Η συζήτηση για το αν και πώς η Μαρία Καρυστιανού θα μπορούσε να μετατραπεί από σύμβολο κοινωνικής αγανάκτησης σε πολιτικό υποκείμενο επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Όχι πλέον ως απλή φημολογία, αλλά ως αντικείμενο σεναρίων, «δοκιμαστικών μετρήσεων» και πολιτικής προεξόφλησης, την ώρα που η κοινωνική πίεση αυξάνεται και το πολιτικό σύστημα δείχνει αδυναμία να απορροφήσει τη δυσαρέσκεια.
Το «πείραμα» επιστρέφει στο τραπέζι
Σε μια περίοδο όπου η κυβερνητική φθορά είναι ορατή αλλά η αντιπολίτευση αδυνατεί να την κεφαλαιοποιήσει, η ιδέα ενός νέου αντισυστημικού φορέα λειτουργεί σχεδόν σαν πολιτικό αντανακλαστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι mainstream μέσα επαναφέρουν το ενδεχόμενο ενός σχήματος με αναφορά στη Μαρία Καρυστιανού, επιχειρώντας να ανιχνεύσουν αν «τραβάει» – και κυρίως από πού.
Στο παρασκήνιο, το ερώτημα δεν είναι μόνο αν ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να περάσει το κατώφλι της Βουλής. Είναι ποιους θα αποσυνδέσει, ποιες κοινωνικές ομάδες θα κινητοποιήσει και αν μπορεί να λειτουργήσει ως δοχείο συσσωρευμένης οργής χωρίς να καεί γρήγορα.
Αγρότες, ΟΠΕΚΕΠΕ και κοινωνική μετάφραση της οργής
Ιδιαίτερη σημασία αποκτά το γεγονός ότι οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις αρχίζουν να αποκτούν πιο σαφές πολιτικό φορτίο, συνδέοντας τα αιτήματα επιβίωσης με ζητήματα θεσμικής δυσπιστίας, διαφάνειας και δικαιοσύνης – όπως η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται αν ένα κίνημα πολιτών με έντονο αντισυστημικό λόγο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κοινός παρονομαστής για ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες: από συγγενείς θυμάτων και πολίτες που αμφισβητούν τη Δικαιοσύνη, έως αγρότες και επαγγελματίες που νιώθουν εγκλωβισμένοι.
Η ίδια η Καρυστιανού κρατά αποστάσεις – αλλά όχι σιωπή
Η Μαρία Καρυστιανού, ωστόσο, δεν παίζει το παιχνίδι της άμεσης κομματικοποίησης. Στις δημόσιες παρεμβάσεις της μιλά για κίνημα πολιτών, όχι για κόμμα, θέτοντας αυστηρές προϋποθέσεις: ανθρώπους με γνώση, όραμα και «ψυχή», χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και χωρίς αναπαραγωγή των μηχανισμών που –κατά την ίδια– οδήγησαν στη σημερινή απαξίωση.
Το σύνθημα «να υπάρχει κάτι να ψηφίσουμε» συμπυκνώνει το υπαρξιακό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος: την αίσθηση κενού εκπροσώπησης. Και μόνο η διατύπωσή του αρκεί για να πυροδοτήσει σενάρια.
Καμία γέφυρα με το παλιό – και αυτό ενοχλεί
Ιδιαίτερο βάρος έχει και η κατηγορηματική της στάση απέναντι σε συνεργασίες με υφιστάμενα κόμματα και ειδικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να αποκόψει κάθε αφήγημα «ανακύκλωσης» του παρελθόντος.
Παράδοξα, αυτή η άρνηση δεν κλείνει τη συζήτηση· αντίθετα, την εντείνει. Διότι αφήνει ανοιχτό το ερώτημα: αν όχι αριστερά ή δεξιά, τότε πού; Και σε ποιο ακροατήριο απευθύνεται ένα εγχείρημα που αυτοπροσδιορίζεται ως ρήξη με το σύστημα συνολικά;
Δυσπιστία στη Δικαιοσύνη και ρήξη με το «θεσμικό αφήγημα»
Η κριτική της Καρυστιανού στη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης των Τεμπών και η απογοήτευσή της από τον ευρωπαϊκό παράγοντα προσδίδουν στο αφήγημά της χαρακτήρα θεσμικής αμφισβήτησης. Δεν πρόκειται απλώς για καταγγελία μιας κυβέρνησης, αλλά για συνολική αμφισβήτηση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το κράτος.
Αυτό ακριβώς είναι που κάνει το ενδεχόμενο πολιτικής της μετεξέλιξης ελκυστικό αλλά και επικίνδυνο: ελκυστικό για όσους νιώθουν ότι «κανείς δεν τους ακούει», επικίνδυνο για ένα σύστημα που δυσκολεύεται να απορροφήσει ρήξεις χωρίς να αποσταθεροποιηθεί.
Σενάρια, μετρήσεις και πολιτική προεξόφληση
Τα media που επαναφέρουν το θέμα λειτουργούν ταυτόχρονα ως καθρέφτης και ως επιταχυντής. Μετρούν υποθετικές δυναμικές, χαρτογραφούν διαρροές, προετοιμάζουν αφηγήματα. Όχι επειδή το κόμμα υπάρχει, αλλά επειδή το ενδεχόμενο ύπαρξής του αρκεί για να μετακινήσει το πολιτικό παιχνίδι.
Το πραγματικό διακύβευμα
Είτε το εγχείρημα παραμείνει κοινωνικό κίνημα είτε αποκτήσει εκλογική μορφή, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι η πρόθεση, αλλά η ωριμότητα: δομή, πρόσωπα, πρόγραμμα και αντοχή στον χρόνο. Μέχρι τότε, το πολιτικό γεγονός είναι άλλο: η κοινωνία ψάχνει απεγνωσμένα «κάτι να ψηφίσει» — και αυτό από μόνο του λέει περισσότερα για το σύστημα από οποιαδήποτε μέτρηση.
Πηγή: pagenews.gr