Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν είναι μια στιγμιαία έκρηξη αγανάκτησης ούτε ένα ακόμη επεισόδιο κοινωνικής πίεσης. Είναι το σύμπτωμα ενός βαθύτερου και χρόνιου προβλήματος: της συστηματικής αποδυνάμωσης του πρωτογενούς τομέα. Και όσο η πολιτεία αντιμετωπίζει τους αγρότες άλλοτε ως «πρόβλημα τάξης» και άλλοτε ως επικοινωνιακή ενόχληση, τόσο η σύγκρουση θα βαθαίνει.
Ο πρωτογενής τομέας δεν είναι πολυτέλεια
Όσο κι αν η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την τεχνολογία, τα start-ups και την καινοτομία, υπάρχει μια αλήθεια που η πολιτική συχνά ξεχνά:ούτε η τεχνολογία τρώγεται, ούτε η καινοτομία.
Χωρίς ισχυρή αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, καμία χώρα δεν μπορεί να μιλά σοβαρά για επισιτιστική ασφάλεια, ανθεκτική οικονομία ή βιώσιμη περιφέρεια. Οι αγρότες δεν είναι μια «ειδική ομάδα συμφερόντων». Είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας και της εθνικής οικονομίας.
Ο κίνδυνος του κοινωνικού αυτοματισμού
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί με εξαιρετική προσοχή. Η προσπάθεια να στραφεί η κοινωνία απέναντι στους αγρότες –με αιχμή την ταλαιπωρία από τα μπλόκα– είναι πολιτικά κοντόφθαλμη και κοινωνικά επικίνδυνη.
Η στοχοποίηση των ανθρώπων της παραγωγής δεν εκτονώνει την ένταση· τη μεταφέρει και τη διογκώνει. Δημιουργεί τεχνητά μέτωπα εκεί που απαιτείται συνεννόηση και λύσεις.
Υπάρχει χώρος για διάλογο – αν υπάρχει βούληση
Ο κοινός τόπος μπορεί να βρεθεί. Όχι με γενικόλογες εξαγγελίες, αλλά με συγκεκριμένα και ρεαλιστικά μέτρα που θα λειτουργήσουν ως γέφυρα εμπιστοσύνης:
- Εξάμηνο “πάγωμα” των υποχρεώσεων των αγροτών προς το κράτος, για να δοθεί άμεση ανάσα ρευστότητας.
- Μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, ώστε να συγκρατηθεί το κόστος παραγωγής.
- Παρέμβαση στις στρεβλώσεις της αγοράς, όπου προϊόντα φεύγουν από τον παραγωγό με 30 λεπτά το κιλό και καταλήγουν στο ράφι σε πολλαπλάσια τιμή, χωρίς όφελος για τον αγρότη και με τεράστια επιβάρυνση για τον καταναλωτή.
Χωρίς τέτοιες παρεμβάσεις, κάθε αναφορά σε «διάλογο» θα εκλαμβάνεται –και όχι άδικα– ως προσχηματική.
default
Ανυποχώρητοι οι αγρότες – τα μπλόκα παραμένουν
Οι τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες δεν φαίνεται να πείθουν. Οι αγρότες παραμένουν στα μπλόκα και, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, προσανατολίζονται σε κλιμάκωση.
Η κρίσιμη πανελλαδική σύσκεψη της Πέμπτης στον Λευκώνα Σερρών αναμένεται να καθορίσει τα επόμενα βήματα: αν τα μπλόκα θα παραμείνουν, αν θα ενισχυθούν ή αν θα αλλάξουν μορφή. Το κλίμα είναι βαρύ, καθώς η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή δεν ικανοποίησε τις βασικές διεκδικήσεις του αγροτικού κόσμου.
Για την ώρα, το σενάριο του διαλόγου φαίνεται να μπαίνει στον πάγο.
Η οικονομία στο όριο της αντοχής
Την ίδια στιγμή, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι μια παρατεταμένη κινητοποίηση με κλείσιμο δρόμων –ιδίως εν μέσω εορταστικής περιόδου– εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την οικονομία.
Ο τουρισμός, οι μεταφορές, αλλά και χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που ήδη πιέζονται από αυξημένα κόστη και μειωμένη κατανάλωση, βρίσκονται σε οριακή κατάσταση. Η ζημιά μπορεί να είναι πολλαπλασιαστική.
Ποιος κρατά τελικά την ευθύνη;
Το κρίσιμο σημείο είναι πολιτικό.Αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε ουσιαστική επίλυση έστω μέρους των προβλημάτων και οι αγρότες παραμείνουν στα μπλόκα, τότε η κοινωνία θα αποδώσει την ευθύνη στους ίδιους.
Αν όμως η κυβέρνηση επιμείνει σε ημίμετρα και προσχηματικό διάλογο, τότε η ευθύνη για τη σύγκρουση, την οικονομική ζημιά και την κοινωνική ένταση θα είναι αποκλειστικά δική της.
Η αγροτική κρίση δεν λύνεται με επικοινωνιακές ασκήσεις ούτε με μετακύλιση ευθυνών. Απαιτεί πολιτική βούληση, μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και σεβασμό σε έναν τομέα που κρατά ζωντανή την περιφέρεια και τη χώρα.
Το ερώτημα δεν είναι αν οι αγρότες θα αντέξουν. Είναι αν το κράτος αντέχει να τους χάσει.
Πηγή: pagenews.gr