Στέγη, μπλόκα και δημοσκοπικός συναγερμός: Το στοίχημα Μητσοτάκη στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό 2026

Με φόντο τα τρακτέρ στους δρόμους, τις μετρήσεις να δείχνουν αντοχές αλλά όχι άνεση και τη στέγη να μετατρέπεται στο μεγαλύτερο βάρος της καθημερινότητας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής για να κλείσει τη συζήτηση του Προϋπολογισμού 2026. Στόχος του: να εμφανίσει τον προϋπολογισμό όχι ως λογιστικό πίνακα, αλλά ως πολιτικό εργαλείο σταθερότητας μέχρι το 2030.

Ο Προϋπολογισμός ως πολιτική αφήγηση αντοχής

Σύμφωνα με το κυβερνητικό επιτελείο, η αποψινή ομιλία δεν θα κινηθεί μόνο σε αριθμούς. Αντίθετα, θα παρουσιαστεί ένας συνεκτικός «οδικός χάρτης» που ενώνει το 2025 με το 2027 και ανοίγει ορίζοντα έως το 2030, σε ένα διεθνές περιβάλλον γεμάτο αβεβαιότητες.

Ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να δώσει εικόνα συνέχειας, ρυθμού και προβλεψιμότητας, ακόμη και με «μήνα-μήνα»παρουσίαση παρεμβάσεων για το 2026, με βασικούς αποδέκτες τη μεσαία τάξη, τους νέους και τις οικογένειες.

Το «βαρύ χαρτί»: Στέγαση – από πρόβλημα νέων, πρόβλημα νοικοκυριών

Εδώ βρίσκεται και το πιο κρίσιμο πολιτικό σημείο. Η στέγη δεν είναι πια θέμα γενιάς, αλλά δομικό πρόβλημα κάθε νοικοκυριού. Ενοίκια, δόσεις, ενεργειακά κόστη: όλα συγκλίνουν σε μια πίεση που πληρώνεται κάθε μήνα – και προκαταβολικά.

Γι’ αυτό και το Μαξίμου ρίχνει το βάρος εδώ. Ο κ. Μητσοτάκης θα επαναφέρει τα ήδη γνωστά εργαλεία (προγράμματα τύπου «Σπίτι μου», επιδόματα και στηρίξεις ενοικίου), αλλά θα προχωρήσει και σε νέες ανακοινώσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι βρίσκεται πρόγραμμα ανακαίνισης παλαιών κατοικιών με επιδότηση έως και 90%, καθώς και ένα πλέγμα κινήτρων για να «ξεκλειδώσουν» κλειστά ή ανενεργά ακίνητα και να επιστρέψουν στην αγορά.

Αν η κυβέρνηση δείξει ότι μειώνει το πραγματικό κόστος στέγασης, κερδίζει πολιτικό χρόνο. Αν όχι, χάνει κοινωνική ανοχή.

Αγροτικό: λόγια στο βήμα, πίεση στον δρόμο

Στο αγροτικό μέτωπο, η στρατηγική είναι διπλή. Από τη μία, ο πρωθυπουργός θα αποφύγει να μετατρέψει την ομιλία σε τραπέζι διαπραγμάτευσης, αφήνοντας τα επιμέρους στο αρμόδιο υπουργείο. Από την άλλη, θα δώσει διαρθρωτικό στίγμα, με έμφαση στην αναδιάρθρωση της πρωτογενούς παραγωγής και στην εξυγίανση του συστήματος επιδοτήσεων, μέσω της μεταφοράς του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ.

Το πρόβλημα; Τα μπλόκα δεν λειτουργούν με όρους think tank. Οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονται και η κοινωνία δείχνει να τις νομιμοποιεί. Όσο η κυβέρνηση σκληραίνει τη ρητορική για να μη φανεί ότι υποχωρεί, τόσο κινδυνεύει να συγκρουστεί με μια πραγματικότητα που – δημοσκοπικά – γέρνει υπέρ των αγροτών.

Δημοσκοπικό καμπανάκι και πολιτική φθορά

Οι τελευταίες μετρήσεις κρατούν τη ΝΔ πρώτη, αλλά χωρίς περιθώρια εφησυχασμού. Η φθορά είναι υπαρκτή και το πιο ανησυχητικό στοιχείο δεν είναι τα ποσοστά των κομμάτων, αλλά η τεράστια κοινωνική αποδοχή των αγροτικών κινητοποιήσεων.

Όταν η πλειοψηφία θεωρεί δίκαια τα αιτήματα και αποδέχεται ακόμη και το κλείσιμο δρόμων, η αυστηρότητα κοστίζει πολιτικά.

Το «άγνωστο Χ» και η χρονιά-κόμβος

Μέσα σε αυτό το ρευστό τοπίο, εμφανίζονται και νέοι παίκτες. Η δήλωση της Μαρίας Καρυστιανού για δημιουργία κινήματος πολιτών προσθέτει έναν ακόμη παράγοντα αβεβαιότητας, ειδικά σε ένα περιβάλλον με υψηλούς αναποφάσιστους και γενικευμένη δυσπιστία προς το πολιτικό σύστημα.

Το πραγματικό στοίχημα της ομιλίας

Η αποψινή εμφάνιση δεν είναι απλώς κοινοβουλευτικό φινάλε. Είναι προσπάθεια επανεκκίνησης ατζέντας. Αν η στέγαση παρουσιαστεί με πειστικά, χειροπιαστά εργαλεία και σαφές χρονοδιάγραμμα, ο τόνος μπορεί να αλλάξει από το «μας πιέζουν» στο «εμείς λύνουμε».

Αν όχι, τότε οι «οδικοί χάρτες» θα ακούγονται θεωρητικοί, την ώρα που η κοινωνία μετρά διόδια, ενοίκια και λογαριασμούς. Και τότε, η φθορά δεν θα είναι πολιτική εκτίμηση – θα είναι καθημερινή εμπειρία.

Πηγή: pagenews.gr