«Δεν καταστρέφουμε το Χόλιγουντ, το σώζουμε»
Ο Ted Sarandos δεν είναι ο άνθρωπος που θα πει τα πράγματα… διπλωματικά. Στο TIME100 Summit στη Νέα Υόρκη, ο συν-CEO του Netflix βρέθηκε αντιμέτωπος με την προκλητική ερώτηση «Έχετε καταστρέψει το Χόλιγουντ;». Η απάντησή του, με ένα χαμόγελο που δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας, ήταν αποστομωτική: «Όχι, το σώζουμε».
Πίσω από τη φράση κρυβόταν μια ξεκάθαρη θέση: το Netflix, κατά τον Sarandos, δεν είναι ο «δολοφόνος» των κινηματογράφων, αλλά η πλατφόρμα που κατάλαβε πρώτη πού πραγματικά έχει μετακομίσει το κοινό. Και αυτό, όπως υποστηρίζει, είναι μακριά από τις αίθουσες και πολύ κοντά στο σαλόνι.
Το box office βουλιάζει, το streaming απογειώνεται
Ο Sarandos χρησιμοποίησε την πτώση του παγκόσμιου box office ως απόδειξη ότι η εποχή των multiplex βρίσκεται προς το τέλος της. Όταν τα εισιτήρια μειώνονται σταθερά, λέει, το μήνυμα είναι σαφές: ο κόσμος δεν θέλει πια να προσαρμόζει τη ζωή του γύρω από την αίθουσα, θέλει το σινεμά να προσαρμόζεται στον δικό του ρυθμό.
Κατά την άποψή του, οι μεγάλες εταιρείες και οι ιδιοκτήτες αιθουσών έχουν εγκλωβιστεί σε ένα παλιό μοντέλο, προσπαθώντας να κρατήσουν «ζωντανό» το κλασικό παράθυρο των 45 ημερών αποκλειστικής προβολής στις αίθουσες, πριν μια ταινία περάσει στις πλατφόρμες. «Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που έχει μάθει ο κόσμος να καταναλώνει περιεχόμενο σήμερα», ήταν το μήνυμα του Sarandos.
Η λογική του είναι απλή: ο θεατής έχει συνηθίσει στο “on demand”. Θέλει να βλέπει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, από όπου θέλει. Και η βιομηχανία, όσο και αν αντιστέκεται, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να ακολουθήσει.
Το Netflix «αγαπά» τις αίθουσες… αλλά δεν θα κλάψει αν χαθούν
Παρότι ο συνδιευθύνων σύμβουλος του Netflix δηλώνει ότι αγαπά τους κινηματογράφους, δεν κρύβει ότι η εταιρεία του τους αντιμετωπίζει περισσότερο ως ειδική εμπειρία και λιγότερο ως κεντρικό κανάλι διανομής. Το Netflix έχει στην κατοχή του το Bay Theater στο Λος Άντζελες και το ιστορικό Paris Theater στη Νέα Υόρκη, αλλά – όπως ξεκαθάρισε – δεν τα διατηρεί για να «σώσει» την αγορά των αιθουσών.
Ο πραγματικός λόγος, όπως ο ίδιος παραδέχεται, είναι να μπορεί να προσφέρει μια premium εμπειρία όταν χρειάζεται, κυρίως για σκοπούς όπως η επιλεξιμότητα στα Όσκαρ ή η δημιουργία κύρους γύρω από ορισμένες παραγωγές. Οι ταινίες του Netflix κάνουν περιορισμένες, σχεδόν τυπικές προβολές σε αίθουσες, επειδή το απαιτούν οι κανόνες, όχι επειδή αυτό είναι το επίκεντρο της στρατηγικής της πλατφόρμας.
Ο Sarandos ήταν ωμός: αυτό που θα τον ανησυχούσε πραγματικά δεν είναι αν θα κλείσουν κάποιες αίθουσες, αλλά αν «σταματήσουν να γίνονται μεγάλες, σπουδαίες ταινίες». Με άλλα λόγια, το packaging μπορεί να αλλάξει. Το περιεχόμενο πρέπει να παραμείνει.
