμενο, αυτό σημαίνει ότι ο Σακελλαρίδης θεωρεί τον Τσίπρα υπεύθυνο για όσα σήμερα κατηγορεί: την κατάρρευση του προοδευτικού μπλοκ επιρροής, την αδυναμία ηγεμονίας, την απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας.
Η εσωστρέφεια της Νέας Αριστεράς, η σιωπή πολλών στελεχών και οι αγωνίες της βάσης λειτουργούν ως φόντο σε αυτή την τοποθέτηση.
Στο παρασκήνιο, η απουσία Σακελλαρίδη από το Παλλάς ερμηνεύεται με τρεις τρόπους:
- Σήμα διαφοροποίησης προς τους «παλιούς» του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν την «Ιθάκη» ως ευκαιρία ανασυγκρότησης.
- Μήνυμα στον Χαρίτση, που προσπαθεί να κρατήσει ενωμένη τη Νέα Αριστερά, ότι η στρατηγική πρέπει να αλλάξει.
- Προειδοποίηση στο προοδευτικό κοινό ότι η επαναφορά Τσίπρα δεν αποτελεί πραγματική πολιτική διέξοδο.
Στον πολιτικό μικρόκοσμο της κεντροαριστεράς, αυτή η παρέμβαση έγινε δεκτή με έκπληξη, αλλά και με ανακούφιση σε κύκλους που πίστευαν πως κάποιος έπρεπε «να το πει».
Η «Ιθάκη» και το δίλημμα της Καλυψώς
Με μια χαρακτηριστική ποιητική αιχμή, ο Σακελλαρίδης σημειώνει:«Φοβάμαι ότι η τελική κατάληξη θα είναι το νησί της Καλυψώς, με την ψευδαίσθηση ότι έχει πατήσει στην Ιθάκη.»
Πολιτικά, αυτό ερμηνεύεται ως εξής: Η προσπάθεια Τσίπρα να παρουσιαστεί ως ο φυσικός ηγέτης του προοδευτικού χώρου μπορεί να εγκλωβίσει την Αριστερά σε μια αυταπάτη επιστροφής, χωρίς προοπτική εξουσίας.
Η Αριστερά σε αναζήτηση νέας ταυτότητας
Ο Σακελλαρίδης περιγράφει μια Αριστερά που:
- δεν εμπνέει,
- δεν πείθει,
- δεν κινητοποιεί,
- δεν έχει ηγεμονικό αφήγημα.
Και καλεί τη Νέα Αριστερά να παίξει κομβικό ρόλο σε ένα νέο χώρο συνεργασίας και κοινής δράσης, που θα σπάσει τη μονοκρατορία της Δεξιάς στο πεδίο του «εφικτού».
Δεν είναι εύκολο — όπως λέει και ο ίδιος:«Εύκολο; Σίγουρα όχι. Απαραίτητο; Με βεβαιότητα.»
Το πολιτικό αποτύπωμα της παρέμβασης
Η τοποθέτηση Σακελλαρίδη δεν είναι ένα ξέσπασμα απογοήτευσης, αλλά ένα στρατηγικό πολιτικό μήνυμα: ο προοδευτικός κόσμος δεν μπορεί να επαναπαυθεί σε μια «επιστροφή Τσίπρα» αν αυτή δεν συνοδεύεται από πειστική πρόταση εξουσίας.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η παρέμβαση έρχεται την ώρα που:
- η κοινωνική δυσαρέσκεια αναζητά φορέα έκφρασης,
- η Νέα Αριστερά προσπαθεί να βρει ταυτότητα,
- και ο Τσίπρας επιχειρεί να ξαναμπεί στο πολιτικό κέντρο βάρους.
Η ένταση, το ρήγμα και οι υπόγειες διεργασίες δείχνουν ότι η μάχη για την ηγεμονία στο προοδευτικό στρατόπεδο μόλις ξεκίνησε — και η «Ιθάκη» ίσως αποδειχθεί ο πιο αμφιλεγόμενος σταθμός αυτής της διαδρομής.
Πηγή: pagenews.gr