Τι φοβούνται οι ρυθμιστικές αρχές
Ακριβώς αυτό το μέγεθος είναι που κάνει τη συμφωνία «κόκκινο πανί» για ρυθμιστικές αρχές και πολιτικούς. Η κυβέρνηση Τραμπ, σύμφωνα με αμερικανικά μέσα, αντιμετωπίζει τη συγχώνευση με έντονο σκεπτικισμό, ενώ η γερουσιαστής Ελίζαμπεθ Γουόρεν μίλησε ευθέως για «εφιάλτη αντιμονοπωλιακής πολιτικής».
Το βασικό επιχείρημα των επικριτών είναι απλό: ένας ενιαίος κολοσσός που θα ελέγχει σχεδόν τη μισή αγορά streaming κινδυνεύει να συμπιέσει τον ανταγωνισμό, να ανεβάσει τις συνδρομές, να περιορίσει τις επιλογές των καταναλωτών και να συγκεντρώσει υπερβολική ισχύ στα χέρια μιας μόνο εταιρείας.
Πέρα από τις πλατφόρμες, υπάρχει και το ζήτημα του ίδιου του στούντιο. Η Warner Bros. παραμένει ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά brands στον κόσμο. Η μεταφορά του κάτω από την “ομπρέλα” της Netflix αναζωπυρώνει τους φόβους ότι ο αριθμός των μεγάλων κυκλοφοριών στις αίθουσες, αλλά και η χρονική απόστασή τους από τις πλατφόρμες, θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο.
Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης θεωρείται δεδομένο ότι θα εξετάσει εξονυχιστικά τη συμφωνία. Τέτοιες αξιολογήσεις μπορεί να διαρκέσουν από μερικούς μήνες μέχρι και πάνω από έναν χρόνο. Η ίδια η Netflix εκτιμά ότι η συναλλαγή θα ολοκληρωθεί σε 12 έως 18 μήνες, αφότου η Warner Bros. Discovery ολοκληρώσει τη διάσπαση του χαρτοφυλακίου καλωδιακών δικτύων της στη νέα εταιρεία Discovery Global.
Το “ναρκοπέδιο” της πολιτικής
Η αντιμονοπωλιακή διάσταση δεν είναι μόνο νομικό ζήτημα, αλλά και βαθιά πολιτικό. Η Γουόρεν κατηγορεί ήδη την κυβέρνηση Τραμπ ότι μετατρέπει τη διαδικασία ελέγχου σε «βόθρο ευνοιοκρατίας και διαφθοράς», προειδοποιώντας ότι η αναθεώρηση της συμφωνίας δεν πρέπει να γίνει όχημα για παρασκηνιακές πιέσεις και ανταλλάγματα.
Το προηγούμενο της συγχώνευσης Paramount–Skydance είναι ενδεικτικό. Η συμφωνία έμεινε “παγωμένη” για πάνω από έναν χρόνο πριν εγκριθεί τελικά, ενώ στο μεταξύ η Paramount προχώρησε σε οικονομικούς συμβιβασμούς και αλλαγές πολιτικών (όπως η εγκατάλειψη προγραμμάτων ποικιλομορφίας) που τροφοδότησαν την κριτική για πολιτικές παρεμβάσεις.
Σε αυτό το περιβάλλον, κάθε κίνηση αποκτά διπλή ανάγνωση: από τη μία είναι business, από την άλλη πολιτικό όπλο. Και η συμφωνία Netflix–Warner έχει ήδη γίνει πεδίο σύγκρουσης.
Η Paramount δεν το βάζει κάτω
Αν κάποιος δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει αθόρυβα από τη διαδικασία, αυτός είναι η Paramount. Η εταιρεία ήταν ο μόνος πλειοδότης που επιδίωξε να αγοράσει ολόκληρο το χαρτοφυλάκιο δικτύων συνδρομητικής τηλεόρασης της WBD και δεν δείχνει διατεθειμένη να συμβιβαστεί με τον ρόλο του “ηττημένου”.
Οι δικηγόροι της απέστειλαν επιστολές στη Warner Bros. Discovery, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία πώλησης «στήθηκε» υπέρ της Netflix. Παράλληλα, αφήνουν να εννοηθεί ότι η συμφωνία με τη Netflix “μάλλον δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ”, λόγω των κανονιστικών εμποδίων. Δεν αποκλείεται, σύμφωνα με πληροφορίες, η Paramount Skydance να επιδιώξει πιο επιθετικές κινήσεις, ακόμη και απευθείας προς τους μετόχους της WBD, προσπαθώντας να εκτοπίσει τη Netflix από το τραπέζι.