Η «μεγάλη οθόνη» ως ρομαντικό κατάλοιπο;
Ένα από τα πιο φορτισμένα σημεία της συζήτησης ήταν όταν ρωτήθηκε αν είναι πλέον ξεπερασμένη η επιθυμία των δημιουργών να γυρίζουν ταινίες «για τη μεγάλη οθόνη», για την εμπειρία του συλλογικού βιώματος σε μια σκοτεινή αίθουσα. Η απάντηση του Sarandos ήταν σχεδόν κυνική: «Ναι, για τους περισσότερους».
Εξήγησε ότι αν κάποιος ζει στο Μανχάταν και μπορεί να κατέβει με τα πόδια σε ένα multiplex, η εμπειρία είναι πράγματι υπέροχη. Όμως, για την πλειονότητα του πλανήτη αυτό είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ο σύγχρονος ρυθμός ζωής, οι αποστάσεις, τα ωράρια, το κόστος, όλα ωθούν προς ένα διαφορετικό μοντέλο: το σινεμά στο σπίτι.
Όσοι νοσταλγούν την εποχή που μια ταινία έπαιζε για μήνες σε γεμάτες αίθουσες, σύμφωνα με τον Sarandos, κρατούν ζωντανή μια εικόνα που ανήκει πια σε έναν άλλον κόσμο. «Είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο», είπε. «Το θέμα δεν είναι πώς θέλουν οι δημιουργοί να βλέπει ο κόσμος τις ταινίες τους, αλλά πώς θέλει ο κόσμος να τις δει».
Ο «αλβανικός στρατός» που τελικά κατέκτησε το Χόλιγουντ
Η συζήτηση στο TIME100 Summit δεν έμεινε μόνο στα τεχνικά. Έκλεισε με μια δόση χιούμορ, αλλά και με μια υπενθύμιση του πόσο δραματικά έχει αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων στη βιομηχανία.
Ο Sam Jacobs θύμισε στον Sarandos την διάσημη ειρωνεία του πρώην CEO της Time Warner, Jeff Bewkes, ο οποίος το 2010 είχε συγκρίνει το Netflix με τον «αλβανικό στρατό» που υποτίθεται ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να «κατακτήσει τον κόσμο». Σήμερα, το Netflix είναι ο κυρίαρχος παίκτης στο streaming, η πλατφόρμα που αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού στο Χόλιγουντ και υπαγορεύει νέους όρους παραγωγής και διανομής.
Ο Sarandos, με εμφανή ικανοποίηση, σχολίασε: «Θα του το έλεγα στα αλβανικά, αν μπορούσα». Μια ατάκα που λειτούργησε σαν κλείσιμο ενός κύκλου: από την απαξίωση στο απόλυτο rebranding μιας ολόκληρης βιομηχανίας.
Το μέλλον του σινεμά: αίθουσα ή καναπές;
Το ερώτημα που πλανάται πάνω από τις δηλώσεις του Sarandos είναι απλό, αλλά εκρηκτικό: αν ο ισχυρός άνδρας του Netflix λέει ότι «οι κινηματογράφοι πρέπει να τελειώσουν», μιλάει ως ψυχρός αναλυτής της αγοράς ή ως παίκτης που έχει κάθε συμφέρον να κηρύξει το τέλος της αίθουσας και την πλήρη κυριαρχία του streaming;
Η πραγματικότητα ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το κοινό πράγματι έχει αλλάξει συνήθειες, ότι το streaming κυριαρχεί, ότι οι πλατφόρμες όπως το Netflix, η Disney+ και οι υπόλοιποι παίκτες έχουν γίνει το φυσικό «σπίτι» της ψυχαγωγίας. Την ίδια στιγμή, όμως, οι αίθουσες εξακολουθούν να λειτουργούν ως σύμβολο, ως τελετουργία, ως εμπειρία που δεν μπορεί να αντιγραφεί πλήρως σε μια οθόνη σαλονιού.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ted Sarandos δεν φοβάται να πει αυτό που πολλοί στο Χόλιγουντ ψιθυρίζουν: η μάχη δεν είναι πια ανάμεσα σε ταινίες και σειρές, αλλά ανάμεσα στην αίθουσα και στο streaming. Και προς το παρόν, όλα δείχνουν ότι ο θεατής έχει ήδη επιλέξει πλευρά. Το Netflix απλώς έσπευσε πρώτο να στρώσει τον… καναπέ.
Πηγή: Pagenews.gr