«Σήμα στην κοινωνία» από Μαξίμου: παζάρι με το ελβετικό φράγκο για να σπάσει ο πάγος της δυσαρέσκειας

Με μια κίνηση που μυρίζει ταυτόχρονα κοινωνική αποσυμπίεση και πολιτικό τακτικισμό, το Μαξίμου ετοιμάζεται να ανοίξει τον φάκελο των δανείων σε ελβετικό φράγκο. Μια πληγή σχεδόν 20 ετών, που δηλητηρίασε τη σχέση χιλιάδων μεσαίων νοικοκυριών με το πολιτικό σύστημα, μπαίνει στο τραπέζι όχι μόνο ως οικονομική εκκρεμότητα, αλλά ως εργαλείο μέτρησης της κοινωνικής θερμοκρασίας.

Το timing δεν είναι τυχαίο

Στο κυβερνητικό επιτελείο γνωρίζουν καλά ότι η κοινωνία βράζει από ακρίβεια, θεσμική καχυποψία και κόπωση. Η ρύθμιση για τα στεγαστικά σε CHF έρχεται σε μια στιγμή όπου κάθε χειροπιαστή παρέμβαση με κοινωνικό πρόσημο αποκτά υπεραξία. Δεν πρόκειται απλώς για «δικαίωση δανειοληπτών», αλλά για πιλοτικό πολιτικό μήνυμα:«Μπορούμε ακόμα να κλείνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς».

Παραπολιτικά, κυβερνητικά στελέχη δεν κρύβουν ότι η συγκεκριμένη ομάδα –ούτε αμιγώς ευάλωτη, ούτε προνομιούχα– θεωρείται βαρόμετρο κοινωνικής αποστασιοποίησης. Αν η κίνηση πιάσει, ανοίγει δρόμο και για άλλες στοχευμένες παρεμβάσεις.

Το πρόβλημα που έγινε σύμβολο αδικίας

Τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο δεν ήταν απλώς «κακή τραπεζική πρακτική». Ήταν μια συλλογική αυταπάτη της προ κρίσης εποχής. Χαμηλά επιτόκια, ισχυρό νόμισμα, ελλιπής ενημέρωση.Η έκρηξη ήρθε μετά το 2011 και κορυφώθηκε το 2015, όταν χιλιάδες δανειολήπτες είδαν το χρέος τους να φουσκώνει αντί να μειώνεται. Για πολλούς, η δόση πληρωνόταν κανονικά, αλλά το κεφάλαιο… απομακρυνόταν.

Η δικαστική οδός αποδείχθηκε λαβύρινθος χωρίς έξοδο. Αντικρουόμενες αποφάσεις, προσδοκίες που κατέρρεαν, και ένα κράτος θεατής. Το πολιτικό κόστος συσσωρευόταν σιωπηλά.

Γιατί τώρα;

Σε αντίθεση με Κροατία και Ουγγαρία, η Ελλάδα επέλεξε επί χρόνια τη μη απόφαση. Τώρα, με τις τράπεζες πιο «καθαρές», τα περισσότερα δάνεια τιτλοποιημένα και το κόστος διαχειρίσιμο, ανοίγει παράθυρο λύσης χωρίς μετωπική σύγκρουση με Βρυξέλλες και τραπεζικό σύστημα.

Ο εξωδικαστικός μηχανισμός, εθελοντικός αλλά με γενναία κουρέματα και μετατροπή σε ευρώ, λειτουργεί ως πολιτικός συμβιβασμός:

• ανακούφιση για τους δανειολήπτες
• περιορισμένο ρίσκο για τις τράπεζες
• win αφήγημα για την κυβέρνηση

Το πραγματικό στοίχημα

Το κρίσιμο δεν είναι το θεσμικό πλαίσιο, αλλά η εφαρμογή. Αν η διαδικασία είναι απλή και όχι γραφειοκρατικός Γολγοθάς, το πολιτικό όφελος μπορεί να είναι πολλαπλασιαστικό. Αν όμως χαθεί σε λεπτομέρειες, καθυστερήσεις και «ψιλά γράμματα», η απογοήτευση θα επιστρέψει δριμύτερη.

Παρασκηνιακά, υπάρχει και δεύτερη ανάγνωση: αφαιρείται από την αντιπολίτευση ένα ισχυρό κοινωνικό αφήγημα. Ένα θέμα με συναισθηματικό βάρος, που τροφοδοτούσε αντικυβερνητικό λόγο περί «εγκατάλειψης των μεσαίων».

Η ρύθμιση για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο δεν είναι απλώς οικονομική διευθέτηση. Είναι πολιτικό τεστ αντοχής. Ένα μήνυμα προς μια κοινωνία που αμφιβάλλει, κουράστηκε και ζητά αποδείξεις – όχι εξαγγελίες.

Αν πετύχει, το Μαξίμου κερδίζει χρόνο και αφήγημα. Αν όχι, θα προστεθεί ακόμη ένας φάκελος στο αρχείο των χαμένων ευκαιριών.

Πηγή: pagenews.gr