Παρά τις ενστάσεις, πάντως, αναλυτές όπως της Deutsche Bank εκτιμούν ότι μια συγχώνευση της WBD με έναν από τους τρεις μεγάλους διεκδικητές (Netflix, Paramount Skydance, Comcast) έχει βάσιμες πιθανότητες να περάσει, ακόμη και αν το υπουργείο Δικαιοσύνης επιχειρήσει να τη μπλοκάρει δικαστικά. Το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει πάντα ο συνδυασμός: ποιος δικαστής θα κληθεί να κρίνει την υπόθεση και ποια δεδομένα θα φτάσουν στο φάκελό του.
Πώς θα “πουλήσει” η Netflix τη συμφωνία
Στο Netflix δηλώνουν «πολύ βέβαιοι» ότι θα εξασφαλίσουν όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις. Ο συν-CEO Τεντ Σαράντος παρουσιάζει τη συμφωνία σχεδόν ως υπόδειγμα “καλού deal”: υπέρ του καταναλωτή, της καινοτομίας, των εργαζομένων, των δημιουργών και της ανάπτυξης.
Στο παρασκήνιο, όμως, η στρατηγική τους είναι ακόμη πιο συγκεκριμένη: να πείσουν ότι η αγορά δεν είναι απλώς «streaming πλατφόρμες», αλλά ευρύτερα η αγορά της τηλεθέασης. Δηλαδή, ότι στον ανταγωνισμό πρέπει να υπολογιστούν όχι μόνο οι υπηρεσίες τύπου Netflix και HBO Max, αλλά και οι παραδοσιακές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, η καλωδιακή και συνδρομητική τηλεόραση, καθώς και οι πλατφόρμες με διαφημιστικό μοντέλο όπως το YouTube.
Και πράγματι, τα στοιχεία της Nielsen δείχνουν ότι το YouTube εξακολουθεί να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο χρήσης τηλεόρασης, με τη Netflix να βρίσκεται πιο κάτω στη λίστα και την Warner Bros. Discovery ακόμη χαμηλότερα. Αν επικρατήσει αυτός ο “ευρύς” ορισμός της αγοράς, η εικόνα της πανίσχυρης «μονοπωλιακής» Netflix μετριάζεται.
Οι αντίπαλοι της συμφωνίας, από την άλλη, θα επιχειρήσουν να ορίσουν πολύ στενότερα την αγορά, εστιάζοντας αποκλειστικά στις συνδρομητικές υπηρεσίες streaming. Σε αυτό το πλαίσιο, ένα σχήμα Netflix–HBO Max–Warner Bros. φαντάζει όντως δυσανάλογα ισχυρό.
Τι σημαίνει για καταναλωτές, δημιουργούς και βιομηχανία
Πέρα από ρυθμιστικές λεπτομέρειες, ο αντίκτυπος μιας τέτοιας συγχώνευσης θα είναι πολυεπίπεδος. Οι τιμές των συνδρομών βρίσκονται ήδη σε ανοδική τροχιά σχεδόν σε όλες τις πλατφόρμες, παρά την είσοδο φθηνότερων, διαφημιστικά υποστηριζόμενων πακέτων. Μια περαιτέρω συγκέντρωση ισχύος κινδυνεύει να επιταχύνει ακόμη περισσότερο αυτή την τάση.
Για τους δημιουργούς, η είσοδος σε έναν τεράστιο, ενοποιημένο “γίγαντα περιεχομένου” μπορεί να σημαίνει νέες ευκαιρίες αλλά και λιγότερους εναλλακτικούς αγοραστές. Η διαπραγματευτική ισχύς των μεγάλων στούντιο και πλατφορμών παραδοσιακά αυξάνεται όσο περιορίζεται ο ανταγωνισμός.
Για την ίδια τη βιομηχανία, τέλος, η συμφωνία Netflix–Warner μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής: είτε θα ανοίξει τον δρόμο για ένα νέο κύμα συγκεντρώσεων, είτε θα γίνει η περίπτωση–σύμβολο που θα αναγκάσει τις ρυθμιστικές αρχές να φρενάρουν δραστικά τις mega–συγχωνεύσεις στον χώρο των media.
Μέχρι να κριθεί οριστικά, ένα είναι βέβαιο: ο μακρύς ρυθμιστικός δρόμος αυτής της συμφωνίας θα είναι εξίσου συναρπαστικός – και ίσως πιο απρόβλεπτος – από πολλές από τις σειρές που προσφέρουν σήμερα οι δύο εταιρείες.
Πηγή: Pagenews.gr